Colombia vervolg, tweede indruk

Colombia vervolg

Colombia is ons aangenaam blijven verrassen, ook de stad Santa Marta. We hebben een trip gemaakt naar de stad Cartagena met een minibus met airco, de rit duurde 5 uur, het leek alsof de chauffeur niet kon wachten om zijn schepper te ontmoeten: dubbele doorgetrokken strepen hadden geen betekenis en stoplichten waren volgens hem kerstverlichting. In de stad Cartagena zijn we drie dagen gebleven, we hebben daar een hotel genomen.

Zwembadje van ons hotel (meer een badkuip)

Tijdens de rit met de minibus zie je veel armoede, troep en “roadblocks”  van het leger. De armoede en hoe die mensen in miniscule krotten wonen waarbij ook de vloer soms onder water staat in de moerassige gebieden is treurig. Een heel ander gezicht dan de stad Santa Marta. Ook de stad Cartagena is bijzonder schoon en veilig. 

Beide steden hebben een overkill aan politie die met name op brommers/kleine motoren rijden, overal in de beide steden zie je politie op straat staan en soms ook een flinke hoeveelheid soldaten, veilig is het wel.

Cartagena.

In de stad kun je ook dieren vinden, daarom hier drie voorbeelden waarbij steeds de eerste foto zonder zoom is gemaakt en de tweede met zoom zodat je een idee hebt waar de dieren zich bevinden.

 

 Zoekplaatje!

Het is een stad met geweldige muurschilderingen die soms anoniem zijn gemaakt, ook de beeldende kunst is volop aanwezig.

Het straatbeeld van de oude stad is er een van heel erg veel mooie oude huizen, straatjes en pleinen. Het is een stad om van te genieten, lekker te drinken en uit eten te gaan. Volgens ons is drie dagen voldoende om de oude ommuurde stad te verkennen, daarna kom je steeds in dezelfde straatjes en begint het op een openlucht museum te lijken: het is wel gezellig druk in de mooie oude stad maar erg gericht op de toerist.

Toen we terugkwamen in Santa Marta hebben zijn we met openbaar vervoer (meerijden in een kleine auto) naar Minca gegaan, een beetje het binnenland in. Twee jaar geleden was het nog te onveilig om dat te doen maar nu is dat gebied veilig om te reizen. We zijn vanuit Minca te voet naar een “Coffeefarm” gegaan (een wandeling van bijna drie uur omhoog) om daar de koffieplantage te bekijken en de apparaten op de boerderij. Het is bijzonder om te zien dat de koffieplantages op steile hellingen liggen en de boerderij oude machines gemaakt in London gebruikt. De wandeling was leuk om te doen, mooie natuur en heel veel vlinders tijdens de hele wandeling.

Helling met koffieplanten

 Op de terugweg naar Minca zijn we afgeslagen bij een trail die naar een waterval leidt, daar kon je jezelf verfrissen met ijskoud water. Weer een mooie omgeving.

Anneke verfrissende duik

Ik sjok over het bruggetje

We zijn ook aan het provianderen omdat de prijzen hier bijzonder  aantrekkelijk zijn. Hierbij een deel van onze boodschappen:

-          24 pakken koffie van 1 pond (€ 2,25 per pond)

-          24 pakken rijst van een pond (€ 0,50 per pond)

-          Xxxxx blikken bier (€ 0,45 per blikje, erg goedkoop voor de Carib)

-          32 rollen WC papier

-          20 pakken spaghetti van 250 gram

-          20 pakken macaroni van 250 gram

-          12 pakken meel van 1 kg (om brood te bakken)

-          10 grote blikken tomaten

-          6 flessen olijfolie

-          Etc nog heel veel meer.

Het blijft ons verbazen hoeveel proviand je in ons schip kwijt kunt.

Van de orkaan Matthew hebben wij weinig last gehad omdat wij ons buiten de hurricane belt bevinden, wel hebben we veel regen en relatief veel wind gehad door Matthew.

Colombia, een mooi land met een gemoedelijke rustige sfeer waar de veiligheid snel verbetert maar veel ambtenarij voor het afgeven van cruising permits ( 3 tot 4 weken) etc. Laten we hopen dat het recente referendum waarbij het vredesakkoord tussen de FARC en de regering is afgewezen geen grote spanningen oplevert.

Op dit moment wachten wij op de levering van een nieuwe bijboot (met aluminium bodem) die wij hebben besteld, het wachten is op het inklaren van de douane. Wij denken dat we de bijboot deze week krijgen en dan vertrekken we naar de San Blas / Kuna Yala  in Panama. In dat gebied is vrijwel niets te krijgen, moeten we van onze proviand leven en de vis/kreeft vangst van de indianen. Er is uiteraard geen internet, wij zullen daarom een ruime maand uit de lucht zijn en alleen via de satelliet telefoon bereikbaar zijn.

Gedurende die tijd zullen wij illegaal in Panama verblijven omdat het inklaren in dat gebied niet meer kan vanwege onenigheid tussen de indianen in dat gebied en de overheid. Als wij willen inklaren moeten we eerst ver west varen naar Portobello en dan weer terug naar waar wij willen beginnen, dat vinden wij teveel gedoe en nemen de gok en hopen dat we niet gepakt worden en boetes of gevangenisstraf krijgen (dat overkomt mensen soms).

Onze volgende blog zal waarschijnlijk over een week of zes vanuit Portobello Panama (waar wij ons dan ook inklaren) verstuurd worden omdat daar internet beschikbaar is.