We zijn op de Canarische eilanden aangekomen

We zijn op de Canarische eilanden aangekomen.

Goed, Rabat in Marokko. We vertellen niet alle belevenissen omdat we anders een boek moeten schrijven. Wat we niet verteld hebben over Tanger is dat er in de haven veel migranten zijn die naar Europa willen, ze bevinden zich op oude vissersschepen die achter onze boot lagen. Die migranten moesten van de plaats waar ze waren een 500 meter zwemmen naar de pier waar de Ferry naar Europa aanmeert, ze komen dan na 200 meter een pier tegen waar douane en politieboten liggen, die lui zien de migranten zwemmen maar doen niets, dat moeten de bewakers op de pier van de Ferry maar doen. Hoe triest ook er is toch een komisch element: als de duisternis invalt gaan ze zwemmen in groepjes van vier maar zwemmen is niet hun ding en 500 meter is ver. Een aantal was na 200 meter dermate uitgeput dat ze met veel moeite de pier nog konden beklimmen waar de politie en douane zetelt. Wij hebben dat met verwondering geobserveerd vanaf ons schip.

Een ander opvallend iets is dat in Marokko erg veel katten en kittens zijn, de Marokkanen zijn erg vriendelijk voor die dieren en voeren ze. Wij hebben dat in iedere haven van Marokko gezien.

Na de kant van Sale zijn we ook Rabat gaan verkennen, een bijzondere stad met een mooi fort en indrukwekkende medina. Wel is het daar erg smerig maar daar moet je mee leren leven.

De pleinen en gebouwen, het mausoleum etc. allemaal erg indrukwekkend. We wilden ook met ons schip naar Mohammedia en Casablanca maar omdat met name Casablanca geen jachthaven heeft (al 20 jaar in renovatie) en geen jachten accepteert was dat niet mogelijk. We zijn daarom per trein vanuit Rabat naar Casablanca gereisd, wederom genoten van sfeer, cultuur en uiteraard de enorme Moskee van Hassan V bezocht.

Het weer was flink in de war, in plaats van de gebruikelijk NO wind was die steeds vanuit zuid of zuidwest en ook nog met forse kracht. Wij zijn daarom een week in Rabat gebleven. Daarna zag ik een weergat waarbij wij van de 5 dagen naar de Canarische eilanden maar een uur of zes tegen 30 tot 35 knoop wind in hoefden te varen, dus vertrokken wij vol goede moed. Na een aantal uren werd ik erg ziek, koud, rillen en een bijzondere stoelgang. Anneke volgde enige uren later, waarschijnlijk het gevolg van voedsel hygiëne (in de medina’s gegeten waar het eten met de handen op borden wordt gelegd en theekopjes niet worden afgewassen maar met een vuile doek worden “schoongemaakt”). Daarom hebben wij de steven gewend en zijn we na een etmaal varen El Jadida aangelopen, door dat te doen wisten we dat we tenminste vier dagen daar moesten blijven vanwege de harde wind uit het zuid/zuidwesten. Bij harde wind uit die richting is die kust tot aan Tanger gevaarlijk met een swell van zes tot twaalf meter. De vissers in El Jadida zijn dan ook vier dagen lang niet uitgevaren en wij hebben in die haven dus vier dagen voor anker gelegen. Het gaf ons de gelegenheid weer enigszins gezond te worden en het stadje te ontdekken. Marokko: de pilot zei dat je overal bier en wijn kunt krijgen, vergeet het maar, tijden zijn veranderd, we hebben twee weken geen druppel gedronken omdat onze voorraad op was en aanvullen onmogelijk is.

Het weer bleef in de war, er lag een depressie bij Madeira met een doorsnee van 900NM die ook het weer op de Canarische eilanden negatief beïnvloedde, daardoor een met name uit de zuid staande wind waar wij 3 tot 4 etmalen tegenin moesten varen. We zijn uitgevaren met die wind omdat naarmate de tijd voortschrijdt je meer stormachtige winden uit de zuid kunt verwachten (normaliter pas half november maar dit jaar al voor half oktober).  De Canarische eilanden hebben het flink voor hun kiezen gekregen, met name Las Palmas op Gran Canaria rond 21 oktober: enorme hoosbuien, kolkende water en modderstromen in de stad, schepen zoek en een in zee neergestorte SAR helikopter waar tot op heden niets van is vernomen. Onze reis van Marokko naar de eilanden had ook de nodige “foute” wind, we zijn dan ook een tijdje gaan “bijliggen”. Wel leuk is dat wij erg veel vogeltjes (kanaries)aan boord kregen van allerlei kleuren die blijkbaar met de foute wind van de eilanden afgeblazen werden, ze hadden een duidelijk voorkeur om in de boot te gaan, gezien de wind begrijpelijk. Wel hebben we een overleden vogeltje over boord moeten zetten, gestorven aan uitputting.

Uiteindelijk zijn we aangekomen op Lanzarote en zijn we in de marina Rubicon gaan liggen: heerlijk, lekker schoon en jezelf wentelen in ouderwets toeristische verwennerij. We hebben twee dagen een auto gehuurd om het vulkanische eiland te verkennen, er is best veel te zien. We zijn hier nu vier dagen en we gaan overmorgen (zaterdag 31 oktober) naar Tenerife. We zullen een aantal dagen op Tenerife blijven (steden en baaien) en vervolgens de eilandjes Gomera en La Palma bezoeken. Daarna gaan we een week varen om de Kaap Verdische eilanden te bereiken. Gran Canaria bezoeken zit er niet in omdat die vol ligt met schepen voor de “Arc 2015”.

Eerste vier plaatjes Rabat, de bootjes "El Jadida", vogeltje op weg naar Canaries, Anneke in Taxandria outfit naar Canaries toen weer redelijk was, laatste foto is zoutwinning op Lanzarote.

 

In Marokko aangekomen

In Marokko aangekomen.

Na Lagos hebben we een aantal dagen heerlijk voor anker bij Alvor gelegen, het plan was om vanuit daar naar Marokko te varen. Dus op een vroege ochtend anker op en met half eb het gebied/delta verlaten, helaas liepen we aan de grond en moesten we een aantal uren wachten op hoger water. Bij echt laag water zagen we de groene ton achter de zandbank liggen in plaats van ervoor “shifting sands”, dat verklaarde ons aan de grond lopen. Gezien de wind die buiten stond (kracht en richting) zijn  we na een paar mijltjes voor anker gegaan bij Portimao, een toeristische stad in de Algarve met zijn typische rotskust.

De wind bleef wat ongunstig en we zijn daarom vanuit Portimao naar Cadiz gevaren, een tochtje van 120NM. Cadiz is een van de oudste steden van Spanje, daar te zijn was een aangename verrassing: cultuur; fantastische straten, pleinen en gebouwen; goede sfeer; mooie parken; zeer historisch.

We hebben van de dagen in Cadiz erg genoten. Uiteindelijk vanuit Cadiz naar Tanger in Marokko gevaren.

Tanger was een ervaring met gemengde gevoelens, de stad heeft alleen een visserijhaven die je goed kunt ruiken. Bij aankomst in die haven kam de politie mij per auto ophalen om op het bureau de bootpapieren en paspoorten door te nemen en de bootpapieren daar achter te laten (bij dat politiebureau de procedure). De “belangrijke” agent in kwestie was nogal sikkeneurig en liet mij duidelijk weten dat hij toch wel erg veel voor mij moest doen: hard werken. Door al die opmerkingen was het duidelijk dat hij een vergoeding van mij wenste voor het “harde werken”, ik heb dat niet gedaan en mocht daarom vanuit het politiebureau te voet terug naar het schip, een hele afstand. Toen we gingen uitklaren (vertrekken) moesten we uiteraard naar het politiebureau voor een “exit stempel” in het paspoort en de bootpapieren terug te krijgen. Ik had Anneke dit keer meegenomen en haar een beetje voorbereid op de te verwachten show, en ja, het bureau zou om 9 uur open zijn inclusief de aanwezigheid van de “belangrijke” agent. Hij was er dus niet en de andere agenten belden hem op waarop ze de telefoon aan mij gaven, de “belangrijke” agent wist te melden dat hij gisteren zo hard had gewerkt dat hij wat later kwam, na wat heen en weer gepraat zou hij na een halfuur komen. Hij kwam na een halfuur en liep duidelijk steunend en kreunend de trap op, ik zag de bui hangen van erg lange procedures en heb hem 20DH (circa 2 euro) gegeven voor het “op mijn bootpapieren passen” en hij bedankte mij voor het betalen van zijn ontbijt. Hij draaide om als een blad aan de boom en alles ging razendsnel, hij hoefde ook geen havenfacturen te zien. Tanger: het is een stad die je gezien moet hebben vanwege de Medina en de Kasbah maar wij waren niet onder de indruk.

Wij wisten dat in Marokko “bakhshisch” bestaat, het is niet omkopen maar wel iets geven voor een kleine dienst, een soort klein smeergeld waar Europeanen moeilijk mee om kunnen gaan. Soms wordt er om sigaretten gevraagd, soms om een vergoeding. Een leuk weetje is dat de overheid van Marokko recent nieuwe kledij voor officials heeft besteld zonder broekzakken, een creatieve manier om fout gedrag zoals van de agent in bovenstaand verhaal te verminderen. Ter info: in Tanger hebben we iemand circa 2 euro gegeven om op onze boot te passen, die doet dat dan ook maar het valt onder “bakhshisch”. Ieder rijtje vissersboten heeft een bewaker, er zijn veel rijtjes.

Na Tanger gingen we naar Asilah, geen “port of entry” dus mag je formeel niet van je boot af omdat je niet kunt inklaren. Asilah was een aangename verrassing, aardige douane en agenten die ons toestonden het stadje te bezoeken. Het was mooi weer en er waren buitengewoon veel mensen op straat, schoon, gemoedelijk en gezellig. De volgende ochtend nog naar de markt gegaan waar de minimale hoeveelheid die je moet kopen een kilo is, de prijzen voor een kilo: (10DH is circa 1 euro) tomaten 4DH, sperciebonen 2DH, wortels 2DH, aardappelen 2DH, paprika 2DH etc. Het getal 2DH (20 cent) kwam vaak voor, we hebben het getest met aubergines door te vragen wat één aubergine kost wat natuurlijk 2DH was, dat gold ook voor twee tot je over de eerste kilo ging want dan werd de prijs 4DH. Al met al erg vriendelijke prijzen waarmee we onze voorraad verse groenten fors hebben aangevuld om scheurbuik te voorkomen.

Larache was de volgende stad, een vieze stinkende enorm grote visserijhaven waar forse kakkerlakken op de kade en in de Medina lopen, ook de Medina is smerig. Ik durf het aantal vissersschepen niet te schatten maar het zijn er honderden. Ons schip lag afgemeerd als vijfde schip naast vier grote vissersschepen; om op de wal te komen, en in de avond in het pikkedonker weer op je schip, moet je over behoorlijk aapachtige kwaliteiten bezitten. Uiteraard in Larache weer de politie, douane en  havenautoriteiten, allen op een andere locatie. We blijven echt wel in conditie! In Larache zagen we erg veel katten en heel veel jonge katjes, ze worden door de gemeenschap goed behandeld en gevoerd, dat zagen we ook in Tanger en in de plaatsen die we na Larache bezochten, we hadden dat niet verwacht.

Vandaag ( 8 oktober) zijn we vanuit Larache in Rabat (hoofdstad van Marokko) aangekomen, we hebben een nachttochtje gemaakt. Om acht uur in de ochtend met te laag water voor de swell van 3 meter die er stond de rivier opgevaren en over de bar/drempel gesurfd op brekende golven, een gevaarlijk grapje dat we niet te vaak moeten doen, het is vragen om ellende. Op de drempel stonden mensen in wetsuits tot hun borst in het water op brekers te wachten, zij keken wat verbaasd toen wij langs suisden maar dat gold ook voor mij. Op de noordoever van de rivier ligt Sale en op de zuidoever Rabat, zustersteden. De liefhebber van piraten kan in Rabat en Sale zijn hart ophalen, de piraten van Sale zijn zeer berucht (ze voeren tot aan Ierland) met een hoogtepunt tussen 1620 en 1630 AC; het probleem van de piraten werd pas in 1910 opgelost. De historie van Sale/Rabat gaat duizenden jaren terug: Phoeniciers, Romeinen, enzovoorts, de geïnteresseerde moet maar eens iets van de rijke historie van deze zustersteden opzoeken.

De medina van Sale hebben we bezocht, die is verrassend groot met duizenden winkeltjes. Morgen gaan we een eerste verkenningstocht van een aantal uren door Rabat maken, ik denk dat we een dag of drie hier blijven. Dit is ook de eerste plaats in Marokko waar we toegang tot internet hebben, vandaar dat we het blog kunnen bijwerken. Na Rabat  willen we de volgende plaatsen aan de kust bezoeken: Mohammedia, Casablanca, El Jadida, ??Safi??, Essaouira en wellicht Agadir. Vanuit Agadir zijn qua windhoek de Canarische eilanden wat lastiger te bereiken, daar denken we nog even over na.

Bijna vergeten, gedurende de maanden dat we aan het reizen zijn hebben we nog niet aan de walstroom gelegen. Wij zijn fan van zonne-energie/lichtpanelen geworden, tot de volgende keer.