Fiji ten tijde van Corona zomer 2021

 Fiji ten tijde van Corona

Ons vorige blog eindigde ermee, dat we begin juni weer mochten varen. We krijgen een “blue lane flag", met registratienummer, die aangeeft dat we coronavrij zijn. We krijgen de vlag uitgereikt door customs. Wij zijn één van de eerste schepen,  die die vlag krijgen in ons gebied. Er wordt zelfs een foto van gemaakt. De kwaliteit van de vlag is zeer matig. De officials zeggen dat we de vlag moeten hijsen, zodra we een nieuwe baai of haven binnenlopen. Maar hem daarna gauw weer omlaag halen, omdat hij zo snel kapot gaat. En je moet er toch de rest van het jaar mee doen. De vlag is gratis, dat wel.

We hebben op de haven gehoord dat we, in verband met de reisbeperkingen vanwege corona, alleen in baaien of havens mogen komen bij ons grote eiland Viti Levu. We vertrekken eerst naar een kleinere marina verderop, Naisoso. Bij Naisoso doen we weer onze wandelingen. Vanwege mijn sportschoenen draagt Heinze mij door moerasachtige natte stukken. Dat is ook een keer mis gegaan; zijn been zakte diep weg in de modder met mij op zijn rug dus allebei een nat pak! Daar hebben we ook een rivier verkend met de bijboot.

Varen op de rivier

We horen echter dat medezeilers toestemming hebben gekregen om vanaf Viti Levu te vertrekken naar andere eilanden. Dát is interessant! We schrijven dus ook een mailtje aan de betreffende verantwoordelijke van de regering.  En ook wij krijgen toestemming om naar elders te varen. Wegwezen dus, voor ze zich bedenken! We vertrekken naar het ons bekende Musket Cove.  Dat is ook bij het Plantation Island resort,  waar ik eerder meegewerkt heb aan het coral farming project. Tijdens één van onze eerste snorkeltochten zie ik een enorme hoeveelheid Crown of Thorns Starfish (COTS). Dat zijn die zeesterren die het koraal verwoesten,  een echte plaag. De manager van het resort, Alex, komt ons gedag zeggen tijdens zijn kanotocht. Ik vertel hem over de COTS. Hij zegt dat het team die maandag weer het water op zal gaan. En ik mag mee! Ik wijs de plek aan, waar die krengen zitten. En we halen in een ochtend 54 COTS van een stuk rif. Geweldig. We blijven een poos liggen bij Musket Cove en ik ga nog een aantal keer met het team mee. Heerlijk.

Bij Musket Cove kun je wel beperkt boodschappen doen, maar niet echt provianderen.  Er is wel een mogelijkheid om naar Denarau te gaan, in de buurt van Nadi, op Viti Levu.  Je zou dan contactloos kunnen provianderen. In de praktijk mag je gewoon op het Denarau rondlopen, maar niet van het eiland af. Ook geen taxi of bus nemen. We doen daar onze boodschappen,  de was en laten een gastankje vullen. We kunnen er weer even tegen.

Op 7 juli vertrekken we voor een tocht van twee dagen/etmalen varen naar Savusavu,  op Vanua Levu.  Dit is het tweede grote eiland. Op dit eiland is (nog) geen corona uitgebroken. Het leven is daardoor daar wat meer relaxed. De restaurantjes en bars zijn open. Mondkapjes moet je op straat en in de winkels wel dragen,  je temperatuur wordt vaak opgenomen en je moet een CareFiji app op je telefoon aanzetten. Verder is het leven er vrijwel normaal. Savusavu is een gezellig stadje. Natuurlijk opnieuw wandelen met mooie uitzichten.

Savusavu gezien vanaf een berg, ons schip ligt daar ook
Ja, onze wandelingen gaan regelmatig bergopwaarts

We zien een niet ongunstige wind om naar Viani bay te varen. Hier heb ik twee jaar geleden een paar mooie duiken gemaakt bij het nabij gelegen Rainbow reef (wereld beroemd vanwege de fantastische koralen en zeeleven). Daar heb ik wel weer zin in. We liggen met een aantal zeilboten tegelijkertijd in Viani bay. Het is gezellig,  met een aantal keren een “potluck". Iedereen maakt wat te eten en het wordt gezamenlijk opgegeten. Altijd weer verrassend wat mensen maken. Je doet er soms goede ideeën op. Ook zien we het rugbyteam van Fiji tijdens de olympische spelen goud winnen. Super leuk om dat samen met locals en zeilers te zien. Én ik maak nog vier hele mooie duiken. Wat wil een mens nog meer!?

Deze FJD 7 zijn uitgegeven toen zij 4 jaar geleden goud wonnen met rugby voor 7 personen

De divemaster groot in beeld, ik daarachter met ons schip op de achtergrond
Op naar rainbow reef om te duiken!

We willen toch ook nog wel een paar nieuwe plekken ontdekken. Ik had wel graag naar de Lau-groep gewild, maar we horen steeds meer berichten dat mensen van buiten de dorpen niet welkom zijn en dat je niet aan land mag komen . We hebben gelukkig in de voorgaande jaren best het een en ander gezien van de Lau-groep: Matuku, Makogai, Vanua Balavu,  Koro en Ovalau. We laten het hier dus maar bij. We varen naar Buca bay. Hier liggen we een aantal dagen lekker rustig, samen met een paar andere boten. We mogen ook aan land komen; de mensen in het dorpje zijn heel vriendelijk.  We zien ook nog wat nieuws: een lange stok met daaraan een plastic deksel bevestigd wordt gebruikt als roeispaan. Hilarisch.

Een vlot van bamboe met daarop pallets om de billen droog te houden
Dit zie je regelmatig in Fiji, dit is in Savusavu

De bodem van de voorraad komt weer aardig in zicht. We besluiten dus terug te varen naar Savusavu. Omdat je het land niet kunt verlaten,  vanwege alle gesloten grenzen van landen, hebben we geen haast. We liggen rustig twee weken in Savusavu. Maken een paar wandelingen en bezoeken de chocoladefabriek. Hoewel, we worden vooral rondgeleid over het terrein waar de cacao groeit. Nooit geweten dat er zoveel verschillende soorten cacaovruchten bestaan. Na het plukken van de rijpe vruchten, waarin de cacaobonen zitten, worden de bonen eerst in kisten gedaan. Daar beginnen ze te fermenteren. Na dat fermenteren worden de bonen gedroogd en verder verwerkt. Vervolgens worden in deze kleinschalige fabriek de chocoladebonen alleen vermalen met Fijian rietsuiker. Verder geen toevoegingen. Wel worden een paar varianten gemaakt, met chili, chai garam masala, zeezout, etc. we mogen het hele assortiment proeven, feest! Ik vind vooral de gekonfijte gember met een laagje pure chocolade (70%) erg lekker. Heinze is meer gecharmeerd van de 85% pure chocolade. Het was een leuke, interessante ochtend.

Heinze proeft allerlei soorten chocola, tussendoor mond spoelen

De noten van de cacaovrucht moeten na het gisten drogen

Vruchten van de cacaoboom. Twee verschillende soorten.

 Ook nemen de bus heen en terug naar Buca bay. Niet omdat die zo bijzonder is, maar wel om meer van het eiland te zien.  We gaan samen met vrienden Jennifer en Mike. Heel gezellig. Onderweg zien we toch ook wel bordjes staan,  waarop staat dat het verboden is om het dorp te bezoeken voor mensen van buiten het dorp. Helaas grijpt corona, de Deltavariant, steeds meer om zich heen. Begrijpelijk dat mensen bang zijn.

Kava wortels (nationale drank gemaakt van wortels van de kava plant)moet gedroogd worden, in een oven zoals hierboven als het regent, anders in de zon zoals hieronder

Het vaccinatieprogramma draait op volle toeren. Fiji voert een omstreden wet in: ”no jab, no job". Helaas zijn er voorgangers in verschillende kerken die betogen dat je, als je je laat vaccineren, geen vertrouwen in God hebt. Het gevolg is dat mensen zich niet laten vaccineren en hun baan verliezen.  Het is voor werkgevers zelfs verboden om ongevaccineerden in dienst te houden. En voor bijvoorbeeld onderwijzend personeel betekent het óók nog het verlies van hun huis, omdat ze in een huis van de school wonen. Echt triest. Positieve kant van deze wet is echter wel dat het percentage gevaccineerden dagelijks met sprongen omhoog gaat. Op het moment van schrijven is 95% van de bevolking boven de 18 jaar minimaal één keer gevaccineerd.  En meer dan 55% volledig.  Wij hebben medio juli ook onze tweede vaccinatie gekregen,  in Savusavu.  Geeft een rustig(er) gevoel. Nog steeds wordt er dagelijks een update gegeven over het aantal doden, plaatsen waar uitbraken zijn en vaccinaties.  

Als je in de bus zit proberen locals voedsel en lekkernijen te verkopen

Voorlopig varen we een beetje rond bij Vanua Levu.  Het weer is natter en minder heet dan aan de noordkant van het grote eiland. Dus regelmatig regen en de temperatuur wat aangenamer. Maar goed,  soms is het een beetje saai. Maar we klagen niet,  hoor! We vinden Fiji nog steeds fantastisch. Prachtige natuur en lieve mensen.

Vlak voor het publiceren van dit blog is de Lau groep weer open voor zeilers, door het succesvolle vaccinatie programma. Wij willen zo snel mogelijk daarheen varen. Eerst naar het zuidelijke deel daarvan (200NM/380KM). Goed nieuws voor ons!

Voorlopig blijven we dus in Fiji. Hopelijk volgend jaar mei verder

We hebben een nieuw huisdier aan boord, een vriend voor Ducky!
Gekregen van onze Australische vrienden