Op weg naar
de Virgin Islands (Maagdeneilanden). De reis was zeer voorspoedig, we dreigden
in het donker aan te komen en hebben de zeilen verkleind zodat we bij het
krieken van de dag Spanish Town op het eiland Virgin Gorda aanliepen.
De Virgin
Islands bestaan nuit een stuk of 70 eilanden, echter er zijn maar 10 redelijk
grote. De Virgin Islands bestaann uit 3 landen : Britisg Virgin Islands (BVI);
US Virgin Islands (USVI) en Spanish Virgin Islands (SVI). Die laatste, SVI,
wordt ook de passage islands genoemd en maakt deel uit van Puerto Rico. Puerto
Rico is eigendom van de USA hoewel ze een grote mate van zelfbestuur hebben. De
USA hebben in het verleden de huidige USVI van Denemarken gekocht en de SVI van
Spanje overgenomen, de USA had behoefte om toegang tot het Panamakanaal te
controleren.
Hieronder
een kaart van de VI zodat jullie enig idee hebben van de grotere eilanden en de
ligging daarvan.
De BVI is
enorm toeristisch met een enorme chartervloot
De USVI is nauwelijks toeristisch in vergelijking met
de BVI (St John, St thomas, St Croix)
De SVI is in
ontwikkeling en het meest authentiek (Culebra en Vieques)
Voor de BVI
kun je in Spanish Town op Virgin-Gorda inklaren, daarom gingen we daar als eerste
voor anker. Spanish Town mag zelfs de titel gehucht niet voeren, er zijn geen
steden of dorpen op Virgin-Gorda ook al worden ze wel zo genoemd.
Vanuit Spanish Town zijn we naar het zuiden van het eiland gelopen waar de “Baths” zijn, dat zijn enorme ronde granieten blokken van 3 tot 6 meter doorsnee die daar liggen, ook in het water/de zee waardoor er een soort bad ontstaat.
Na spanish town zijn we naar het noordenGorda-Sound
gegaan, een heel mooie maar drukke laguna
waar we een aantal dagen gebleven zijn.
Het volgende eiland dat wij bezochten was
Tortola, als eerste een baai in het oosten aan de noordkant. We hebben daar
lekker gelegen en gewandeld, daarna zijn we bij de hoofdstad Road Town voor
anker gegaan. Zowaar een echte stad, Anneke is hier naar de kapper gegaan en is
eindelijk weer toonbaar, ze wil haar haar langer hebben en was dus 6 maanden
niet bij een kapper geweest. In Road Town hebben we ons plan uitgevoerd om een
visum voor de USVI/USA/Puerto Rico te omzeilen. Hoewel je als Nederlander geen
visum nodig hebt om de USA te bezoeken geldt die vrijstelling alleen als je met
geregistreerd openbaar vervoer komt zoals een vliegtuig of een Ferry, je krijgt
dan een stempel in je paspoort zodat je negentig dagen in de USA per bezoek
kunt verblijven, dat stempel is een jaar geldig. Met je eigen jacht heb je een
visum nodig, in ons geval zouden we naar de ambassade op Barbedos moeten en dan
is er nog een forse wachttijd en forse kosten afgezien van de hotelkosten en
vliegkosten. Wij wisten dat niet en waren onaangenaam verrast. Na veel internet
gezoek zag ik een suggestie om met de ferry van de BVI naar de USVI te gaan
zodat je een stempel in je paspoort krijgt en dan kun je daarna met je eigen
jacht zonder visum de USA in. Dat hebben wij dus gedaan, vanuit Road Town op Tortola
met de ferry naar Charlotte Amalie op St Thomas. We hebben daar ons felbegeerde
stempel gekregen en de stad bewonderd.
De stad heeft een Deense uitstraling en ook Deense straatnamen, gezien de historie begrijpelijk. Zelfs menukaarten zijn in het Deens en Engels. Een leuke stad om in te wandelen, de oude pakhuizen zijn verbouwd tot winkels en restaurants. Ook is op dat eiland de op een na oudste synagoge van de USA te vinden, uiteraard hebben wij die bezocht. Op de VI zijn leguanen, ook in deze stad kwamen we die tegen.
Aan het eind
van de dag met de ferry terug naar Road Town, de dag daarop anker op en naar
Brewer Bay, een erg mooie baai met spectaculaire snorkelmogelijkheden die
verboden is voor charters vanwege de moeilijke toegang door het rif waar Anneke
later meer over vertelt. Uiteraard weer wandelen naar de naastgelegen baai, een
afstand door de lucht van 3 kilometer waar wij 3 uur over deden vanwege de zeer
steile beklimmingen, daarna een baai aan de andere kant bezocht waar wij
onderweg een oude molen tegenkwamen om suikerriet te malen/persen.
Tijd voor
een ander eiland, we gingen naar het eiland Jos Van Dyke, wederom in een mooie
baai met helder water geankerd, veel restaurants en bars op de kust/strand, ja
toeristisch. Na dit BVI eiland zijn we naar de USVI vertrokken, het eiland St.
Croix een mijl of 40 zuidelijk van St. thomas. Bij het inklaren vroeg de
official hoe wij de “escape route” voor het visum hadden gevonden, het was
gelukkig legaal en ze waren onder de indruk. Het scheelde ons een boete van US$
1.200. We waren in de plaats Christiaanstad, uiteraard weer zeer Deens en
gelukkig niet zo toeristisch. We zijn na twee dagen naar een baai gegaan waar
de ingang door het rif ging, erg smalle niet betonde doorgang, maar zeer de
moeite waard. In die baai was een laguna waar oplichtende algen zijn, als je
met je hand door het water gaat krijg je een lichtspel, wij zijn daar na
zonsondergang met onze bijboot naartoe gevaren. Dit soort lichtgevende laguna’s/baaien
komen in 5 landen voor: USVI; Puerto Rico, Vietnam, Nieuw Zeeland en Australie.
Degene met de grootste lichtintensiteit is in Puerto Rico, die hebben we later
ook bezocht. Alle wandelingen en mooie omgevingen zal ik jullie besparen.
Vanuit Croix
zijn we naar de SVI/Puerto Rico gegaan, naar het eiland Culebra de grote baai
Honda Ensenade. Weer inklaren, waarschuwing van de douane gehad voor een
mogelijk US$ 10.000 boete: je moet per district doorgeven waar je bent in
Puerto Rico en de US, je koopt een cruising permit en dat nummer moet je
doorgeven als je van regio verandert. In Puerto Rico zijn 4 regio’s zijnde Oost, Noord, Zuid en West.
Vanuit
Culebra gingen we naar het eiland Vieques richting mooie snorkelbaai in het noord westen maar die was afgesloten
met drijvende objecten. Dit eiland is tot 2003 door de USA als oefengebied voor
bombardementen etc. gebruikt en er liggen nog veel scherpe bommen, blijkbaar
was in deze baai weer iets ontdekt. Wij zijn dus doorgevaren naar een baai in
het noord oosten van het eiland. Snorkelen en bijzondere vissen zien inclusief
onze “huis baracuda” waar Anneke meer
over vertelt. Daarna naar de baai (Poerto Mosquito) gegaan waar de meest
lichtgevende algen zijn van de wereld, zie foto van onze plotter.
Je kunt zien dat die laguna een
smalle toegang heeft waar wij met de bijboot doorheen gingen. Door die nauwe doorgang blijven de algen netjes in de laguna. Bijzonder
spectaculair schouwspel van lichtflitsen door vissen etc.
Na deze baai
naar Esperanza gegaan aan de zuidkant van het eiland.
Uiteraard weer gewandeld,
onder andere naar de plaats Isabelle II
waar de mensen niet geloofden dat wij die tocht oer voet ondernamen. Locals
lopen niet, ze gebruiken grote auto’s. Ter info: een liter diesel kost € 0,45
en benzine nog geen 50 eurocent. Wij hebben dus wat diesel in onze tanks
gedaan. Al met al erg genoten. De sfeer in Puerto Rico is geweldig.
Vanuit het
eiland Vieques naar het grote Puerto Rico gevaren, de locatie Salinas, een dagtocht
van 55NM. In de mooie rustige baai voor anker. We hadden gezien dat alle
huizen, ook de krotten, op de Puerto Rico eilanden met tralies waren beveiligd,
dat er overal zware hekken waren etc. In Salinas zagen we hetzelfde, we vroegen
een local waarom dat was. Het antwoord was simpel, er worden soms 2 of 3 mensen
doodgeschoten per maand in de regio/het dorp maar het is niet gevaarlijk, hij
heeft een zoon van 23 maar die komt voor het donker thuis dus geen probleem.
Wij gaan niet in het donker op pad! Net buiten Salinas heb je een goede grote
supermarkt waar je goed kunt provianderen, we liggen hier nu een week. Nu is 29
april, onze trouwdag, die gaan we vieren, 34 jaar getrouwd en een aantal jaren
langer samen.
We hebben
hier twee dagen een auto gehuurd, de eerste dag zijn we naar San Juan gereden,
de hoofdstad in het noorden. Wat een geweldige oude stad, vol historie en sfeer
(het is ook een indrukwekkende metropool). Ik kan daar lang over vertellen,
heerlijk eten, genieten van mensen, cultuur, historie etc. Hieronder wat
plaatjes.
De tweede
dag met onze auto zijn we over de bergketen van oost naar west gereden via
kleine wegen om een indruk te krijgen van de binnenlanden. Een geweldige
ervaring, ook de stops en lunch in lokale gelegenheden waren buitengewoon. Het
land is diverser dan wij hadden gedacht met een indrukwekkende bergketen.
Onze baai:
we zien iedere dag zeekoeien rondom onze boot, soms op 2 meter afstand. Onze
volgende stop is de plaats Ponce, daar varen we 1 mei naartoe ( 30 april
weinig/geen wind). Het plan is om op 8 mei
de Caribbean helemaal over te steken naar het zuiden om na drie dagen op
Bonaire (ABC eilanden) aan te komen. Hieronder een stuk van Anneke over de vissen etc.
ANNEKE: onderstaand adres geeft een impressie van de vissen die wij zien.
http://frankosmaps.com/caribbean-mini-creatures-id
Inmiddels hebben we de Virgin Islands, in het Nederlands
“Maagdeneilanden”, bezocht. We hebben
tijdens onze reis al in vele mooie baaien gelegen. Ik wil hier echter even
ingaan op het “wildlife” wat we onderweg gezien hebben. Want dat is zeker vermeldenswaardig!
Al vanaf Barbados zien we vaak zeeschildpadden. Deze
prachtige dieren steken regelmatig hun koppie boven water. Maar we hebben ze
ook onder water gezien. Prachtig! Omdat we ze zo vaak zien, wordt het al bijna
normaal. Bijna dan.
De Virgin Islands staan bekend om hun prachtige koraalriffen.
En bij prachtige koraalriffen horen ook prachtige vissen. Helaas zijn met name
de Britse en ook de USA Virgin Islands erg populair. Onze pilot (boek met
details over havens, baaien en ook wat er op de kant te doen is) gaf het al
aan. De Virgin Islands is een prachtig gebied. Echter, als je niet houdt van
drukte, dure moorings en volle restaurants, “this is not your cup of tea”. En
dat bleek te kloppen. Gelukkig mag de enorme chartervloot niet alle baaien in.
Als het een beetje te moeilijk wordt, verbiedt de verhuurder dat je er met je
charterboot mag gaan liggen. En dat zijn dus de plekken die Heinze en ik
opzoeken! Zo lagen we ook op het eiland “Tortola” in “Brewers Bay”. Een
prachtige baai, met aan weerszijden de meest fantastische riffen. We hebben
genoten van het snorkelen! Helaas was hier toch ook weer een proleet, die
kennelijk wel een eigen boot had, die het nodig vond om te gaan waterskiën over
de riffen. We hoopten nog even dat hij onderuit zou gaan, maar helaas, niet op
een plek waar het pijn deed. Hoogst verontwaardigd dat ik er wat van zei. Ik
vertelde hem dat het ten eerste verboden was om met jetski’s etc. te racen in
de BVI (British Virgin Islands), ten tweede dat hij het rif verstoorde en ten
derde dat het super irritant is om om een andermans boot heen te racen. Wat
waren wij toch kinderachtig, volgens “meneer”. Maar goed, in deze prachtige
baai kwamen wij op een wat ruiger en dieper stuk een nurse shark
(verpleegsterhaai) tegen. Helemaal niet eng en niet al te groot. Een prachtig
dier! En daarbij opgeteld de letterlijk honderden verschillende mooie tropische
vissen. Tot onze verbazing zagen we ook nog een haaitje toen we gingen ankeren
bij Jost van Dyke, een van de British Virgin Islands. Midden tussen de boten.
Verdwaald?
Waar wij ook telkens weer van genieten zijn de vele
pelikanen. Ik blijf het koddige dieren vinden. Ze zijn zo heerlijk onbehouwen.
Plonsen met een enorm kabaal werkelijk verticaal in het water. In Brewers Bay
hadden ze een plek op de kant waarvandaan ze zich gewoon elke keer met hun bek
open in het water laten vallen. Wij noemden die plek al de “snackbar”. Toen ik
daar ging snorkelen bleek het inderdaad te stikken van de vis op die plek, echt
hele scholen.
De eerste keer dat we Tarpons zagen was bij Virgin Gorda,
bij Saba Rock (in de Virgin Gorda Sound). Daar was een restaurant wat
adverteert met het Tarpon voeren om 19.00 uur ’s avonds. Deze grote roofvissen
zien er angstaanjagend uit. Als een stukje vis in het water gegooid wordt,
sprinten ze daar met zijn allen op af. Volgens mij moeten ze zich niet per
ongeluk vergissen als jij je voet in het water steekt. Ze hebben tanden! Maar
men zegt dat ze voor mensen ongevaarlijk zijn. Andersom grotendeels ook: ze
schijnen niet te eten te zijn, omdat ze vol graten zitten. Men schijnt het wel
leuk te vinden om op ze te vissen, omdat ze enorme strijd leveren. En dat
noemen we dan “sport”. Maar goed, deze Tarpons werden dagelijks gevoerd en
waren perfect afgericht. Zo tegen etenstijd kwamen ze aangezwommen. Later
hebben we ze ook op andere plekken gezien. Met name restaurants aan het water
hebben hun interesse. Het is natuurlijk hartstikke leuk om een restje vis in
het water te gooien en ze daar met zijn allen op te zien duiken. Maar ook op
andere plekken, gewoon in de haven, zwemmen enorme exemplaren rond.
Een andere grote vis die wij regelmatig zien, is de
Barracuda. Toen ik in een baai bij Vieques, een van de Spanish Virgin Islands
,even naar het anker was gesnorkeld om te kijken of het goed gepakt had, zag ik
bij terugkomst een enorme Barracuda onder onze boot liggen. Die is er dus in
een mum van tijd onder gaan liggen. Hoewel ze in principe een mens niets doen,
als die hen ook met rust laat, vond ik deze toch wel heel groot. Gauw het water
uit. De volgende ochtend zagen we “Barry”, zoals we hem gedoopt hadden, al
heerlijk chillen naast de boot in het zonnetje. Als het dan te warm werd, ging
hij er weer onder. En de volgende baai? Het eerste wat ik zag toen ik in het
water sprong was een enorme Barracuda. Was Barry echt onze huisBarracuda
geworden?
Een andere hele bijzondere plek was ook op Vieques. Wij
hadden al eerder gehoord dat daar een lichtgevende baai is. Dat is dus plankton
wat licht afgeeft als het verstoord wordt. Wij zijn met ons elektromotortje
naar binnen gevaren, toen het net donker was. Ook daar zat heel veel vis, die
voor ons bijbootje wegschoot. En dat geeft dus lichtgevende strepen in het
water!
Het ankeren op de Spanish Virgin Islands is best spannend.
De Amerikanen hebben deze eilanden (Culebra en Vieques) uitgebreid gebruikt als
oefenterrein voor de oorlogsvoering. Met name Vieques heeft het moeten
ontgelden. Dit heeft nog tot 2003 geduurd. Het oefengebied is nu grotendeels
tot natuurreservaat bestempeld, maar ze schatten nog wel 20 jaar nodig te
hebben om de rotzooi op te ruimen. Nu zijn sommige baaien nog steeds
afgesloten, omdat er onontplofte bommen liggen. Maar ook in baaien die wel open
zijn, kun je pech hebben. Zo hadden wij in een mooie baai ons anker uitgegooid,
omdat je hier prachtig kon snorkelen. Heinze werd alleen nogal zenuwachtig toen
we naar de grond keken rondom ons anker. Daar lagen grote buizen, die
vastgebonden lagen met touw aan de grond. Moet je anker dus niet achter komen
te zitten. Overigens wel prachtig koraal. We hebben dus toch nog maar even een
rondje gemaakt voor we weer anker opgingen. Heinze was al eerder weer aan
boord; die had geen rust. Ik kwam, niets vermoedend, een enorme Manta rog
tegen. Ik schrok me rot! Wat een enorm beest. Dat was wel wat anders dan het
schattige roggetje wat mijn overboord gevallen bordje kwam inspecteren (dat
gebeurde op Sint Eustatius, daar kwam hij even “stofzuigen”, maar besloot al
snel dat dat bordje niet interessant was). Maar die Manta rog was natuurlijk
wel fantastisch! Ik had ‘m daar totaal niet verwacht. Terug zwemmend kwam ik
ook nog een White spotted Eagleray tegen. Ook prachtig en toch ook nog heel
groot. Maar die Manta was zeker 1,5 a 2 keer zo groot. Wat een geluk op 1 dag.
Op de kant hebben we genoten van de vele salamanders en af
en toe een leguaan. Wij hadden verwacht dat die dieren heel schuw zouden zijn,
maar een van de grootste zagen wij midden in een park in Charlotte Amalie, een
stad op St. Thomas (USA Virgin Islands). Ook zien we veel felgekleurde vlinders
in allerlei soorten en maten. En
kolibries blijven we ook heel bijzonder vinden. Wat een prachtige kleuren
hebben die vaak.
Nu liggen we in Salinas, een baai bij Puerto Rico. Er werd
ons al verteld dat hier “Manatee ‘s” voorkomen; zeekoeien. Volgens een
medewerker van de haven komen ze regelmatig zelfs de haven binnen en drinken ze
zoet water. Ze schijnen het leuk te
vinden om met zwemmers te spelen, al zijn ze wel wat ruw in de omgang. Vanmiddag
zagen we een Manatee rond onze boot zwemmen. Super natuurlijk! Ik ben wel het
water in gegaan, maar hij had waarschijnlijk geen zin om te spelen. Toen ik hem
al een poos niet meer gezien had, ben ik gaan douchen. En ja hoor, toen ik
afgedroogd was liet meneer zich weer zien. Hij is best een lange tijd rondom
onze boot gebleven, echt bijzonder!
