Virgin Islands / Maagden eilanden

Op weg naar de Virgin Islands (Maagdeneilanden). De reis was zeer voorspoedig, we dreigden in het donker aan te komen en hebben de zeilen verkleind zodat we bij het krieken van de dag Spanish Town op het eiland Virgin Gorda aanliepen.

De Virgin Islands bestaan nuit een stuk of 70 eilanden, echter er zijn maar 10 redelijk grote. De Virgin Islands bestaann uit 3 landen : Britisg Virgin Islands (BVI); US Virgin Islands (USVI) en Spanish Virgin Islands (SVI). Die laatste, SVI, wordt ook de passage islands genoemd en maakt deel uit van Puerto Rico. Puerto Rico is eigendom van de USA hoewel ze een grote mate van zelfbestuur hebben. De USA hebben in het verleden de huidige USVI van Denemarken gekocht en de SVI van Spanje overgenomen, de USA had behoefte om toegang tot het Panamakanaal te controleren.

Hieronder een kaart van de VI zodat jullie enig idee hebben van de grotere eilanden en de ligging daarvan.

De BVI is enorm toeristisch met een enorme chartervloot

De USVI  is nauwelijks toeristisch in vergelijking met de BVI (St John, St thomas, St Croix)

De SVI is in ontwikkeling en het meest authentiek (Culebra en Vieques)

Voor de BVI kun je in Spanish Town op Virgin-Gorda inklaren, daarom gingen we daar als eerste voor anker. Spanish Town mag zelfs de titel gehucht niet voeren, er zijn geen steden of dorpen op Virgin-Gorda ook al worden ze wel zo genoemd. 

Vanuit Spanish Town zijn we naar het zuiden van het eiland gelopen waar de “Baths” zijn,  dat zijn enorme ronde granieten blokken van 3 tot 6 meter doorsnee die daar liggen, ook in het water/de zee  waardoor  er een soort bad ontstaat.

Na spanish town zijn we naar het noordenGorda-Sound gegaan, een heel mooie maar drukke laguna  waar we een aantal dagen gebleven zijn.

Het volgende eiland dat wij bezochten was Tortola, als eerste een baai in het oosten aan de noordkant. We hebben daar lekker gelegen en gewandeld, daarna zijn we bij de hoofdstad Road Town voor anker gegaan. Zowaar een echte stad, Anneke is hier naar de kapper gegaan en is eindelijk weer toonbaar, ze wil haar haar langer hebben en was dus 6 maanden niet bij een kapper geweest. In Road Town hebben we ons plan uitgevoerd om een visum voor de USVI/USA/Puerto Rico te omzeilen. Hoewel je als Nederlander geen visum nodig hebt om de USA te bezoeken geldt die vrijstelling alleen als je met geregistreerd openbaar vervoer komt zoals een vliegtuig of een Ferry, je krijgt dan een stempel in je paspoort zodat je negentig dagen in de USA per bezoek kunt verblijven, dat stempel is een jaar geldig. Met je eigen jacht heb je een visum nodig, in ons geval zouden we naar de ambassade op Barbedos moeten en dan is er nog een forse wachttijd en forse kosten afgezien van de hotelkosten en vliegkosten. Wij wisten dat niet en waren onaangenaam verrast. Na veel internet gezoek zag ik een suggestie om met de ferry van de BVI naar de USVI te gaan zodat je een stempel in je paspoort krijgt en dan kun je daarna met je eigen jacht zonder visum de USA in. Dat hebben wij dus gedaan, vanuit Road Town op Tortola met de ferry naar Charlotte Amalie op St Thomas. We hebben daar ons felbegeerde stempel gekregen en de stad bewonderd.

De stad heeft een Deense uitstraling en ook Deense straatnamen, gezien de historie begrijpelijk. Zelfs menukaarten zijn in het Deens en Engels. Een leuke stad om in te wandelen, de oude pakhuizen zijn verbouwd tot winkels en restaurants. Ook is op dat eiland de op een na oudste synagoge van de USA te vinden, uiteraard hebben wij die bezocht. Op de VI zijn leguanen, ook in deze stad kwamen we die tegen.

Aan het eind van de dag met de ferry terug naar Road Town, de dag daarop anker op en naar Brewer Bay, een erg mooie baai met spectaculaire snorkelmogelijkheden die verboden is voor charters vanwege de moeilijke toegang door het rif waar Anneke later meer over vertelt. Uiteraard weer wandelen naar de naastgelegen baai, een afstand door de lucht van 3 kilometer waar wij 3 uur over deden vanwege de zeer steile beklimmingen, daarna een baai aan de andere kant bezocht waar wij onderweg een oude molen tegenkwamen om suikerriet te malen/persen.

Tijd voor een ander eiland, we gingen naar het eiland Jos Van Dyke, wederom in een mooie baai met helder water geankerd, veel restaurants en bars op de kust/strand, ja toeristisch. Na dit BVI eiland zijn we naar de USVI vertrokken, het eiland St. Croix een mijl of 40 zuidelijk van St. thomas. Bij het inklaren vroeg de official hoe wij de “escape route” voor het visum hadden gevonden, het was gelukkig legaal en ze waren onder de indruk. Het scheelde ons een boete van US$ 1.200. We waren in de plaats Christiaanstad, uiteraard weer zeer Deens en gelukkig niet zo toeristisch. We zijn na twee dagen naar een baai gegaan waar de ingang door het rif ging, erg smalle niet betonde doorgang, maar zeer de moeite waard. In die baai was een laguna waar oplichtende algen zijn, als je met je hand door het water gaat krijg je een lichtspel, wij zijn daar na zonsondergang met onze bijboot naartoe gevaren. Dit soort lichtgevende laguna’s/baaien komen in 5 landen voor: USVI; Puerto Rico, Vietnam, Nieuw Zeeland en Australie. Degene met de grootste lichtintensiteit is in Puerto Rico, die hebben we later ook bezocht. Alle wandelingen en mooie omgevingen zal ik jullie besparen.

Vanuit Croix zijn we naar de SVI/Puerto Rico gegaan, naar het eiland Culebra de grote baai Honda Ensenade. Weer inklaren, waarschuwing van de douane gehad voor een mogelijk US$ 10.000 boete: je moet per district doorgeven waar je bent in Puerto Rico en de US, je koopt een cruising permit en dat nummer moet je doorgeven als je van regio verandert. In Puerto Rico zijn  4 regio’s zijnde Oost, Noord, Zuid en West.

Vanuit Culebra gingen we naar het eiland Vieques richting mooie snorkelbaai  in het noord westen maar die was afgesloten met drijvende objecten. Dit eiland is tot 2003 door de USA als oefengebied voor bombardementen etc. gebruikt en er liggen nog veel scherpe bommen, blijkbaar was in deze baai weer iets ontdekt. Wij zijn dus doorgevaren naar een baai in het noord oosten van het eiland.  Snorkelen en bijzondere vissen zien inclusief onze “huis baracuda”  waar Anneke meer over vertelt. Daarna naar de baai (Poerto Mosquito) gegaan waar de meest lichtgevende algen zijn van de wereld, zie foto van onze plotter.

Je kunt zien dat die laguna een smalle toegang heeft waar wij met de bijboot doorheen gingen. Door die nauwe doorgang blijven de algen netjes in de laguna. Bijzonder spectaculair schouwspel van lichtflitsen door vissen etc.

Na deze baai naar Esperanza gegaan aan de zuidkant van het eiland.

Uiteraard weer gewandeld, onder  andere naar de plaats Isabelle II waar de mensen niet geloofden dat wij die tocht oer voet ondernamen. Locals lopen niet, ze gebruiken grote auto’s. Ter info: een liter diesel kost € 0,45 en benzine nog geen 50 eurocent. Wij hebben dus wat diesel in onze tanks gedaan. Al met al erg genoten. De sfeer in Puerto Rico is geweldig.

Vanuit het eiland Vieques naar het grote Puerto Rico gevaren, de locatie Salinas, een dagtocht van 55NM. In de mooie rustige baai voor anker. We hadden gezien dat alle huizen, ook de krotten, op de Puerto Rico eilanden met tralies waren beveiligd, dat er overal zware hekken waren etc. In Salinas zagen we hetzelfde, we vroegen een local waarom dat was. Het antwoord was simpel, er worden soms 2 of 3 mensen doodgeschoten per maand in de regio/het dorp maar het is niet gevaarlijk, hij heeft een zoon van 23 maar die komt voor het donker thuis dus geen probleem. Wij gaan niet in het donker op pad! Net buiten Salinas heb je een goede grote supermarkt waar je goed kunt provianderen, we liggen hier nu een week. Nu is 29 april, onze trouwdag, die gaan we vieren, 34 jaar getrouwd en een aantal jaren langer samen.

We hebben hier twee dagen een auto gehuurd, de eerste dag zijn we naar San Juan gereden, de hoofdstad in het noorden. Wat een geweldige oude stad, vol historie en sfeer (het is ook een indrukwekkende metropool). Ik kan daar lang over vertellen, heerlijk eten, genieten van mensen, cultuur, historie etc. Hieronder wat plaatjes.

De tweede dag met onze auto zijn we over de bergketen van oost naar west gereden via kleine wegen om een indruk te krijgen van de binnenlanden. Een geweldige ervaring, ook de stops en lunch in lokale gelegenheden waren buitengewoon. Het land is diverser dan wij hadden gedacht met een indrukwekkende bergketen.

Onze baai: we zien iedere dag zeekoeien rondom onze boot, soms op 2 meter afstand. Onze volgende stop is de plaats Ponce, daar varen we 1 mei naartoe ( 30 april weinig/geen wind). Het plan is om op 8 mei  de Caribbean helemaal over te steken naar het zuiden om na drie dagen op Bonaire (ABC eilanden) aan te komen. Hieronder een stuk van Anneke over  de vissen etc.

ANNEKE: onderstaand adres geeft een impressie van de vissen die wij zien.
http://frankosmaps.com/caribbean-mini-creatures-id

Inmiddels hebben we de Virgin Islands, in het Nederlands “Maagdeneilanden”, bezocht.  We hebben tijdens onze reis al in vele mooie baaien gelegen. Ik wil hier echter even ingaan op het “wildlife” wat we onderweg gezien hebben.  Want dat is zeker vermeldenswaardig!

Al vanaf Barbados zien we vaak zeeschildpadden. Deze prachtige dieren steken regelmatig hun koppie boven water. Maar we hebben ze ook onder water gezien. Prachtig! Omdat we ze zo vaak zien, wordt het al bijna normaal. Bijna dan.

De Virgin Islands staan bekend om hun prachtige koraalriffen. En bij prachtige koraalriffen horen ook prachtige vissen. Helaas zijn met name de Britse en ook de USA Virgin Islands erg populair. Onze pilot (boek met details over havens, baaien en ook wat er op de kant te doen is) gaf het al aan. De Virgin Islands is een prachtig gebied. Echter, als je niet houdt van drukte, dure moorings en volle restaurants, “this is not your cup of tea”. En dat bleek te kloppen. Gelukkig mag de enorme chartervloot niet alle baaien in. Als het een beetje te moeilijk wordt, verbiedt de verhuurder dat je er met je charterboot mag gaan liggen. En dat zijn dus de plekken die Heinze en ik opzoeken! Zo lagen we ook op het eiland “Tortola” in “Brewers Bay”. Een prachtige baai, met aan weerszijden de meest fantastische riffen. We hebben genoten van het snorkelen! Helaas was hier toch ook weer een proleet, die kennelijk wel een eigen boot had, die het nodig vond om te gaan waterskiën over de riffen. We hoopten nog even dat hij onderuit zou gaan, maar helaas, niet op een plek waar het pijn deed. Hoogst verontwaardigd dat ik er wat van zei. Ik vertelde hem dat het ten eerste verboden was om met jetski’s etc. te racen in de BVI (British Virgin Islands), ten tweede dat hij het rif verstoorde en ten derde dat het super irritant is om om een andermans boot heen te racen. Wat waren wij toch kinderachtig, volgens “meneer”. Maar goed, in deze prachtige baai kwamen wij op een wat ruiger en dieper stuk een nurse shark (verpleegsterhaai) tegen. Helemaal niet eng en niet al te groot. Een prachtig dier! En daarbij opgeteld de letterlijk honderden verschillende mooie tropische vissen. Tot onze verbazing zagen we ook nog een haaitje toen we gingen ankeren bij Jost van Dyke, een van de British Virgin Islands. Midden tussen de boten. Verdwaald?

Waar wij ook telkens weer van genieten zijn de vele pelikanen. Ik blijf het koddige dieren vinden. Ze zijn zo heerlijk onbehouwen. Plonsen met een enorm kabaal werkelijk verticaal in het water. In Brewers Bay hadden ze een plek op de kant waarvandaan ze zich gewoon elke keer met hun bek open in het water laten vallen. Wij noemden die plek al de “snackbar”. Toen ik daar ging snorkelen bleek het inderdaad te stikken van de vis op die plek, echt hele scholen.

De eerste keer dat we Tarpons zagen was bij Virgin Gorda, bij Saba Rock (in de Virgin Gorda Sound). Daar was een restaurant wat adverteert met het Tarpon voeren om 19.00 uur ’s avonds. Deze grote roofvissen zien er angstaanjagend uit. Als een stukje vis in het water gegooid wordt, sprinten ze daar met zijn allen op af. Volgens mij moeten ze zich niet per ongeluk vergissen als jij je voet in het water steekt. Ze hebben tanden! Maar men zegt dat ze voor mensen ongevaarlijk zijn. Andersom grotendeels ook: ze schijnen niet te eten te zijn, omdat ze vol graten zitten. Men schijnt het wel leuk te vinden om op ze te vissen, omdat ze enorme strijd leveren. En dat noemen we dan “sport”. Maar goed, deze Tarpons werden dagelijks gevoerd en waren perfect afgericht. Zo tegen etenstijd kwamen ze aangezwommen. Later hebben we ze ook op andere plekken gezien. Met name restaurants aan het water hebben hun interesse. Het is natuurlijk hartstikke leuk om een restje vis in het water te gooien en ze daar met zijn allen op te zien duiken. Maar ook op andere plekken, gewoon in de haven, zwemmen enorme exemplaren rond.

Een andere grote vis die wij regelmatig zien, is de Barracuda. Toen ik in een baai bij Vieques, een van de Spanish Virgin Islands ,even naar het anker was gesnorkeld om te kijken of het goed gepakt had, zag ik bij terugkomst een enorme Barracuda onder onze boot liggen. Die is er dus in een mum van tijd onder gaan liggen. Hoewel ze in principe een mens niets doen, als die hen ook met rust laat, vond ik deze toch wel heel groot. Gauw het water uit. De volgende ochtend zagen we “Barry”, zoals we hem gedoopt hadden, al heerlijk chillen naast de boot in het zonnetje. Als het dan te warm werd, ging hij er weer onder. En de volgende baai? Het eerste wat ik zag toen ik in het water sprong was een enorme Barracuda. Was Barry echt onze huisBarracuda geworden?

Een andere hele bijzondere plek was ook op Vieques. Wij hadden al eerder gehoord dat daar een lichtgevende baai is. Dat is dus plankton wat licht afgeeft als het verstoord wordt. Wij zijn met ons elektromotortje naar binnen gevaren, toen het net donker was. Ook daar zat heel veel vis, die voor ons bijbootje wegschoot. En dat geeft dus lichtgevende strepen in het water!

Het ankeren op de Spanish Virgin Islands is best spannend. De Amerikanen hebben deze eilanden (Culebra en Vieques) uitgebreid gebruikt als oefenterrein voor de oorlogsvoering. Met name Vieques heeft het moeten ontgelden. Dit heeft nog tot 2003 geduurd. Het oefengebied is nu grotendeels tot natuurreservaat bestempeld, maar ze schatten nog wel 20 jaar nodig te hebben om de rotzooi op te ruimen. Nu zijn sommige baaien nog steeds afgesloten, omdat er onontplofte bommen liggen. Maar ook in baaien die wel open zijn, kun je pech hebben. Zo hadden wij in een mooie baai ons anker uitgegooid, omdat je hier prachtig kon snorkelen. Heinze werd alleen nogal zenuwachtig toen we naar de grond keken rondom ons anker. Daar lagen grote buizen, die vastgebonden lagen met touw aan de grond. Moet je anker dus niet achter komen te zitten. Overigens wel prachtig koraal. We hebben dus toch nog maar even een rondje gemaakt voor we weer anker opgingen. Heinze was al eerder weer aan boord; die had geen rust. Ik kwam, niets vermoedend, een enorme Manta rog tegen. Ik schrok me rot! Wat een enorm beest. Dat was wel wat anders dan het schattige roggetje wat mijn overboord gevallen bordje kwam inspecteren (dat gebeurde op Sint Eustatius, daar kwam hij even “stofzuigen”, maar besloot al snel dat dat bordje niet interessant was). Maar die Manta rog was natuurlijk wel fantastisch! Ik had ‘m daar totaal niet verwacht. Terug zwemmend kwam ik ook nog een White spotted Eagleray tegen. Ook prachtig en toch ook nog heel groot. Maar die Manta was zeker 1,5 a 2 keer zo groot. Wat een geluk op 1 dag.

Op de kant hebben we genoten van de vele salamanders en af en toe een leguaan. Wij hadden verwacht dat die dieren heel schuw zouden zijn, maar een van de grootste zagen wij midden in een park in Charlotte Amalie, een stad op St. Thomas (USA Virgin Islands). Ook zien we veel felgekleurde vlinders in allerlei soorten en maten.  En kolibries blijven we ook heel bijzonder vinden. Wat een prachtige kleuren hebben die vaak.

Nu liggen we in Salinas, een baai bij Puerto Rico. Er werd ons al verteld dat hier “Manatee ‘s” voorkomen; zeekoeien. Volgens een medewerker van de haven komen ze regelmatig zelfs de haven binnen en drinken ze zoet water.  Ze schijnen het leuk te vinden om met zwemmers te spelen, al zijn ze wel wat ruw in de omgang. Vanmiddag zagen we een Manatee rond onze boot zwemmen. Super natuurlijk! Ik ben wel het water in gegaan, maar hij had waarschijnlijk geen zin om te spelen. Toen ik hem al een poos niet meer gezien had, ben ik gaan douchen. En ja hoor, toen ik afgedroogd was liet meneer zich weer zien. Hij is best een lange tijd rondom onze boot gebleven, echt bijzonder!