NIEUW
ZEELAND
Afstanden: noord naar zuid 2.100 KM
- - Noorder eiland: van noord naar zuid 1.000 KM
- - Zuidereiland : van noord naar zuid 1.100 KM
Op 24 oktober vertrokken wij vanuit Suva, Fiji, met een reis
van 1100 nm als je een rechte lijn kunt varen (ongeveer 2000 km) voor de boeg
naar Nieuw Zeeland. Uitgezwaaid door Hanny en Jakob van de Jonas. Het eerste
deel van de reis ging zeer voorspoedig. Via de satphone meldde ik dan ook al na
3,5 etmaal aan Femke en aan Hanny dat we al bijna halverwege waren en dat het
super ging. Me and my big mouth…. Diezelfde avond/nacht belanden we in een
flink onweer. De bliksem slaat een aantal malen dicht bij de boot in. We voeren
op dat moment nog “zeeuws meisje”; dus met grootzeil aan de ene en kluiver aan
de andere kant.
We komen echter in een soort wervelwind terecht, waardoor de
zeilen met spoed naar beneden moeten . Lekker dan, Heinze in het onweer bovenop
het dekhuis. Maar goed, gelukkig loopt het allemaal goed af. En wat zegt mijn
geliefde, nadat het zeil naar beneden is, de boom eraf en eindelijk het onweer
een beetje minder? Ik wil eigenlijk wel weer een zeiltje bijtrekken. Ik had ‘m
bijna ter plekke vermoord. Maar goed, we moeten nog een stukkie verder. Het
wordt ook steeds kouder. Waar we eerst nog in een t-shirtje gaan slapen, komt
er al gauw een dekentje bij en eindigen we in joggingbroek, t-shirt, fleecevest
en sokken in een slaapzak, ’s nachts. En
nog steeds: koud!!
Hoe langer we onderweg zijn, hoe meer helling we continu in
het schip krijgen. Steeds hoger aan de wind, met toch flinke golven en wind,
echt onplezierig. Ik ben zelfs een keer behoorlijk gevallen, toen ik iets uit
een kastje aan de hoge kant moest hebben en door een klap van een golf mijn
evenwicht verloor. 3 Dagen geen koffie gezet. Nou, wie mij een beetje kent,
weet dat het dan echt erg is. Uiteindelijk gaat het echt niet meer. We hebben
meerdere malen gribfiles opgehaald en het blijkt dat we alleen maar verder
richting het zware weer afdrijven, als we proberen hoog aan de wind door te
zeilen. Onmogelijk om je koers te houden hoog aan de wind bij 45 knopen wind
+vlagen en enorme golven op de neus. We besluiten dus bij te gaan liggen. Dat betekent dat je je schip in
een bepaalde hoek op de golven legt zodat je er zo min mogelijk last van hebt
(ongeveer 60 graden op de wind) en dat je de voortgang uit het schip haalt.
Uiteindelijk zijn
we een 13 nm achteruit gedreven (we hebben 22 uur bijgelegen), de enorme golven
kwamen van voren en vanop de zijkant, soms sloegen die dwars over het schip.
Aangezien de wind en golven na 22 uur iets afgenomen waren, maar na 12 uur weer
zouden verergeren volgens de gribfiles,
besluiten we vol op de motor met grootzeil tegen de golven in te boxen richting
de kust. Super frustrerend dat je zo dichtbij bent, maar er toch haast niet
kunt komen. Ruim windkracht 8 recht op de neus is echt niet leuk. Gelukkig
weten we de kust te bereiken en wordt het eindelijk wat rustiger.
Wat zijn wij blij dat we er zijn! Na 9,5 etmaal gevaren te
hebben, zijn we dan eindelijk in Nieuw Zeeland. Heinze praat met de bemanning
van een groot motorjacht (superyacht van 80 meter lengte), wat samen met ons
aan het quarantaine dok liggen. Dit is een professionele bemanning, die
regelmatig van Fiji naar Nieuw Zeeland vaart en vice versa. Zij vertellen nog
nooit zo’n heftige tocht gehad te hebben, die overigens totaal niet voorspeld was,
of uit de gribfiles bleek, toen we vertrokken. Zij bleken 2 reddingsvlotten
verloren te hebben en de stabilisatoren van het schip zijn kapot gegaan. Zij
hadden ruim 50 knopen wind gehad; aangezien zij vlak bij ons zaten, hebben zij
hetzelfde weer als wij gehad. Bij ons zijn ook een aantal malen enorme golven dwars
over het schip geslagen; nog nooit eerder gebeurd. Daarmee was ook water binnen
gekomen, wat we, op volle zee dus, hebben moeten wegpompen. De buis waar de
ankerketting doorloopt, bleek verschoven, waardoor met die gigantische golven
het water dus ook nog binnen kwam.
 |
| Officieel maori welkom op Opua marina |
Maar goed, we zijn er! Gelukkig komen de autoriteiten, zoals douane en biosecurity, pas de volgende ochtend. We weten dat Nieuw Zeeland nogal streng is m.b.t. etenswaren etc. We zijn dus blij dat we het schip nog wat op kunnen ruimen. Eten als een gek de laatste kaas op, omdat je die niet zou mogen invoeren. Zetten de laatste etenwaren, die onder “hazardous goods” vallen klaar in een krat. De volgende ochtend komen ze inderdaad allemaal. De man van biosecurity is super aardig en beleefd. Maar kijkt wel in werkelijk ieder kastje en iedere bakskist, met een zaklantaarn. Maar, ik mag zowat alles gewoon houden! Alleen de verse uien en aardappelen, die nog over waren, neemt hij mee. Verder gaat een collega nog met een camera onder het schip door, om te zien of je niet teveel aangroei hebt. Gelukkig dus allemaal goed. We mogen de marina van Opua in.
We komen te liggen naast de Masquenada; een Belgisch
zeiljacht, met solozeiler Rik, wat we een keer eerder kort in Morea ontmoet
hadden. Onze vrienden van de Vaguebond, Ann en Ivan, komen die zaterdag ook
naar de haven. Ze komen op bezoek bij nog een ander zeiljacht, de Zensation van
Cindy en Geert. Retegezellig! We gaan met zijn allen op zaterdagavond borrelen
en eten bij de jachtclub. De volgende dag, zondag, gaan we met het hele stel
met de pont over naar Russell; een schattig, historisch plaatsje.
 |
| Op ieder huis staat wel dat er iets gebeurd is, daarom vonden we deze tekst zo leuk |
Wederom heel
erg gezellig. Heinze en ik wandelen samen nog even wat door het plaatsje. Wat
opvalt is dat je, bijvoorbeeld bij het kerkje, zowel Engelse als ook Maori
invloeden ziet. Zo zijn sommige grafstenen ook in de Maori taal.
 |
| De tekst "fell asleep" zie je hier vaak op de grafstenen, mooie tekst. |
Zondagmiddag gaan Ann en Ivan terug naar hun eigen schip,
wat in Auckland ligt, waar zij wonen en werken. Zo leuk om elkaar weer te zien.
Het was in januari 2016 dat we elkaar op Barbados voor het laatst gezien
hadden!
We blijven de eerste weken in de marina van Opua liggen.
Door het water, wat binnen gekomen is tijdens de reis, zijn de kleding in de
kastjes boven het bed vochtig tot nat. Lekker stinken…. Moet allemaal gewassen
worden. En uiteraard moet het probleem opgelost worden. We vernieuwen de
wc-slangen, kopen een oude auto om mee rond te kunnen reizen, laten onze
verstaging vernieuwen etc. De tijd vliegt om. Gelukkig hebben we ook tijd om af en toe
mooie, lange wandelingen te maken.
 |
| Rosella's vliegen hier in het wild |
De auto kochten we in Whangarei, waar we de
eerste keer naartoe gingen met de bus. 1 à 1,5 uur met de auto, maar een halve dag met de
bus. En duur die bus! Geen optie, als je in Nieuw Zeeland wilt rondreizen.
 |
| Heinze naast onze auto, in april zullen we die weer verkopen |
We gebruiken de auto om een paar keer een trip over het
Noordereiland te maken. We gaan een keer van de oostkust naar de westkust, een
keer naar Cape Reinga; het meest noordelijke puntje van het Noordereiland, etc.
 |
| Cape Reinga |
Onderweg vele koeien, schapen, glooiende landschappen en ook grillige rotsen.
We zien enorm veel vrachtwagens met gekapte bomen, onderweg. Vrachtwagens
rijden hier vaak als gekken. We bezoeken een museum, wat vaag doet denken aan
een miniatuur openlucht museum Nieuw Zeeland stijl. Veel van de opstellingen,
zoals in de klas en in het winkeltje, zijn voor ons vertrouwd. Zo was het
vroeger in Nederland ook, kennen we vanuit onze musea en geschiedenisboekjes.
Op het moment dat ik dit schrijf is er in Nederland een hoop te doen rondom een
onbeschofte leerling, die door een onderwijsassistent in zijn nekvel gegrepen
is. Als je kijkt naar onderstaand bordje, hoefde je vroeger het gedrag van die
leerling echt niet in je hoofd te halen! Overigens zou dat ook nu niet moeten, volgens
mij.
De dag dat wij naar Cape Reinga gingen was het helaas niet
zulk mooi weer. Hoe dichter we bij de kaap kwamen, hoe neveliger en
regenachtiger het werd. Jammer, want het is een prachtige plek. We blijven er
niet lang; het is echt te koud en te vochtig. Tijdens dezelfde trip komen we
ook bij hoge zandduinen. Veel hoger dan Zandvoort oid. Mensen gaan op
surfboards (sandboards) van de duinen af surfend naar beneden. Beetje jammer:
je moet eerst zelf door het mulle zand naar boven sjouwen, met dat board onder
je arm. Maar niet gedaan in die regen. Ook overal bordjes dat het best
gevaarlijk kan zijn. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen.
Later die dag komen we op 90 miles beach. Echt een enorm
strand, waar je met de auto of de motor overheen kunt rijden. Zo uitgestrekt!
Uiteindelijk verlaten we pas op 13 december de marina. We
hebben met de Vaguebond en de Zensation afgesproken om kerst en oud en nieuw
gezamenlijk te vieren op Great Barrier Island. We hebben dus nog maar kort de
tijd voor de beroemde Bay of Islands, waarin ook Opua ligt. De Bay of Islands
is wereldberoemd (in Nieuw Zeeland in ieder geval).
Prachtige baaien, met
schitterende bergen, veel begroeiing etc. Wat ik erg leuk vind, is dat de
begroeiing aan de ene kant tropisch aandoet, door bijvoorbeeld de palmbomen,
maar dat je daarnaast bijna West-Europese begroeiing hebt, zoals de vele
varens. Heel bijzonder. Ook staat in dit jaargetijde de “Christmas tree” op
veel plekken in bloei. Mooi hoor!
 |
| De boom met rode bloei is de Christmas tree |
We besluiten dat we toch eigenlijk te weinig genoten hebben
van de Bay of Islands en dat we na de jaarwisseling terug gaan. 21 December
vertrekken we vanuit de Bay of Islands richting Great Barrier Island. Het is
een trip van een kleine 100 nm; teveel om het in een dagtocht te kunnen doen.
We besluiten dus op ons gemak een rustig nachttochtje ervan te maken. Als je de
Bay of Islands uit vaart, kom je langs Cape Brett. Er gaan bootladingen vol
toeristen naar deze plek, vanwege de “hole in the rock”.
Ja, inderdaad, een gat
in de rots. Veel bezienswaardigheden hebben ze niet, behalve de prachtige
natuur, dus iedere bijzonderheid is een bezienswaardigheid. Maar, eerlijk is
eerlijk, het is prachtig.
De volgende ochtend arriveren we bij Great Barrier Island;
een groot eiland voor de kust van Auckland. Zensation ligt er al en iets later
arriveert ook de Vaguebond. We liggen in
een prachtige baai. Het is nog niet erg druk. Maar dat zal nog wel veranderen:
al de jafa’s (just another f*cking Aucklander) kerstvakantie hebben, lees:
zomervakantie, en vakantie komen vieren. Gelukkig zijn er vele baaitjes. Maar
tegen de tijd dat het kerstavond is, is het toch wel een stuk drukker geworden,
ook in “onze” baai. Wij komen erachter dat in België het kerstdiner, wat wij op
1e kerstdag houden, op kerstavond gehouden wordt. Maakt ons niet
uit.
Dus op kerstavond naar de Vaguebond voor het kerstdiner. Ann en Ivan
hebben de boel versierd en hebben zowaar echte Christmas crackers voor iedereen
meegenomen. Voor mij de eerste keer.
We
hebben allemaal wat te eten gemaakt en ook is er voldoende drank . Heel
gezellig. Maar het gaat steeds een beetje harder waaien. Geert staat al een
poosje op de uitkijk, of het allemaal wel goed gaat, met die schepen. Want je
kunt zelf wel een goed anker hebben, maar als de buurman dat niet heeft, of te
weinig ketting gezet heeft….! We breken
dus vrij abrupt op en gaan tijdens heftige regenval en wind in onze dinghy’s
terug naar onze boot. Wat een kermis! Veel van de motorjachten, die om ons heen
geankerd zijn, staan met grote lampen om zich heen te schijnen. Vaak midden in
je gezicht, ja, dank u! We zien ook een aantal boten anker opgaan, midden in de
nacht. 30 tot 40 knopen wind, veel valwinden. Het ging een aantal keren maar
net goed met krabbende boten. Maar we zijn heel gebleven, gelukkig. Later op de
nacht neemt de wind weer wat af. Maar, zeker de eerste dagen, bleef het af en
toe flink waaien.
De dag na kerst hebben we met zijn allen een auto gehuurd en
maken we een tocht over het eiland. Mooi hoor!
Af en toe schuiven we een baaitje op. In totaal hebben we in
5 verschillende baaien gelegen, bij Great Barrier Island.
 |
| Anneke onder enorme HEI STRUIKEN. Hieronder zie je ze op afstand |
Op oudejaarsdag maken we een wandeling. We besluiten een
niet te lange route te kiezen, dan kunnen we lekker nog even in de rust, voor
het oudejaarsavond is. Ik heb ’s morgens al oliebollen gebakken en die eerste
serie is al op. We gaan vol goede moed op pad. Het is jammer dat de bergen in
Nieuw Zeeland eigenlijk allemaal hoog en steil zijn. Iedere keer dus flink
klimmen en klauteren naar de top, een stuk over een richel lopen, mogelijk nog
eens afdalen en weer omhoog en uiteindelijk natuurlijk weer naar beneden. Afin,
er kwam geen einde aan onze tocht. Na iedere top kwam er weer een hogere top.
We hebben ons meerdere malen afgevraagd of we eigenlijk wel goed liepen. Waarschijnlijk
zijn we op het verkeerde punt begonnen. Na dik 3,5 uur lopen waren we terug.
Geen tijd meer voor een middagdutje, tijd voor de borrel! Cindy en Geert hadden
ons uitgenodigd bij de Zensation voor de jaarwisseling. Zij hadden een geweldig
voorgerecht! Van alles uit de frituur: bamihapjes, frikandelletjes
(look-a-like), etc. Heerlijk! Ook was Cindy creatief bezig geweest met
miniatuur zeilbootjes met 2018 en 2019 in het zeil, en happy new year kaartjes.
Echt heel leuk. Verder ook nog heerlijk gegeten. Om 23.00 uur stikken we
eigenlijk allemaal van de slaap. Suggereren dat we ook nu wel kunnen zeggen dat
het nieuwjaar is. Maar we eten nog een toetje, kletsen nog wat, en dan is het
toch ineens 24.00 uur! We besluiten ook dat we ten tijde van het Nederlandse,
cq Belgische nieuwjaar gewoon nog een keer nieuwjaar gaan vieren.
De volgende
ochtend dus nog een keer oliebollen bakken en op tijd naar de Vaguebond voor
weer een nieuwjaar. Met nieuwjaarsduik! NOK en Zensation hebben nog niet
gezwommen, veeel te koud! Maar ik trek de Unoxmutsen uit de kast. Ivan en ik
gaan ervoor: de Nieuwjaarsduik. Uiteraard na de oliebollen en alweer een fles
champagne. Heerlijk, wat heb ik toch een rotleven, haha!
Vrijdag 4 januari vertrekt Zensation richting Whangarei; zij
gaan die maandag op de kant en moeten nog wat voorbereidingen treffen van
tevoren. Zaterdag vertrekt ook Vaguebond; Heinze en ik zijn weer met zijn
tweetjes. Wat een super gezellige tijd hebben we met elkaar gehad!
Heinze en ik vertrekken 7 januari weer vanaf Great Barrier
Island richting Pahia (Bay Of Islands), waar we 8 januari aankomen. We moeten
nodig onze voorraden aanvullen. We gaan voor de kust van Pahia voor anker en
met de dinghy naar de kant. We laten een digitale pasfoto maken voor onze visumaanvraag
(verlenging, met tig documenten en eisen, belachelijk lastig), eten ergens bij
een gezellig barretje een hamburger en drinken een biertje. De volgende dag met
de boodschappentrut (boodschappenkarretje zoals de meeste bejaarden hebben. Met
dank aan Hans Winter voor de passende terminologie) lopend naar de grote
supermarkt voor nieuwe voorraad.
 |
| Onze wandelroute op een van de eilanden, deze hebben we allemaal gewandeld |
Daarna vertrek naar een van de mooie baaien in
de Bay of Islands. Na een paar dagen vertrekken we weer naar Opua marina, omdat
we nog wat zaken moeten afronden met de rigger en ook om de was weer eens te
kunnen doen. Hard nodig!
Na een paar dagen in de marina besluiten we het noordelijke
deel van de Bay of Islands nog wat meer te verkennen, alvorens wij naar het
zuiden vertrekken. Zo liggen we voor anker in de Kerikeri inlet. We gaan met
onze dinghy een mooie, maar lange tocht verder de rivier op tot we bij de
plaats Kerikeri komen. Hier zijn we wel eerder geweest (maar met de auto)en
hebben we gewandeld naar de mooie watervallen. Kerikeri is een redelijk grote
plaats, met de nodige winkels. Ook gezellig op het terras gezeten om Heinze
zijn verjaardag te vieren.
 |
| We kwamen ook een begraafplaats tegen uitsluitend voor Maori's Erg kleurrijk en beeldend |
Hoppend via de kust zakken we langzaam af richting Whangarei.
We liggen nog in een paar mooie baaien, waar we o.a. een whaling station
bezoeken, wat gelukkig al lang geleden gesloten is. Prachtige wandelingen
gemaakt. Uiteindelijk komen we op 4 februari aan in de townbassin marina van
Whangarei.
Vanuit Whangarei zullen we het zuidereiland gaan verkennen.
We hebben campingspullen gekocht, omdat we toch wel geschrokken zijn van de
prijzen van B&B’s etc. Honderd euro per nacht is heel normaal en dan heb je
nog geen koffie gedronken, gedineerd et cetera. Als je dan een week of 5 à 6
wilt rondreizen, gaat dat toch wel erg in de papieren lopen. We gaan dus B&B/hotels
combineren met kamperen! Plan is nu om komend weekend (23 februari 2019) te
vertrekken, met onze auto richting Wellington. Daar met de auto de ferry over
(3 ½ uur) en dan verder. We komen waarschijnlijk begin april weer terug op ons
schip in Whangarei. Maar dat vertellen we wel in ons volgende blog. Zal wel
weer ff duren, haha.
 |
| Even goed provianderen om met een ngoed gevulde auto te vertrekken |
