Nieuw Zeeland deel 1

NIEUW   ZEELAND

Afstanden: noord naar zuid 2.100 KM

-         -  Noorder eiland: van noord naar zuid 1.000 KM

-         -  Zuidereiland    : van noord naar zuid 1.100 KM

Op 24 oktober vertrokken wij vanuit Suva, Fiji, met een reis van 1100 nm als je een rechte lijn kunt varen (ongeveer 2000 km) voor de boeg naar Nieuw Zeeland. Uitgezwaaid door Hanny en Jakob van de Jonas. Het eerste deel van de reis ging zeer voorspoedig. Via de satphone meldde ik dan ook al na 3,5 etmaal aan Femke en aan Hanny dat we al bijna halverwege waren en dat het super ging. Me and my big mouth…. Diezelfde avond/nacht belanden we in een flink onweer. De bliksem slaat een aantal malen dicht bij de boot in. We voeren op dat moment nog “zeeuws meisje”; dus met grootzeil aan de ene en kluiver aan de andere kant.

We komen echter in een soort wervelwind terecht, waardoor de zeilen met spoed naar beneden moeten . Lekker dan, Heinze in het onweer bovenop het dekhuis. Maar goed, gelukkig loopt het allemaal goed af. En wat zegt mijn geliefde, nadat het zeil naar beneden is, de boom eraf en eindelijk het onweer een beetje minder? Ik wil eigenlijk wel weer een zeiltje bijtrekken. Ik had ‘m bijna ter plekke vermoord. Maar goed, we moeten nog een stukkie verder. Het wordt ook steeds kouder. Waar we eerst nog in een t-shirtje gaan slapen, komt er al gauw een dekentje bij en eindigen we in joggingbroek, t-shirt, fleecevest en sokken in  een slaapzak, ’s nachts. En nog steeds: koud!!

Hoe langer we onderweg zijn, hoe meer helling we continu in het schip krijgen. Steeds hoger aan de wind, met toch flinke golven en wind, echt onplezierig. Ik ben zelfs een keer behoorlijk gevallen, toen ik iets uit een kastje aan de hoge kant moest hebben en door een klap van een golf mijn evenwicht verloor. 3 Dagen geen koffie gezet. Nou, wie mij een beetje kent, weet dat het dan echt erg is. Uiteindelijk gaat het echt niet meer. We hebben meerdere malen gribfiles opgehaald en het blijkt dat we alleen maar verder richting het zware weer afdrijven, als we proberen hoog aan de wind door te zeilen. Onmogelijk om je koers te houden hoog aan de wind bij 45 knopen wind +vlagen en enorme golven op de neus. We besluiten dus bij te gaan liggen. Dat betekent dat je je schip in een bepaalde hoek op de golven legt zodat je er zo min mogelijk last van hebt (ongeveer 60 graden op de wind) en dat je de voortgang uit het schip haalt.

Uiteindelijk zijn we een 13 nm achteruit gedreven (we hebben 22 uur bijgelegen), de enorme golven kwamen van voren en vanop de zijkant, soms sloegen die dwars over het schip. Aangezien de wind en golven na 22 uur iets afgenomen waren, maar na 12 uur weer  zouden verergeren volgens de gribfiles, besluiten we vol op de motor met grootzeil tegen de golven in te boxen richting de kust. Super frustrerend dat je zo dichtbij bent, maar er toch haast niet kunt komen. Ruim windkracht 8 recht op de neus is echt niet leuk. Gelukkig weten we de kust te bereiken en wordt het eindelijk wat rustiger.

Wat zijn wij blij dat we er zijn! Na 9,5 etmaal gevaren te hebben, zijn we dan eindelijk in Nieuw Zeeland. Heinze praat met de bemanning van een groot motorjacht (superyacht van 80 meter lengte), wat samen met ons aan het quarantaine dok liggen. Dit is een professionele bemanning, die regelmatig van Fiji naar Nieuw Zeeland vaart en vice versa. Zij vertellen nog nooit zo’n heftige tocht gehad te hebben, die overigens totaal niet voorspeld was, of uit de gribfiles bleek, toen we vertrokken. Zij bleken 2 reddingsvlotten verloren te hebben en de stabilisatoren van het schip zijn kapot gegaan. Zij hadden ruim 50 knopen wind gehad; aangezien zij vlak bij ons zaten, hebben zij hetzelfde weer als wij gehad. Bij ons zijn ook een aantal malen enorme golven dwars over het schip geslagen; nog nooit eerder gebeurd. Daarmee was ook water binnen gekomen, wat we, op volle zee dus, hebben moeten wegpompen. De buis waar de ankerketting doorloopt, bleek verschoven, waardoor met die gigantische golven het water dus ook nog binnen kwam.

Officieel maori welkom op Opua marina

Maar goed, we zijn er! Gelukkig komen de autoriteiten, zoals douane en biosecurity, pas de volgende ochtend. We weten dat Nieuw Zeeland nogal streng is m.b.t. etenswaren etc. We zijn dus blij dat we het schip nog wat op kunnen ruimen. Eten als een gek de laatste kaas op, omdat je die niet zou mogen invoeren. Zetten de laatste etenwaren, die onder “hazardous goods” vallen klaar in een krat. De volgende ochtend komen ze inderdaad allemaal. De man van biosecurity is super aardig en beleefd. Maar kijkt wel in werkelijk ieder kastje en iedere bakskist, met een zaklantaarn. Maar, ik mag zowat alles gewoon houden! Alleen de verse uien en aardappelen, die nog over waren, neemt hij mee. Verder gaat een collega nog met een camera onder het schip door, om te zien of je niet teveel aangroei hebt. Gelukkig dus allemaal goed. We mogen de marina van Opua in.

We komen te liggen naast de Masquenada; een Belgisch zeiljacht, met solozeiler Rik, wat we een keer eerder kort in Morea ontmoet hadden. Onze vrienden van de Vaguebond, Ann en Ivan, komen die zaterdag ook naar de haven. Ze komen op bezoek bij nog een ander zeiljacht, de Zensation van Cindy en Geert. Retegezellig! We gaan met zijn allen op zaterdagavond borrelen en eten bij de jachtclub. De volgende dag, zondag, gaan we met het hele stel met de pont over naar Russell; een schattig, historisch plaatsje.

Op ieder huis staat wel dat er iets gebeurd is, daarom vonden we deze tekst zo leuk

Wederom heel erg gezellig. Heinze en ik wandelen samen nog even wat door het plaatsje. Wat opvalt is dat je, bijvoorbeeld bij het kerkje, zowel Engelse als ook Maori invloeden ziet. Zo zijn sommige grafstenen ook in de Maori taal.

De tekst "fell asleep" zie je hier vaak op de grafstenen, mooie tekst.

Zondagmiddag gaan Ann en Ivan terug naar hun eigen schip, wat in Auckland ligt, waar zij wonen en werken. Zo leuk om elkaar weer te zien. Het was in januari 2016 dat we elkaar op Barbados voor het laatst gezien hadden!

We blijven de eerste weken in de marina van Opua liggen. Door het water, wat binnen gekomen is tijdens de reis, zijn de kleding in de kastjes boven het bed vochtig tot nat. Lekker stinken…. Moet allemaal gewassen worden. En uiteraard moet het probleem opgelost worden. We vernieuwen de wc-slangen, kopen een oude auto om mee rond te kunnen reizen, laten onze verstaging vernieuwen etc. De tijd vliegt om.  Gelukkig hebben we ook tijd om af en toe mooie, lange wandelingen te maken.

Rosella's vliegen hier in het wild

De auto kochten we in Whangarei, waar we de eerste keer naartoe gingen met de bus. 1 à  1,5 uur met de auto, maar een halve dag met de bus. En duur die bus! Geen optie, als je in Nieuw Zeeland wilt rondreizen.

Heinze naast onze auto, in april zullen we die weer verkopen

We gebruiken de auto om een paar keer een trip over het Noordereiland te maken. We gaan een keer van de oostkust naar de westkust, een keer naar Cape Reinga; het meest noordelijke puntje van het Noordereiland, etc.

Cape Reinga

Onderweg vele koeien, schapen, glooiende landschappen en ook grillige rotsen. We zien enorm veel vrachtwagens met gekapte bomen, onderweg. Vrachtwagens rijden hier vaak als gekken. We bezoeken een museum, wat vaag doet denken aan een miniatuur openlucht museum Nieuw Zeeland stijl. Veel van de opstellingen, zoals in de klas en in het winkeltje, zijn voor ons vertrouwd. Zo was het vroeger in Nederland ook, kennen we vanuit onze musea en geschiedenisboekjes.

Op het moment dat ik dit schrijf is er in Nederland een hoop te doen rondom een onbeschofte leerling, die door een onderwijsassistent in zijn nekvel gegrepen is. Als je kijkt naar onderstaand bordje, hoefde je vroeger het gedrag van die leerling echt niet in je hoofd te halen! Overigens zou dat ook nu niet moeten, volgens mij.

De dag dat wij naar Cape Reinga gingen was het helaas niet zulk mooi weer. Hoe dichter we bij de kaap kwamen, hoe neveliger en regenachtiger het werd. Jammer, want het is een prachtige plek. We blijven er niet lang; het is echt te koud en te vochtig. Tijdens dezelfde trip komen we ook bij hoge zandduinen. Veel hoger dan Zandvoort oid. Mensen gaan op surfboards (sandboards) van de duinen af surfend naar beneden. Beetje jammer: je moet eerst zelf door het mulle zand naar boven sjouwen, met dat board onder je arm. Maar niet gedaan in die regen. Ook overal bordjes dat het best gevaarlijk kan zijn. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen.

Later die dag komen we op 90 miles beach. Echt een enorm strand, waar je met de auto of de motor overheen kunt rijden. Zo uitgestrekt!

Uiteindelijk verlaten we pas op 13 december de marina. We hebben met de Vaguebond en de Zensation afgesproken om kerst en oud en nieuw gezamenlijk te vieren op Great Barrier Island. We hebben dus nog maar kort de tijd voor de beroemde Bay of Islands, waarin ook Opua ligt. De Bay of Islands is wereldberoemd (in Nieuw Zeeland in ieder geval).

Prachtige baaien, met schitterende bergen, veel begroeiing etc. Wat ik erg leuk vind, is dat de begroeiing aan de ene kant tropisch aandoet, door bijvoorbeeld de palmbomen, maar dat je daarnaast bijna West-Europese begroeiing hebt, zoals de vele varens. Heel bijzonder. Ook staat in dit jaargetijde de “Christmas tree” op veel plekken in bloei. Mooi hoor!

De boom met rode bloei is de Christmas tree

We besluiten dat we toch eigenlijk te weinig genoten hebben van de Bay of Islands en dat we na de jaarwisseling terug gaan. 21 December vertrekken we vanuit de Bay of Islands richting Great Barrier Island. Het is een trip van een kleine 100 nm; teveel om het in een dagtocht te kunnen doen. We besluiten dus op ons gemak een rustig nachttochtje ervan te maken. Als je de Bay of Islands uit vaart, kom je langs Cape Brett. Er gaan bootladingen vol toeristen naar deze plek, vanwege de “hole in the rock”.

Ja, inderdaad, een gat in de rots. Veel bezienswaardigheden hebben ze niet, behalve de prachtige natuur, dus iedere bijzonderheid is een bezienswaardigheid. Maar, eerlijk is eerlijk, het is prachtig.

De volgende ochtend arriveren we bij Great Barrier Island; een groot eiland voor de kust van Auckland. Zensation ligt er al en iets later arriveert ook de Vaguebond.  We liggen in een prachtige baai. Het is nog niet erg druk. Maar dat zal nog wel veranderen: al de jafa’s (just another f*cking Aucklander) kerstvakantie hebben, lees: zomervakantie, en vakantie komen vieren. Gelukkig zijn er vele baaitjes. Maar tegen de tijd dat het kerstavond is, is het toch wel een stuk drukker geworden, ook in “onze” baai. Wij komen erachter dat in België het kerstdiner, wat wij op 1^e kerstdag houden, op kerstavond gehouden wordt. Maakt ons niet uit.

Dus op kerstavond naar de Vaguebond voor het kerstdiner. Ann en Ivan hebben de boel versierd en hebben zowaar echte Christmas crackers voor iedereen meegenomen. Voor mij de eerste keer. 

We hebben allemaal wat te eten gemaakt en ook is er voldoende drank . Heel gezellig. Maar het gaat steeds een beetje harder waaien. Geert staat al een poosje op de uitkijk, of het allemaal wel goed gaat, met die schepen. Want je kunt zelf wel een goed anker hebben, maar als de buurman dat niet heeft, of te weinig ketting gezet heeft….!  We breken dus vrij abrupt op en gaan tijdens heftige regenval en wind in onze dinghy’s terug naar onze boot. Wat een kermis! Veel van de motorjachten, die om ons heen geankerd zijn, staan met grote lampen om zich heen te schijnen. Vaak midden in je gezicht, ja, dank u! We zien ook een aantal boten anker opgaan, midden in de nacht. 30 tot 40 knopen wind, veel valwinden. Het ging een aantal keren maar net goed met krabbende boten. Maar we zijn heel gebleven, gelukkig. Later op de nacht neemt de wind weer wat af. Maar, zeker de eerste dagen, bleef het af en toe flink waaien.

De dag na kerst hebben we met zijn allen een auto gehuurd en maken we een tocht over het eiland. Mooi hoor!

Af en toe schuiven we een baaitje op. In totaal hebben we in 5 verschillende baaien gelegen, bij Great Barrier Island.

Anneke onder enorme HEI STRUIKEN.
Hieronder zie je ze op afstand

Op oudejaarsdag maken we een wandeling. We besluiten een niet te lange route te kiezen, dan kunnen we lekker nog even in de rust, voor het oudejaarsavond is. Ik heb ’s morgens al oliebollen gebakken en die eerste serie is al op. We gaan vol goede moed op pad. Het is jammer dat de bergen in Nieuw Zeeland eigenlijk allemaal hoog en steil zijn. Iedere keer dus flink klimmen en klauteren naar de top, een stuk over een richel lopen, mogelijk nog eens afdalen en weer omhoog en uiteindelijk natuurlijk weer naar beneden. Afin, er kwam geen einde aan onze tocht. Na iedere top kwam er weer een hogere top. We hebben ons meerdere malen afgevraagd of we eigenlijk wel goed liepen. Waarschijnlijk zijn we op het verkeerde punt begonnen. Na dik 3,5 uur lopen waren we terug. Geen tijd meer voor een middagdutje, tijd voor de borrel! Cindy en Geert hadden ons uitgenodigd bij de Zensation voor de jaarwisseling. Zij hadden een geweldig voorgerecht! Van alles uit de frituur: bamihapjes, frikandelletjes (look-a-like), etc. Heerlijk! Ook was Cindy creatief bezig geweest met miniatuur zeilbootjes met 2018 en 2019 in het zeil, en happy new year kaartjes. Echt heel leuk. Verder ook nog heerlijk gegeten. Om 23.00 uur stikken we eigenlijk allemaal van de slaap. Suggereren dat we ook nu wel kunnen zeggen dat het nieuwjaar is. Maar we eten nog een toetje, kletsen nog wat, en dan is het toch ineens 24.00 uur! We besluiten ook dat we ten tijde van het Nederlandse, cq Belgische nieuwjaar gewoon nog een keer nieuwjaar gaan vieren.

De volgende ochtend dus nog een keer oliebollen bakken en op tijd naar de Vaguebond voor weer een nieuwjaar. Met nieuwjaarsduik! NOK en Zensation hebben nog niet gezwommen, veeel te koud! Maar ik trek de Unoxmutsen uit de kast. Ivan en ik gaan ervoor: de Nieuwjaarsduik. Uiteraard na de oliebollen en alweer een fles champagne. Heerlijk, wat heb ik toch een rotleven, haha!    

Vrijdag 4 januari vertrekt Zensation richting Whangarei; zij gaan die maandag op de kant en moeten nog wat voorbereidingen treffen van tevoren. Zaterdag vertrekt ook Vaguebond; Heinze en ik zijn weer met zijn tweetjes. Wat een super gezellige tijd hebben we met elkaar gehad!

Heinze en ik vertrekken 7 januari weer vanaf Great Barrier Island richting Pahia (Bay Of Islands), waar we 8 januari aankomen. We moeten nodig onze voorraden aanvullen. We gaan voor de kust van Pahia voor anker en met de dinghy naar de kant. We laten een digitale pasfoto maken voor onze visumaanvraag (verlenging, met tig documenten en eisen, belachelijk lastig), eten ergens bij een gezellig barretje een hamburger en drinken een biertje. De volgende dag met de boodschappentrut (boodschappenkarretje zoals de meeste bejaarden hebben. Met dank aan Hans Winter voor de passende terminologie) lopend naar de grote supermarkt voor nieuwe voorraad.

Onze wandelroute op een van de eilanden, deze hebben we allemaal gewandeld

Daarna vertrek naar een van de mooie baaien in de Bay of Islands. Na een paar dagen vertrekken we weer naar Opua marina, omdat we nog wat zaken moeten afronden met de rigger en ook om de was weer eens te kunnen doen. Hard nodig!

Na een paar dagen in de marina besluiten we het noordelijke deel van de Bay of Islands nog wat meer te verkennen, alvorens wij naar het zuiden vertrekken. Zo liggen we voor anker in de Kerikeri inlet. We gaan met onze dinghy een mooie, maar lange tocht verder de rivier op tot we bij de plaats Kerikeri komen. Hier zijn we wel eerder geweest (maar met de auto)en hebben we gewandeld naar de mooie watervallen. Kerikeri is een redelijk grote plaats, met de nodige winkels. Ook gezellig op het terras gezeten om Heinze zijn verjaardag te vieren.

We kwamen ook een begraafplaats tegen uitsluitend voor Maori's
Erg kleurrijk en beeldend

Hoppend via de kust zakken we langzaam af richting Whangarei. We liggen nog in een paar mooie baaien, waar we o.a. een whaling station bezoeken, wat gelukkig al lang geleden gesloten is. Prachtige wandelingen gemaakt. Uiteindelijk komen we op 4 februari aan in de townbassin marina van Whangarei.

Vanuit Whangarei zullen we het zuidereiland gaan verkennen. We hebben campingspullen gekocht, omdat we toch wel geschrokken zijn van de prijzen van B&B’s etc. Honderd euro per nacht is heel normaal en dan heb je nog geen koffie gedronken, gedineerd et cetera. Als je dan een week of 5 à 6 wilt rondreizen, gaat dat toch wel erg in de papieren lopen. We gaan dus B&B/hotels combineren met kamperen! Plan is nu om komend weekend (23 februari 2019) te vertrekken, met onze auto richting Wellington. Daar met de auto de ferry over (3 ½ uur) en dan verder. We komen waarschijnlijk begin april weer terug op ons schip in Whangarei. Maar dat vertellen we wel in ons volgende blog. Zal wel weer ff duren, haha.      

Even goed provianderen om met een ngoed gevulde auto te vertrekken