TONGA, GASTBLOG FEMKE en CASPER
Gastblog Femke en Casper
Redactie: Casper, eindredactie: Femke
In juli waren wij, Femke en Casper, een kleine drie weken in
Tonga om onze (schoon)ouders op te zoeken. Femke was natuurlijk al vaker aan
boord geweest, maar voor mij was het een hele nieuwe ervaring!
Na een lange reis van enkele
dagen vliegen komen we dan eindelijk aan op het hoofdeiland van Tonga, Tongatapu.
Vanuit het vliegtuig zien we Heinze en Anneke al zwaaien! Na zo’n lange reis
zijn we aardig vermoeid en ik (Casper) kan me dan ook niet zo heel veel meer
herinneren van de autorit van het vliegveld naar de boot. Femke heeft lekker
naar buiten gekeken en gekletst met haar ouders. Bij aankomst op de boot gaan
we gezellig wat borrelen en pakken we alle goodies die we voor onze
ouders hebben meegenomen uit. Vol dank worden de dropjes en koekjes ontvangen.
En ze vonden het ook leuk dat wij er waren, natuurlijk. Om een eventuele jetlag
tegen te gaan blijven we toch zo lang mogelijk op. Uiteindelijk vallen we rond
half negen in slaap op de bank…
De volgende dag gaan Femke en
ik op pad om Nuku’Alofa te verkennen, de hoofdstad van Tonga. Het is de
grootste stad van de hele eilandengroep en daar wonen ongeveer 24 000 mensen, van
de in totaal 100 000 die er in Tonga wonen. Vandaag doen we het nog rustig aan,
dus veel van Nuku’Alofa hebben we toen niet gezien. Nadat we langs een aantal
gebouwen en straatjes zijn gelopen, ploffen we neer in een café voor een
drankje.
Figuur 2 - Graven
van de koninklijke familie van Tonga
De volgende dag beginnen we
aan een toer van het eiland! Heinze en Anneke hebben een auto gehuurd waarmee
we het eiland kunnen verkennen. Onderweg naar de eerste hotspot komen we
een groep vrouwen tegen die bezig zijn om grote traditionele doeken te maken.
Deze worden gemaakt door urenlang op een boombast te slaan, totdat deze
helemaal plat is. Om de beurt wordt er met z’n allen samengewerkt aan één doek
voor iemand uit het dorp. Later op de dag hoort (schoon)mama gehamer en besluit
te gaan kijken. Daar treft ze iemand aan die bezig is om een bast plat te slaan.
Figuur 3 -
Samenwerken om de doeken te maken
Figuur 4 - De
boombasten worden platgeslagen
Vervolgens komen we aan bij
de fruit bats! Ze leven hier hoog in de bomen van het fruit wat op het
eiland groeit.
Figuur 5 - Slapende
fruit bat
Op veel plekken in de straten
en het landschap van Tonga vind je verlaten autowrakken. Want ja, wie gaat de
wrakken van het eiland af halen? De auto op de foto hieronder is nog in goede
staat.
Figuur 6 - Deze auto
is nog in aardige staat
Vanaf daar bezoeken we nog
een aantal strandjes en de landing site van Abel Tasman aan het uiteinde
van het eiland. Op plekken als deze wordt duidelijk dat het toerisme in Tonga
nog in de kinderschoenen staat. Ooit is bedacht om op deze landing site
een uitkijkpunt te maken, maar zoals je ziet op de foto is aan onderhoud van
het hekje weinig gedaan. Hoewel het uitzicht prachtig was, was de landing
site niet zo spectaculair. Daarom besluiten we de landing site van
Cook over te slaan. Toch heeft Cook zijn stempel achtergelaten: door hem staat Tonga
bekend als de friendly islands. Hij vond de bewoners van Tonga immers zo
vriendelijk. Nog altijd noemen ze zichzelf vol trots de friendly islands,
hoewel de friendly islanders van Cook’s tijd eigenlijk van plan waren
hem te vermoorden.
Figuur 7 - De
reizigers kijken uit over de oceaan.
Na de landing site van
Tasman bekeken te hebben, gaan we naar Tsunami Rock. Deze enorme (en
vruchtbare) steen is door een tsunami vanuit het rif een halve kilometer verplaatst.
Het is een bijzonder gezicht, zo’n enorme steen midden op een veld.
Figuur 8 - De
gigantische Tsunami Rock, helemaal begroeid.
Vervolgens rijden we door
naar de blowholes (Mapu’a Vaea), waar het oceaanwater omhoog wordt gespoten
door kleine tunnels in de rotsachtige kust. Als een golf hier tegenaan slaat,
spuit het water omhoog! Toen wij daar kwamen waaide het al een tijd lang
behoorlijk hard en waren de golven zo hoog, dat de golven ook vaak over de
rotsen heen sloegen. Wat een prachtig fenomeen!
Figuur 9 - Het water
spuit omhoog door de blowholes.
Figuur 10
- De golven bij de blowholes zijn zo hoog dat ze er zelfs overheen slaan.
Na de blowholes bekeken te
hebben besluiten we huiswaarts (bootwaarts) te keren om een biertje te drinken
en een boekje te lezen. De volgende dag vervolgen we onze tocht en bezoeken we
nog een aantal andere highlights van Tongatapu, waaronder een land bridge. De
twee kleine poppetjes op de foto zijn onze (schoon)ouders. Ook bekijken we een
limestone grot met een zoet water meer erin. Hier gaan we dan ook even pootje
baden!
Figuur 11
- Land bridge
Figuur 12
- Moeder en dochter met de voeten in het zoete water in de grot.
Daarna wordt het weer helaas slecht. Bij onze aankomst op de
eerste avond hadden onze (schoon)ouders ons al verteld dat de
weersvoorspellingen slecht waren. We vermaken ons nog een dagje in Nuku’Alofa
maar daarna gaat het hard regenen en zitten we ‘vast’ op de boot. Eigenlijk was
het plan om deze dagen naar de Ha’apai eilandengroep te varen ten noorden van
Tongatapu, daar een aantal dagen te verblijven en dan naar de noordelijkste
eilandengroep van Tonga te gaan, genaamd Vava’u. Omdat het slechte weer de
komende week nog aan houdt verandert het plan. We gaan nu met het vliegtuig
direct naar Vava’u en slaan de Ha’apai groep over. Heinze en Anneke blijven
achter op Tongatapu. Op Vava’u brengen we dan een klein weekje door in een
huisje in plaats van aan boord. Zodra het dan gunstig weer is zullen Heinze en
Anneke vertrekken vanaf Tongatapu en ons ophalen op Vava’u.
Figuur 13
- Met het kleine vliegtuig naar Vava'u.
Het huisje waar we verblijven heeft een gedeelde
(buiten)keuken met een ander huisje. Onze buren blijken onze ouders al ontmoet
te hebben, wat meteen een goed gespreksonderwerp geeft. Ons resortje ligt aan
het strand, waar de varkentjes bij eb op zoek naar voedsel in de grond.
Figuur 14
- Ons huisje ligt vrijwel direct aan het strand, waar de varkentjes op zoek
zijn naar voedsel.
Figuur 15
- Ons gedeelde huisje op Vava'u. In het midden de keuken, aan weerszijden twee
kamers waar wij aan de rechterkant verblijven.
Vanuit ons huisje besluiten
we het hoogste punt van Vava’u te gaan bekijken. Dat is Mount Talau, vanuit
waar je een prachtig uitzicht hebt over de vele eilanden van deze prachtige
groep. De bovenkant van deze berg is plat, volgens de legende omdat geesten van
de hoogste berg van Samoa het topje gestolen hebben. Vanaf de top zien we onder
andere de Port of Refuge in Neiafu, waar we een aantal weken later met Nok
zullen liggen. Ook ontmoeten we een andere zeiler, die toen we vertelden dat we
Nederlands waren en op bezoek waren bij onze (schoon)ouders, meteen wist dat
het om Nok ging. Zo blijkt maar weer: onze ouders zijn overal bekend.
Figuur 16
- Uitzicht vanaf Mt. Talau over de Port of Refuge in Neiafu.
We verkennen nog het stadje waar ons
huisje bij staat en genieten nog van het lekkere strand en zonnige weer.
Eigenlijk wilden we nog graag een stukje kano’en, maar daar waaide het te hard
voor. Wel hebben we nog lang gesnorkeld! Vanaf het strandje was het een aardig
stuk zwemmen naar de Japanese Coral Gardens, maar eenmaal daar hebben we
prachtige vissen en koraal gezien. Op de terugweg spotte ik ook nog een grote
rog. Een aantal dagen later lag Nok voor anker bij het strand en werden we van
het strand opgepikt door Heinze in de bijboot. Ondanks dat de wind nog aardig
sterk was toen ze vertrokken, zijn ze naar Vava’u gekomen.
Figuur 17
- Nok voor anker in Vava'u, Heinze in de bijboot.
Daarna gaan we zeilen, voor mij de eerste keer! We
vertrekken vanaf de ankerplaats naar Port Maurelle, een klein stukje verderop.
Dan mag ik gelijk ook een stukje sturen! Dat was spannend, maar wel heel gaaf!
Bij Port Maurelle hebben we lekker gezwommen en gezellig op de boot gezeten.
Het was fijn om weer met z’n allen te zijn.
Figuur 18
- Sturen!
We varen de komende dagen
rond Vava’u en ankeren op een aantal verschillende plekken. Daar kunnen we dan
lekker zwemmen en snorkelen. Tijdens het varen vertelt Heinze mij van alles
over zeilen, het schip en het navigeren.
Figuur 19
- Hier zijn overal grote en kleine eilanden.
We nemen op één van deze snorkeltochten ook de
onderwatercamera mee en maken allerlei foto’s van vissen (en een
snorkelselfie).
Figuur 20
- Er zaten heel veel vissen in het koraal, maar deze viel nogal op.
We wilden ook nog
graag twee watergrotten bezoeken in Vava’u, namelijk de Swallows cave en de
Mariner’s cave. Eerst gingen we naar de Swallows cave, waar we zo in konden
zwemmen. Er zaten grote scholen vissen onderwater en dat was prachtig om te
zien! Het licht viel mooi in de grot en zo konden we veel zien onderwater.
Figuur 21
- De vissen in Swallows Cave
De ingang van de Mariner’s
cave lag onderwater, waardoor je een stukje zou moeten duiken om er in te
kunnen komen. Onze ‘gids’, die wel wat wilde bijverdienen en ons graag naar de
grotten bracht, bleek toen we in de buurt van de Mariner’s cave kwamen, niet te
weten waar deze precies lag. Dus ging Heinze overboord om te zoeken. Enkele
pogingen later vond hij de ingang van de grot en vroeg hij mij om mee de ingang
te verkennen. Helaas was het niet zulk zonnig weer op het moment dat we daar
heen gingen, dus konden we niet goed door de tunnel kijken waar we doorheen
zouden moeten zwemmen. Bovendien stond er een sterke stroming vanuit de tunnel,
dus helaas zijn we hier niet naar binnen gegaan. Ondertussen vroeg onze gids
aan de dames: “You afraid? Yes, you afraid”, en toen de mannen boven kwamen van
hun eerste poging om door het gat te zwemmen, vroeg hij “The boy afraid? Yes
boy afraid”. Toen wij hem vroegen of hij zelf wel eens was geweest, verklaarde
hij: “No, no, I’m afraid”. Dat verklaart.
Figuur 22
- Swallows Cave
Vanaf onze laatste ankerplaats in Vava’u varen we enkele
dagen later naar de eerder genoemde Port of Refuge. Hier pakken we onze spullen
weer in en gaan we ’s avonds nog lekker uit eten. De volgende dag vertrekken we
alweer terug naar Nederland! Al met al hebben we een geweldige vakantie gehad
en hadden we graag nog even gebleven. Ontzettend bedankt voor de geslaagde weken
lieve (schoon)ouders! Tijd om terug te keren naar Cooper (onze hond).
