Tonga Gastblog Femke & Casper

Wij (Heinze & Anneke) zijn vanaf Nieuw Zeeland naar Tonga gevaren waar wij 23 mei aankwamen. Onze dochter Femke en schoonzoon Casper kwamen ons op 25 juni bezoeken, hieronder hun gastblog. Ons Tonga blog over de periode van voor en na hun bezoek zullen wij posten vanuit Fiji waarwij binnenkort vanuit Tonga naartoe varen.

TONGA, GASTBLOG FEMKE en CASPER

Gastblog Femke en Casper

Redactie: Casper, eindredactie: Femke

In juli waren wij, Femke en Casper, een kleine drie weken in Tonga om onze (schoon)ouders op te zoeken. Femke was natuurlijk al vaker aan boord geweest, maar voor mij was het een hele nieuwe ervaring!

Na een lange reis van enkele dagen vliegen komen we dan eindelijk aan op het hoofdeiland van Tonga, Tongatapu. Vanuit het vliegtuig zien we Heinze en Anneke al zwaaien! Na zo’n lange reis zijn we aardig vermoeid en ik (Casper) kan me dan ook niet zo heel veel meer herinneren van de autorit van het vliegveld naar de boot. Femke heeft lekker naar buiten gekeken en gekletst met haar ouders. Bij aankomst op de boot gaan we gezellig wat borrelen en pakken we alle goodies die we voor onze ouders hebben meegenomen uit. Vol dank worden de dropjes en koekjes ontvangen. En ze vonden het ook leuk dat wij er waren, natuurlijk. Om een eventuele jetlag tegen te gaan blijven we toch zo lang mogelijk op. Uiteindelijk vallen we rond half negen in slaap op de bank…

Figuur 1 - Air New Zealand vliegtuig op Tongatapu

De volgende dag gaan Femke en ik op pad om Nuku’Alofa te verkennen, de hoofdstad van Tonga. Het is de grootste stad van de hele eilandengroep en daar wonen ongeveer 24 000 mensen, van de in totaal 100 000 die er in Tonga wonen. Vandaag doen we het nog rustig aan, dus veel van Nuku’Alofa hebben we toen niet gezien. Nadat we langs een aantal gebouwen en straatjes zijn gelopen, ploffen we neer in een café voor een drankje. 

Figuur 2 - Graven van de koninklijke familie van Tonga

De volgende dag beginnen we aan een toer van het eiland! Heinze en Anneke hebben een auto gehuurd waarmee we het eiland kunnen verkennen. Onderweg naar de eerste hotspot komen we een groep vrouwen tegen die bezig zijn om grote traditionele doeken te maken. Deze worden gemaakt door urenlang op een boombast te slaan, totdat deze helemaal plat is. Om de beurt wordt er met z’n allen samengewerkt aan één doek voor iemand uit het dorp. Later op de dag hoort (schoon)mama gehamer en besluit te gaan kijken. Daar treft ze iemand aan die bezig is om een bast plat te slaan. 

Figuur 3 - Samenwerken om de doeken te maken

Figuur 4 - De boombasten worden platgeslagen

Vervolgens komen we aan bij de fruit bats! Ze leven hier hoog in de bomen van het fruit wat op het eiland groeit. 

Figuur 5 - Slapende fruit bat

Op veel plekken in de straten en het landschap van Tonga vind je verlaten autowrakken. Want ja, wie gaat de wrakken van het eiland af halen? De auto op de foto hieronder is nog in goede staat. 

Figuur 6 - Deze auto is nog in aardige staat

Vanaf daar bezoeken we nog een aantal strandjes en de landing site van Abel Tasman aan het uiteinde van het eiland. Op plekken als deze wordt duidelijk dat het toerisme in Tonga nog in de kinderschoenen staat. Ooit is bedacht om op deze landing site een uitkijkpunt te maken, maar zoals je ziet op de foto is aan onderhoud van het hekje weinig gedaan. Hoewel het uitzicht prachtig was, was de landing site niet zo spectaculair. Daarom besluiten we de landing site van Cook over te slaan. Toch heeft Cook zijn stempel achtergelaten: door hem staat Tonga bekend als de friendly islands. Hij vond de bewoners van Tonga immers zo vriendelijk. Nog altijd noemen ze zichzelf vol trots de friendly islands, hoewel de friendly islanders van Cook’s tijd eigenlijk van plan waren hem te vermoorden.

Figuur 7 - De reizigers kijken uit over de oceaan.

Na de landing site van Tasman bekeken te hebben, gaan we naar Tsunami Rock. Deze enorme (en vruchtbare) steen is door een tsunami vanuit het rif een halve kilometer verplaatst. Het is een bijzonder gezicht, zo’n enorme steen midden op een veld.

Figuur 8 - De gigantische Tsunami Rock, helemaal begroeid.

Vervolgens rijden we door naar de blowholes (Mapu’a Vaea), waar het oceaanwater omhoog wordt gespoten door kleine tunnels in de rotsachtige kust. Als een golf hier tegenaan slaat, spuit het water omhoog! Toen wij daar kwamen waaide het al een tijd lang behoorlijk hard en waren de golven zo hoog, dat de golven ook vaak over de rotsen heen sloegen. Wat een prachtig fenomeen!

Figuur 9 - Het water spuit omhoog door de blowholes.

Figuur 10 - De golven bij de blowholes zijn zo hoog dat ze er zelfs overheen slaan.

Na de blowholes bekeken te hebben besluiten we huiswaarts (bootwaarts) te keren om een biertje te drinken en een boekje te lezen. De volgende dag vervolgen we onze tocht en bezoeken we nog een aantal andere highlights van Tongatapu, waaronder een land bridge. De twee kleine poppetjes op de foto zijn onze (schoon)ouders. Ook bekijken we een limestone grot met een zoet water meer erin. Hier gaan we dan ook even pootje baden!

Figuur 11 - Land bridge

Figuur 12 - Moeder en dochter met de voeten in het zoete water in de grot.

Daarna wordt het weer helaas slecht. Bij onze aankomst op de eerste avond hadden onze (schoon)ouders ons al verteld dat de weersvoorspellingen slecht waren. We vermaken ons nog een dagje in Nuku’Alofa maar daarna gaat het hard regenen en zitten we ‘vast’ op de boot. Eigenlijk was het plan om deze dagen naar de Ha’apai eilandengroep te varen ten noorden van Tongatapu, daar een aantal dagen te verblijven en dan naar de noordelijkste eilandengroep van Tonga te gaan, genaamd Vava’u. Omdat het slechte weer de komende week nog aan houdt verandert het plan. We gaan nu met het vliegtuig direct naar Vava’u en slaan de Ha’apai groep over. Heinze en Anneke blijven achter op Tongatapu. Op Vava’u brengen we dan een klein weekje door in een huisje in plaats van aan boord. Zodra het dan gunstig weer is zullen Heinze en Anneke vertrekken vanaf Tongatapu en ons ophalen op Vava’u.

Figuur 13 - Met het kleine vliegtuig naar Vava'u.

Het huisje waar we verblijven heeft een gedeelde (buiten)keuken met een ander huisje. Onze buren blijken onze ouders al ontmoet te hebben, wat meteen een goed gespreksonderwerp geeft. Ons resortje ligt aan het strand, waar de varkentjes bij eb op zoek naar voedsel in de grond.

Figuur 14 - Ons huisje ligt vrijwel direct aan het strand, waar de varkentjes op zoek zijn naar voedsel.

Figuur 15 - Ons gedeelde huisje op Vava'u. In het midden de keuken, aan weerszijden twee kamers waar wij aan de rechterkant verblijven.

Vanuit ons huisje besluiten we het hoogste punt van Vava’u te gaan bekijken. Dat is Mount Talau, vanuit waar je een prachtig uitzicht hebt over de vele eilanden van deze prachtige groep. De bovenkant van deze berg is plat, volgens de legende omdat geesten van de hoogste berg van Samoa het topje gestolen hebben. Vanaf de top zien we onder andere de Port of Refuge in Neiafu, waar we een aantal weken later met Nok zullen liggen. Ook ontmoeten we een andere zeiler, die toen we vertelden dat we Nederlands waren en op bezoek waren bij onze (schoon)ouders, meteen wist dat het om Nok ging. Zo blijkt maar weer: onze ouders zijn overal bekend.

Figuur 16 - Uitzicht vanaf Mt. Talau over de Port of Refuge in Neiafu.

We verkennen nog het stadje waar ons huisje bij staat en genieten nog van het lekkere strand en zonnige weer. Eigenlijk wilden we nog graag een stukje kano’en, maar daar waaide het te hard voor. Wel hebben we nog lang gesnorkeld! Vanaf het strandje was het een aardig stuk zwemmen naar de Japanese Coral Gardens, maar eenmaal daar hebben we prachtige vissen en koraal gezien. Op de terugweg spotte ik ook nog een grote rog. Een aantal dagen later lag Nok voor anker bij het strand en werden we van het strand opgepikt door Heinze in de bijboot. Ondanks dat de wind nog aardig sterk was toen ze vertrokken, zijn ze naar Vava’u gekomen.

Figuur 17 - Nok voor anker in Vava'u, Heinze in de bijboot.

Daarna gaan we zeilen, voor mij de eerste keer! We vertrekken vanaf de ankerplaats naar Port Maurelle, een klein stukje verderop. Dan mag ik gelijk ook een stukje sturen! Dat was spannend, maar wel heel gaaf! Bij Port Maurelle hebben we lekker gezwommen en gezellig op de boot gezeten. Het was fijn om weer met z’n allen te zijn.

Figuur 18 - Sturen!

We varen de komende dagen rond Vava’u en ankeren op een aantal verschillende plekken. Daar kunnen we dan lekker zwemmen en snorkelen. Tijdens het varen vertelt Heinze mij van alles over zeilen, het schip en het navigeren. 

Figuur 19 - Hier zijn overal grote en kleine eilanden.

We nemen op één van deze snorkeltochten ook de onderwatercamera mee en maken allerlei foto’s van vissen (en een snorkelselfie).

Figuur 20 - Er zaten heel veel vissen in het koraal, maar deze viel nogal op.

We wilden ook nog graag twee watergrotten bezoeken in Vava’u, namelijk de Swallows cave en de Mariner’s cave. Eerst gingen we naar de Swallows cave, waar we zo in konden zwemmen. Er zaten grote scholen vissen onderwater en dat was prachtig om te zien! Het licht viel mooi in de grot en zo konden we veel zien onderwater. 

Figuur 21 - De vissen in Swallows Cave

De ingang van de Mariner’s cave lag onderwater, waardoor je een stukje zou moeten duiken om er in te kunnen komen. Onze ‘gids’, die wel wat wilde bijverdienen en ons graag naar de grotten bracht, bleek toen we in de buurt van de Mariner’s cave kwamen, niet te weten waar deze precies lag. Dus ging Heinze overboord om te zoeken. Enkele pogingen later vond hij de ingang van de grot en vroeg hij mij om mee de ingang te verkennen. Helaas was het niet zulk zonnig weer op het moment dat we daar heen gingen, dus konden we niet goed door de tunnel kijken waar we doorheen zouden moeten zwemmen. Bovendien stond er een sterke stroming vanuit de tunnel, dus helaas zijn we hier niet naar binnen gegaan. Ondertussen vroeg onze gids aan de dames: “You afraid? Yes, you afraid”, en toen de mannen boven kwamen van hun eerste poging om door het gat te zwemmen, vroeg hij “The boy afraid? Yes boy afraid”. Toen wij hem vroegen of hij zelf wel eens was geweest, verklaarde hij: “No, no, I’m afraid”. Dat verklaart.

Figuur 22 - Swallows Cave

Vanaf onze laatste ankerplaats in Vava’u varen we enkele dagen later naar de eerder genoemde Port of Refuge. Hier pakken we onze spullen weer in en gaan we ’s avonds nog lekker uit eten. De volgende dag vertrekken we alweer terug naar Nederland! Al met al hebben we een geweldige vakantie gehad en hadden we graag nog even gebleven. Ontzettend bedankt voor de geslaagde weken lieve (schoon)ouders! Tijd om terug te keren naar Cooper (onze hond).