We varen
weer
Zo, de boot
is na een ruime week gerepareerd en we kunnen weer varen. De week in Lissabon
was fantastisch, we kennen nu de stad van binnen en van buiten. Ik hoef niets
over de stad te vertellen omdat er genoeg over te vinden is, uiteraard hebben
we vele kilometers gelopen en avonturen beleefd. (Anneke bestudeert de lay-out van Lissabon)
Een tip die ik wel kwijt wil
is dat als je bij Indiase mensen in een winkeltje een glas wijn bestelt je
moet opletten. Anneke wilde een glas Vino Verde bestellen en moest zelf de fles
aanwijzen, ze zei uitdrukkelijk “één glas” en natuurlijk beaamden zij dat ze
het begrepen hadden. Wij gingen op het terras zitten, ik een glas bier en
Anneke kreeg een fles wijn met één glas. Die fles moesten we betalen dus hebben
we er maar een tweede glas bij gevraagd.
Ook hebben we erg genoten van ons diner in een lokaal Fado restaurant waar een
81 jaar oude dame een geweldige performance gaf in het Fado zingen begeleid
door twee gitaristen, de lokale Pavarotti deed ook erg zijn best maar dat
vonden wij minder geslaagd..
We zij na
Lissabon nog twee nachten in Seixal gebleven (zuidkant van de rivier Tejo
(Taag) en daarna naar de baai “Portinho de Arrabida” gevaren, volgens de pilot
een van de mooiste baaien van Portugal. Dat het mooi is klopt, we zijn voor
anker gegaan maar de eerste nacht kregen
we 25 knopen wind en de tweede nacht 35 knoop. Pas toen begreep ik dat de wind
kwam door de geografische ligging (extreme landwind) en zijn we vertrokken, het
anker is in ieder geval goed getest. Het is een bijzondere ervaring om half
september in Adam en Eva kostuum te kunnen zeilen, je moet wel oppassen dat je
op bepaalde plaatsen niet verbrandt.
We zijn
vervolgens naar Sines gevaren, daar twee nachten blijven liggen en vervolgens
naar de baai Arrifana. Die baai kun je alleen aandoen met matige wind en als de
swell niet uit het westen komt, we hebben daar één nacht geankerd op 11 meter
diep water (als je minder diep ankert weet je zeker dat je enorme golven hebt),
een erg mooie baai waar veel gesurfd werd. Die baai wordt het “surfparadijs”
genoemd vanwege de enorme golven, de pilot zei: “the surfing community knows
where they can find waves”. Dat hebben we geweten, in de nacht rolde de swell
de baai in en je rolde zowat uit je bed. Anneke klaagde maar haar vastbinden
aan het bed is voor mij iets te kinky.
Vanuit
Arrifana zijn we met fantastische wind naar Lagos (Algarve) gevaren en daar
gisteren aangekomen. We gaan hier wat bekijken, de was doen en inkopen om een
lange tijd westers voedsel en drank te kunnen nuttigen. We zijn van plan om
even naar Valmor te gaan, vlakbij Lagos, en dan over te steken naar Marokko.
Het plan: de
Marrokkaanse kust voor zo’n 500NM te volgen(de kust is veel langer), dan naar
de Canarische eilanden en vervolgens naar de Kaap Verdische eilanden (die
liggen 900NM ten zuiden van de Canaries). Omdat niet iedereen geografisch
onderlegd is vind je hieronder een kaartje met afstanden. Één NM is circa 2KM
(1,854KM). Op het kaartje is ieder streepje 60NM, dus van het getal 20 aan de
rechterkant tot het getal 30 is 600NM. Lagos ligt net rechts van Cabo de Sao Vincente.
Na de Kaap
Verdische eilanden hebben we het plan om over te steken naar Suriname, maar dan
zijn we al in januari. We hebben er zin in en zullen de volgende keer vertellen
wat we tot dan van Marokko vinden.
