We varen weer

We varen weer

Zo, de boot is na een ruime week gerepareerd en we kunnen weer varen. De week in Lissabon was fantastisch, we kennen nu de stad van binnen en van buiten. Ik hoef niets over de stad te vertellen omdat er genoeg over te vinden is, uiteraard hebben we vele kilometers gelopen en avonturen beleefd.                   (Anneke bestudeert de lay-out van Lissabon)

Een tip die ik wel kwijt wil is dat als je bij Indiase mensen in een winkeltje een glas wijn bestelt je moet opletten. Anneke wilde een glas Vino Verde bestellen en moest zelf de fles aanwijzen, ze zei uitdrukkelijk “één glas” en natuurlijk beaamden zij dat ze het begrepen hadden. Wij gingen op het terras zitten, ik een glas bier en Anneke kreeg een fles wijn met één glas. Die fles moesten we betalen dus hebben we  er maar een tweede glas bij gevraagd. Ook hebben we erg genoten van ons diner in een lokaal Fado restaurant waar een 81 jaar oude dame een geweldige performance gaf in het Fado zingen begeleid door twee gitaristen, de lokale Pavarotti deed ook erg zijn best maar dat vonden wij minder geslaagd..

We zij na Lissabon nog twee nachten in Seixal gebleven (zuidkant van de rivier Tejo (Taag) en daarna naar de baai “Portinho de Arrabida” gevaren, volgens de pilot een van de mooiste baaien van Portugal. Dat het mooi is klopt, we zijn voor anker gegaan maar de  eerste nacht kregen we 25 knopen wind en de tweede nacht 35 knoop. Pas toen begreep ik dat de wind kwam door de geografische ligging (extreme landwind) en zijn we vertrokken, het anker is in ieder geval goed getest. Het is een bijzondere ervaring om half september in Adam en Eva kostuum te kunnen zeilen, je moet wel oppassen dat je op bepaalde plaatsen niet verbrandt.

We zijn vervolgens naar Sines gevaren, daar twee nachten blijven liggen en vervolgens naar de baai Arrifana. Die baai kun je alleen aandoen met matige wind en als de swell niet uit het westen komt, we hebben daar één nacht geankerd op 11 meter diep water (als je minder diep ankert weet je zeker dat je enorme golven hebt), een erg mooie baai waar veel gesurfd werd. Die baai wordt het “surfparadijs” genoemd vanwege de enorme golven, de pilot zei: “the surfing community knows where they can find waves”. Dat hebben we geweten, in de nacht rolde de swell de baai in en je rolde zowat uit je bed. Anneke klaagde maar haar vastbinden aan het bed is voor mij iets te kinky.

Vanuit Arrifana zijn we met fantastische wind naar Lagos (Algarve) gevaren en daar gisteren aangekomen. We gaan hier wat bekijken, de was doen en inkopen om een lange tijd westers voedsel en drank te kunnen nuttigen. We zijn van plan om even naar Valmor te gaan, vlakbij Lagos, en dan over te steken naar Marokko.

Het plan: de Marrokkaanse kust voor zo’n 500NM te volgen(de kust is veel langer), dan naar de Canarische eilanden en vervolgens naar de Kaap Verdische eilanden (die liggen 900NM ten zuiden van de Canaries). Omdat niet iedereen geografisch onderlegd is vind je hieronder een kaartje met afstanden. Één NM is circa 2KM (1,854KM). Op het kaartje is ieder streepje 60NM, dus van het getal 20 aan de rechterkant tot het getal 30 is 600NM. Lagos ligt net rechts van Cabo de Sao Vincente.

Na de Kaap Verdische eilanden hebben we het plan om over te steken naar Suriname, maar dan zijn we al in januari. We hebben er zin in en zullen de volgende keer vertellen wat we tot dan van Marokko vinden.