In Marokko aangekomen

In Marokko aangekomen.

Na Lagos hebben we een aantal dagen heerlijk voor anker bij Alvor gelegen, het plan was om vanuit daar naar Marokko te varen. Dus op een vroege ochtend anker op en met half eb het gebied/delta verlaten, helaas liepen we aan de grond en moesten we een aantal uren wachten op hoger water. Bij echt laag water zagen we de groene ton achter de zandbank liggen in plaats van ervoor “shifting sands”, dat verklaarde ons aan de grond lopen. Gezien de wind die buiten stond (kracht en richting) zijn  we na een paar mijltjes voor anker gegaan bij Portimao, een toeristische stad in de Algarve met zijn typische rotskust.

De wind bleef wat ongunstig en we zijn daarom vanuit Portimao naar Cadiz gevaren, een tochtje van 120NM. Cadiz is een van de oudste steden van Spanje, daar te zijn was een aangename verrassing: cultuur; fantastische straten, pleinen en gebouwen; goede sfeer; mooie parken; zeer historisch.

We hebben van de dagen in Cadiz erg genoten. Uiteindelijk vanuit Cadiz naar Tanger in Marokko gevaren.

Tanger was een ervaring met gemengde gevoelens, de stad heeft alleen een visserijhaven die je goed kunt ruiken. Bij aankomst in die haven kam de politie mij per auto ophalen om op het bureau de bootpapieren en paspoorten door te nemen en de bootpapieren daar achter te laten (bij dat politiebureau de procedure). De “belangrijke” agent in kwestie was nogal sikkeneurig en liet mij duidelijk weten dat hij toch wel erg veel voor mij moest doen: hard werken. Door al die opmerkingen was het duidelijk dat hij een vergoeding van mij wenste voor het “harde werken”, ik heb dat niet gedaan en mocht daarom vanuit het politiebureau te voet terug naar het schip, een hele afstand. Toen we gingen uitklaren (vertrekken) moesten we uiteraard naar het politiebureau voor een “exit stempel” in het paspoort en de bootpapieren terug te krijgen. Ik had Anneke dit keer meegenomen en haar een beetje voorbereid op de te verwachten show, en ja, het bureau zou om 9 uur open zijn inclusief de aanwezigheid van de “belangrijke” agent. Hij was er dus niet en de andere agenten belden hem op waarop ze de telefoon aan mij gaven, de “belangrijke” agent wist te melden dat hij gisteren zo hard had gewerkt dat hij wat later kwam, na wat heen en weer gepraat zou hij na een halfuur komen. Hij kwam na een halfuur en liep duidelijk steunend en kreunend de trap op, ik zag de bui hangen van erg lange procedures en heb hem 20DH (circa 2 euro) gegeven voor het “op mijn bootpapieren passen” en hij bedankte mij voor het betalen van zijn ontbijt. Hij draaide om als een blad aan de boom en alles ging razendsnel, hij hoefde ook geen havenfacturen te zien. Tanger: het is een stad die je gezien moet hebben vanwege de Medina en de Kasbah maar wij waren niet onder de indruk.

Wij wisten dat in Marokko “bakhshisch” bestaat, het is niet omkopen maar wel iets geven voor een kleine dienst, een soort klein smeergeld waar Europeanen moeilijk mee om kunnen gaan. Soms wordt er om sigaretten gevraagd, soms om een vergoeding. Een leuk weetje is dat de overheid van Marokko recent nieuwe kledij voor officials heeft besteld zonder broekzakken, een creatieve manier om fout gedrag zoals van de agent in bovenstaand verhaal te verminderen. Ter info: in Tanger hebben we iemand circa 2 euro gegeven om op onze boot te passen, die doet dat dan ook maar het valt onder “bakhshisch”. Ieder rijtje vissersboten heeft een bewaker, er zijn veel rijtjes.

Na Tanger gingen we naar Asilah, geen “port of entry” dus mag je formeel niet van je boot af omdat je niet kunt inklaren. Asilah was een aangename verrassing, aardige douane en agenten die ons toestonden het stadje te bezoeken. Het was mooi weer en er waren buitengewoon veel mensen op straat, schoon, gemoedelijk en gezellig. De volgende ochtend nog naar de markt gegaan waar de minimale hoeveelheid die je moet kopen een kilo is, de prijzen voor een kilo: (10DH is circa 1 euro) tomaten 4DH, sperciebonen 2DH, wortels 2DH, aardappelen 2DH, paprika 2DH etc. Het getal 2DH (20 cent) kwam vaak voor, we hebben het getest met aubergines door te vragen wat één aubergine kost wat natuurlijk 2DH was, dat gold ook voor twee tot je over de eerste kilo ging want dan werd de prijs 4DH. Al met al erg vriendelijke prijzen waarmee we onze voorraad verse groenten fors hebben aangevuld om scheurbuik te voorkomen.

Larache was de volgende stad, een vieze stinkende enorm grote visserijhaven waar forse kakkerlakken op de kade en in de Medina lopen, ook de Medina is smerig. Ik durf het aantal vissersschepen niet te schatten maar het zijn er honderden. Ons schip lag afgemeerd als vijfde schip naast vier grote vissersschepen; om op de wal te komen, en in de avond in het pikkedonker weer op je schip, moet je over behoorlijk aapachtige kwaliteiten bezitten. Uiteraard in Larache weer de politie, douane en  havenautoriteiten, allen op een andere locatie. We blijven echt wel in conditie! In Larache zagen we erg veel katten en heel veel jonge katjes, ze worden door de gemeenschap goed behandeld en gevoerd, dat zagen we ook in Tanger en in de plaatsen die we na Larache bezochten, we hadden dat niet verwacht.

Vandaag ( 8 oktober) zijn we vanuit Larache in Rabat (hoofdstad van Marokko) aangekomen, we hebben een nachttochtje gemaakt. Om acht uur in de ochtend met te laag water voor de swell van 3 meter die er stond de rivier opgevaren en over de bar/drempel gesurfd op brekende golven, een gevaarlijk grapje dat we niet te vaak moeten doen, het is vragen om ellende. Op de drempel stonden mensen in wetsuits tot hun borst in het water op brekers te wachten, zij keken wat verbaasd toen wij langs suisden maar dat gold ook voor mij. Op de noordoever van de rivier ligt Sale en op de zuidoever Rabat, zustersteden. De liefhebber van piraten kan in Rabat en Sale zijn hart ophalen, de piraten van Sale zijn zeer berucht (ze voeren tot aan Ierland) met een hoogtepunt tussen 1620 en 1630 AC; het probleem van de piraten werd pas in 1910 opgelost. De historie van Sale/Rabat gaat duizenden jaren terug: Phoeniciers, Romeinen, enzovoorts, de geïnteresseerde moet maar eens iets van de rijke historie van deze zustersteden opzoeken.

De medina van Sale hebben we bezocht, die is verrassend groot met duizenden winkeltjes. Morgen gaan we een eerste verkenningstocht van een aantal uren door Rabat maken, ik denk dat we een dag of drie hier blijven. Dit is ook de eerste plaats in Marokko waar we toegang tot internet hebben, vandaar dat we het blog kunnen bijwerken. Na Rabat  willen we de volgende plaatsen aan de kust bezoeken: Mohammedia, Casablanca, El Jadida, ??Safi??, Essaouira en wellicht Agadir. Vanuit Agadir zijn qua windhoek de Canarische eilanden wat lastiger te bereiken, daar denken we nog even over na.

Bijna vergeten, gedurende de maanden dat we aan het reizen zijn hebben we nog niet aan de walstroom gelegen. Wij zijn fan van zonne-energie/lichtpanelen geworden, tot de volgende keer.