We zijn op de Kaap Verdische eilanden

We zijn op de Kaap Verdische eilanden.

Op dit moment (3 december)  zijn we in Mindelo op het eiland Sao Vincente, we hebben hier internet en kunnen dus de blog updaten.

We hebben op de Canarische eilanden, de tocht naar Kaap Verdië en op onze tochten tussen de Kaap Verdische eilanden de motor niet gebruikt, we hebben alles kunnen zeilen, een waar genoegen.

Vanuit Lanzarote zijn we naar Tenerife gevaren en een aantal dagen in de hoofdstad gelegen. Met een gehuurde auto hebben we het eiland bekeken, in het noorden mooie berglandschappen met geweldige uitzichten en in het zuiden bijzonder steile hellingen en fantastische vergezichten.

De alpen mogen jaloers zijn op de haarspeldbochten en steilheid van de bergen. In Tenerife hebben we ook nog in de baai “Abona” gelegen en daarna enkele dagen in de baai “little cove”. Die laatste baai was erg bijzonder, je had het idee dat je in the middle of nowhere zat althans ver van de beschaving. Op de hellingen waren kleine zelfgemaakte hutjes waar een hippie cultuur heerste en vrijwel iedereen nudist was. Het strand in de baai was wit zand hetgeen bijzonder is op deze vulkanische eilanden.

Vanuit Tenerife zijn we naar het eiland Gomera gevaren, een mooi lieflijk eiland. Op weg naar het eiland hebben we nog twee pilotwhales (kleinste walvissoort, circa 5 meter lang) naast de boot gehad. We hebben ook daar in de hoofdstad gelegen en in een baai. In de hoofdstad vond Anneke het nodig een drankje buiten de kaart te bestellen, ze vroeg “ijskoffie”, dat was geen probleem, toen de bestelling kwam kreeg ze een kopje espresso en een glas met ijsklontjes.

Anneke heeft de espresso maar bij de ijsklontjes gegooid en houdt nog steeds vol dat het best te drinken was.

Vanuit Gomera zijn we op pad gegaan naar de Kaap Verdische eilanden, het was een zeiltocht van zes etmalen. De eerste 16 uur zeer harde wind waarbij we het derde rif in het grootzeil hebben gestoken en toch nog tegen de 8 knoop snelheid hadden. Daarna 24 uur weinig wind, een snelheid van ongeveer drie knoop, na 250 mijl kwam de passaat goed door en hadden we gemiddeld tussen de 20 en 25 knoop wind. Die wind was nogal oostelijk, de harmattan, een wind vanaf het Afrikaanse continent die rood zand tot 600 mijl de oceaan op voert. Toen wij op het eiland Sal aankwamen leek het alsof er een koe op het dek geslacht was, alles was rood. We hebben met de dekwaspomp zout water opgepompt en het dek zo goed mogelijk ontdaan van rode kleur. Op dit moment zijn onze schoten en ander touwwerk nog steeds rood, ook de stagen, we moeten wachten op forse regenbuien of het touwwerk gaan wassen. Omdat het op deze eilanden vrijwel nooit regent zullen we nog enige tijd van de resterende rode kleur mogen genieten.

De grote  oceaantocht van zes dagen was bijzonder, mooie indrukwekkende golven, erg veel vliegende vissen, soms hele scholen tegelijk. Die beesten vliegen verder dan ik had gedacht. Iedere ochtend even een rondje over dek om vliegende vissen en kleine inktvissen van dek te halen en in zee te gooien. De temperatuur van het water schommelt tussen de 30 en 31 graden, de koelkast maakt overuren.

Op het eiland Sal aangekomen, voor anker in de plaats Pameira in het noorden, had je onmiddellijk het Afrikaanse gevoel. Heerlijk relaxed, mooie trotse mensen, uitstekende sfeer. En ja, de vrouwen dragen erg veel op hun hoofd, zelfs een aantal treetjes eieren zonder handen op het hoofd, dit zie je op al deze eilanden. Ook heb je op al deze eilanden “boatboys”, die letten tegen een kleine vergoeding op je bijboot als je aan wal bent. We zijn te voet (uiteraard) naar een plaats 5 KM verderop gelopen waar we hetzelfde heerlijke gevoel hadden. Een leuke bijzonderheid is dat je hier de bierviltjes op je glas legt in plaats van eronder, dat doe je om te vermijden dat de vliegen die hier volop aanwezig zijn in je bier terecht komen. Een dag of twee later zijn we met een taxibusje (een personenbusje waar in Nederland 8 mensen in mogen maar waar ze hier 16 mensen inproppen) naar de zuidelijke plaats St. Maria gegaan, wat een toeristenbende zonder sfeer, Benidorm kan daar nog iets van leren. Daar moet je naartoe als je een stukje strand wil met veel zon of als je wilt kitesurfen op de passaatwind. Het eiland Sal is een bijzonder droog eiland waar vrijwel geen groene begroeiing is.

Vanuit Sal zijn we naar het eiland Sao Nicolau gevaren, ook weer op anker, deze eilanden hebben geen jachthavens. Een heel bijzonder bergachtig eiland, de zuidkant kurkdroog zonder begroeiing en de noordkant erg groen met veel gewassen.

Zeldzaam, een foto van mij.

We zijn met een kleine vrachtauto in de laadbak van de zuid naar de noordkant gereden, een fantastisch landschap met bergketens en valleien zoals je die in sprookjes tegenkomt, leuke gehuchten enzovoorts. We hebben op Nicolau een dag of 4 gelegen en erg genoten.

Het volgende eiland was Santa Lucia, een klein onbewoond eiland waar we dachten te kunnen ankeren zonder tripline (een lijn aan de achterkant van je anker met een boeitje om je anker vlot te kunnen trekken als die ergens vast komt te zitten), hadden we niet moeten doen want het anker kwam klem te zitten in een richel  van rotssteen. Het leek een hopeloze situatie maar  achter ons lag een Spaans schip waar toevallig een vader en dochter “freedivers” waren, ze waren zo vriendelijk even 8 meter naar beneden te duiken om een touw aan het anker te knopen, voor hun een koud kunstje zonder loodgordel of iets dergelijks.

We zijn 2 december op het eiland Sao Vicente aangekomen in de plaats Mindelo. Op weg naar dit eiland erg veel dolfijnen gezien, een grote groep grijze bottlenoses en tientallen Spotted Atlantics om het schip. Er is een jachthaven waar we gebruik van maken, we willen hier een dag of 5 blijven. We gaan hier het eiland verkennen, provianderen en ons voorbereiden op de oversteek naar de Cariben/Antillen.

We hebben plots een tijdschema, een vreemd gevoel: onze dochter Femke komt van 9 januari tot 3 februari bij ons aan boord. De Cariben/Antillen leek ons een leuke bestemming voor haar, we gaan haar op het eiland Santa Lucia ontmoeten en dan een paar eilanden ten noorden daarvan met ons schip bezoeken zoals Martinique, Dominica, Guadeloupe. De eilanden ten zuiden van Santa Lucia zijn iets te crimineel om met Femke te reizen.

Wij gaan dus over een dag of 5 aan de oversteek beginnen die tenminste 2 weken zal duren, een spannende grote tocht en hopen voor kerst op Barbados aan te komen om daar zowel kerst als oud en nieuw te vieren. Ik verwacht vanuit Barbados ons blog weer te updaten.