Bijdrage van Anneke, oceaanreis

Eindelijk dan nu mijn blog over onze oceaanreis. We zijn op 22 december in Barbados aangekomen; het is dus al een tijdje terug. Voor het schrijven heb ik mijn eigen dagboekje van de reis even teruggelezen. En daarmee inspiratie voor deze blog opgedaan.

Voor mij steken een aantal zaken er echt bovenuit. Eten, koffie, blauwe plekken, douchen op het dek, sterren, de maan, plankton, hoge golven en vliegende vissen.

Voor vertrek had ik geen idee hoe onze reis zou zijn. Het was voor het eerst dat we zo’n lange tijd onafgebroken op zee zouden zitten. Op onze reis van de Canarische Eilanden naar de Kaapverdische Eilanden hadden we vaak harde wind met hele hoge golven. Echt muren van water die achterop lopen en soms ineens van opzij kwamen. Vaak heel oncomfortabel en daarmee erg vermoeiend. Maar het was daardoor ook vaak onmogelijk om behoorlijk te koken. Dus: wat neem je mee voor een reis die nog veel langer is?

We hadden verwacht in Mindelo, op de Kaapverdische Eilanden, echt alles te kunnen krijgen. Nou, dat was dus niet zo. Je moet roeien met de riemen die je hebt. Het idee is dat je een weekmenu maakt. Je beschrijft de ingrediënten die je hiervoor nodig hebt en doet dat maal 2. De verwachting was namelijk dat we ongeveer 2 weken onderweg zouden zijn. Uiteraard kun je niet alles zolang goed houden. Je hebt dus ook de nodige reserves nodig in blik etc. De verse ingrediënten koop je de laatste dag in. Omdat je in landen bent met veel kakkerlakken en ander ongedierte, spoel je alles goed af met zeewater, voor je het aan boord neemt (ook vanwege de eitjes van de kakkerlak, die op de schil kunnen zitten). De uien heb ik op de steiger zitten pellen. Ze schijnen minder snel te rotten als je de schil eraf haalt.

Dan heb je het eten koken aan boord. We hadden continu achterlijke wind (wind van achteren) en daarmee een schommelkoers. Op je aanrecht schuift daarmee alles continu heen en weer; je wordt er gestoord van. Later op de reis verzamelde ik dus eerst alles wat ik te snijden had, met allerlei kommetjes om het in te doen. Ik ging dan aan tafel zitten beneden in de kombuis en ging dan eerst alles snijden. Je hoeft je dan minder lang schrap te zetten. Alleen tijdens het koken op ons cardanisch opgehangen fornuis.

Koffie staat ook in mijn lijstje. Reden is dat ik toch wel erg graag een kop koffie lust. En dan bedoel ik echte koffie, niet van die oploszooi. Het is tijdens de reis iedere dag gelukt om koffie te zetten. Het was meestal een ware circusact om kokend water op een filter te blijven schenken, die op een koffiepot staat. Eerst een natte vaatdoek in de gootsteen, daarop de koffiepot met het filter en dan vanuit de fluitketel kokend water opschenken.

Vanuit het voorgaande begrijp je wel dat het vaak lastig is om je evenwicht te bewaren. Dat is dus ook regelmatig niet helemaal gelukt. Gevolg: echt veel blauwe plekken! Ik ben zelfs een keer met dekbed en al uit mijn bed geschoven. Diezelfde dag nog een nieuwe ervaring: douchen in een tropische regenbui aan dek op de oceaan; je moet het echt een keer gedaan hebben!

Wat me verder altijd bij zal blijven is de eindeloze sterrenhemel. De maan kwam vaak heel vroeg op en ging dan ook heel vroeg onder (om 21.00 uur!). Wat overbleef waren miljoenen sterren in een inktzwarte nacht. Prachtig!! Eén nacht gingen we door een meteorietenregen: ik heb nog nooit zoveel vallende sterren gezien. Misschien wel 80. En veel van die sterren vallen horizontaal, echt bizar! De maan ligt overigens heerlijk op zijn rug, ook al zo’n vreemd fenomeen. En daarbij heb je dan nog het lichtgevende plankton (of zijn het algen?). In Europa hadden we vaak groen of rood plankton; dan had je zelfs disco in de wc-pot bij het doorspoelen. Maar op de oceaan waren het meestal zilverkleurige lichtjes. Net als in een sprookjesalbum: allemaal sterretjes langs je boot in het water.

De vliegende vissen verdienen ook een vermelding. De kleinere zie je soms als een zwerm vogeltjes boven de golven. Ze vliegen echt heel ver! De grotere kunnen zelfs sturen met hun staart. Ik heb altijd gedacht dat de term “vliegende vis” overdreven was, maar dat is het niet.

Al met al is het een fantastische ervaring geweest.