Zeilreis naar Australië

 

https://dewereldwijven.com/2022/08/16/zeilreis-zeilen-wereld-reis-nieuw-caledonie-australie/

Wereldwijf Anneke zeilt met haar man in hun zeilboot – met de korte maar krachtige naam NOK -, de wereld over. Of, zoals dat met een mooi woord heet: een circumnavigation. Hun zeilreis begon al zeven jaar gelden, in juni 2015 om precies te zijn, maar zoals ze zelf zegt: “we doen het rustig aan.”

Anneke: “En, zoals zovelen, zijn wij gestrand tijdens de pandemie. We hebben langdurig in Fiji gelegen en daar uiteraard rondgevaren. Er zijn slechtere plekken om te stranden!” Maar natuurlijk willen ze ook verder met hun zeilreis.

Parijs in de Pacific?

Begin juni kunnen we eindelijk onze weg vervolgen: het cycloonseizoen in de Pacific is weer voorbij en grenzen zijn weer open gegaan. We zijn erg blij dat we eindelijk weer op weg kunnen: we varen via Noumea in Nieuw Caledonië. Deze stad wordt omschreven als het ‘Parijs van de Pacific’. 

Nou weet ik best dat Parijs ook mindere wijken kent, maar aan Parijs doet Noumea ons écht niet denken. Ja, het is Frans en je vindt er Franse (straat)namen en stokbrood et cetera. Maar verder treffen we een wat verloederde stad, met eigenlijk maar één mooi plein en een mooie kerk op een heuvel. Daarbij is het zeilen in Nieuw Caledonië nogal beperkt: je moet iedere avond terug naar het grote eiland, omdat het niet veilig is vanwege het weer om bij een eilandje te blijven liggen. Tel daar het slechte weer bij op en je snapt dat wij niet enthousiast zijn. We willen dus al snel verder met onze zeilreis!

Alles is te plannen, behalve het weer…

Op 13 juli maken we ons rondje langs de autoriteiten (onder andere de immigratiedienst) om met de boot uit te klaren. We willen zaterdag de 16e weg, maar ook hier is 14 juli een nationale feestdag en de vrijdag erna zijn enkele autoriteiten gesloten, evenals in het weekend. Gelukkig kunnen we vanwege ons vertrek in het weekend die woensdag al uitklaren. Op vrijdag zet ik op Facebook de aankondiging dat we de volgende dag zullen vertrekken. Lekker makkelijk want dan zijn vrienden en familie ook gelijk op de hoogte.

Eén van de belangrijkste zaken bij het maken van een zeilreis over de wereld is uiteraard het weer en dat volgen we dan ook nauwgezet. Wat zien we ineens in de weermodellen verschijnen? Een megastorm, die later in de week tussen Australië en Nieuw Caledonië verwacht wordt. Het is een dag of acht varen, dus dat risico neem je niet en we zetten de plannen maar on hold. Balen, maar dat hoort er nou eenmaal ook bij.

‘Verplicht’ rondje eiland 

We proberen ons zo goed mogelijk te vermaken, huren een auto en maken nog twee dagtrips. Leuk om het landschap te zien, maar we huiveren bij het zien van de enorme verwoesting die wordt aangericht door de nikkelmijnen. Uiteindelijk moeten we nog tot 26 juli wachten voor we kunnen vertrekken!

Op 25 juli verlaten we de (jacht)haven van Noumea. We brengen nog één nacht door aan een mooring, betonblok op de grond met daaraan een ketting en touw om je schip aan vast te leggen, maar de volgende ochtend vertrekken we na de koffie. Eindelijk!

Onvoorspelbaar strak windje

De weermodellen laten vooral de eerste dagen van onze overtocht weinig wind zien. En dat blijkt ook zo te zijn, maar we zijn blij weer op weg te zijn. De nachten zijn stikdonker. De eerste nacht zie ik nog een klein streepje maan, die op zijn rug ligt. Zo grappig vind ik dat nog steeds, die andere stand van de maan aan deze kant van de wereld. Verder geniet ik van een prachtige sterrenhemel, zonder lichtvervuiling.

De derde dag begint het langzaamaan steeds harder te waaien, maar we hebben de wind op de kont en volgens de weermodellen is er geen sprake van echt harde wind. Die weermodellen halen we minimaal twee keer per dag via onze satelietverbinding op. We maken ons dus niet veel zorgen, maar de wind wordt harder en harder. Uiteindelijk krijgen we een fikse storm met windkracht negen over ons heen!

Dweilen met de kraan open?

Dat gaat gepaard met enorme golven, die soms ook nog eens dwars op het schip landen. Kopjes, die al sinds 2018 in het rek in de kombuis staan, vliegen door de tent en vallen kapot. We zijn érg blij met ons stoere, sterke stalen schip, maar leuk is dit niet. En dan, wat in al die jaren varen tijdens onze zeilreis nog nooit gebeurd is, botst een golf met volle kracht tegen de zijkant van het schip.

Heinze, mijn man, is op dat moment buiten in de kuip. De hele kuip is in één keer volledig gevuld met zeewater en loopt ook naar binnen. Dweilen, dus! Er zit niets ander op en we moeten deze storm uitzitten… Uiteindelijk luwt het weer en de laatste dagen van onze overtocht hebben we wederom weinig wind.

Af en toe een lifter

Onderweg zien we maar heel weinig leven. Een boobie, door ons ‘Poeppie’ genaamd, vormt de uitzondering. Deze vogels liften op de oceaan graag mee op je schip, maar schijten echt alles onder. Ooit liep er gewoon een straal poep van ons zonnepaneel af: echt alles zat onder de smurrie. Bovendien doet je zonnepaneel het ook niet meer zo lekker.

We proberen ze dus altijd te verjagen. Zó grappig, want ze komen met hun ‘landingsgestel’ al uit aanzweven naar het paneel, maar draaien dan toch maar weer weg. Sommige boobies proberen in de top van de mast te gaan zitten wat geen succes is op een heftig bewegend schip.

Groots welkom!

Na zeven dagen zeilen komen we net zuidelijk onder het Great Barrier Reef aan en worden we begroet door een groep dolfijnen, die enthousiast meezwemmen voor de boeg. Prachtig! Binnen het rif moeten we nog zo’n 200 nm (ongeveer 370 km) langs de kust omhoog varen naar Mackay. We doen het heerlijk rustig aan.

Kers op de taart van dit stukje route in onze zeilreis zijn de walvissen die langskomen. Ze springen hoog uit de oceaan, klappen met de staarten, spuiten water en duiken weer onder. Ik kan nog wel even doorgaan, het is een prachtig schouwspel. Ieder jaar trekken vele duizenden humpback whales (bultruggen) langs Australië. We genieten enorm. Wát een fantastisch welkom!

Moeder met kalf (bultrug walvis)