Onze eerste tijd in Australië

Onze eerste tijd in Australië
Oktober 2022

Aankomst in Australie
Op 3 augustus komen wij aan in de jachthaven van Mackay. We zijn nog vroeg en het marinapersoneel is nog niet aanwezig. Zij houden kantoortijden aan. We leggen dus maar aan aan een steiger aan de buitenkant van de marina. We hebben netjes de gele quarantainevlag gehesen en blijven aan boord. We moeten hier immers inklaren en de Australische autoriteiten staan bekend als streng. Geen risico maar nemen, dus. We krijgen contact met de marina en krijgen aanwijzingen waar we heen moeten varen. Aan die steiger ligt ook een zeilboot uit Nieuw Caledonië. We hebben ze aan het begin van onze overtocht regelmatig gezien op de AIS (automatic identification system; systeem waarop je schepen in je nabijheid kunt zien op je apparatuur, met naam, koers en snelheid en of je elkaar kruist, mits ze een AIS hebben die uitzendt). Ze herkennen ons ook. Ze hebben matrassen en dergelijke buiten liggen.

Op weg naar de marina, vogels zijn niet schuw

Ook zij hadden een pittige overtocht en kennelijk water binnen gekregen. Al snel komen officials naar ons toe, die wat formulieren geven om alvast in te vullen. En ze beloven snel terug te komen om ons in te klaren. Ook dat gaat snel. Super vriendelijke, geïnteresseerde mensen, die vlot door alle officiële handelingen heengaan. Het blijkt dat ze ons én de Franse buurman al een tijd hadden gevolgd op hun apparatuur. Zeiden dat we steeds dichtbij elkaar hebben gezeten. Nu was alleen nog het wachten op biosecurity. Berucht van Australië, denk maar aan de tv-programma’s hierover in Nederland. We hadden goed gekeken wat wel en niet ingevoerd mag worden, maar hadden toch ook nog de nodige vraagtekens. Dus alles waar we aan twijfelden maar klaargezet in een aparte krat en de vuilnis vast dichtgebonden. Er komt een hele dikke man in oranje veiligheidskleding naar beneden gewaggeld. Hij gaat eerst naar de buren, want die waren er eerst. Hij moet aan boord stappen, maar dat lukt hem bijna niet. Aan boord staat iemand aan hem te trekken en op de steiger geeft iemand hem een zetje. Uiteindelijk is hij dan toch aan boord. En zegt dan dat hij last van zijn knie heeft en dat het daarom zo lastig was. Nou…… Een poosje later komt hij bij ons. Alles in de krat mochten we houden. De vuilnis gaat in nóg een afvalzak en hij gaat met een zaklampje in allerlei kastjes en luiken kijken. Vervolgens een enorme hoeveelheid papierwerk. Maar ook hij is super vriendelijk. “We are not here to mock around" zegt hij. Oftewel: we doen wat nodig is, maar maken het niet onnodig lastig. Helaas hangt er wel een behoorlijk prijskaartje aan de hele inklaringsprocedure. Maar goed, niks aan te doen.

De Marina en Mackay

De marina van Mackay lijkt haar beste tijd gehad te hebben. Er zit wel wat horeca en er zijn appartementen. Maar de supermarkt, die nog op de plattegrond aangegeven staat, is er al jaren niet meer. Het geheel maakt geen florerende indruk.

Sugarcane - suikerriet, wordt veel verbouwd

We moeten met de bus naar de stad om te provianderen, een half uurtje met de bus. Je mag immers helemaal geen verse etenswaren invoeren, dus de kasten zijn leeg. Onderweg zien we een groot aantal medische centra; je kunt voor alle kwalen wel ergens terecht. We komen bij een groot winkelcentrum, met twee supermarkten, kledingzaken, een foodcourt, et cetera. Wat ons ook al op de boulevard opgevallen was, is dat heel veel mannen grote baarden hebben met een enorm dikke buik. Australische kerstmannen, zeg maar. De dames zien er in onze ogen ook weinig charmant uit.

Mackay heeft een paar mooie gebouwen uit het verleden, verder is het een niet aangenaam om te zijn.

Onze grap is dat de kleding hier vooral functioneel is. Met andere woorden: het bedekt (nog net) wat het bedekken moet, maar florissant is het niet. Ook veel dames hebben behoorlijk overgewicht. Maar goed, ’s lands wijs, ’s lands eer. Wij zijn blij dat we goed boodschappen kunnen doen. En op de marina douchen, een hapje eten en de was draaien. We wandelen een aantal keren over de lange pier en in de omgeving. Leuk dat je hier dieren ziet, die bij ons alleen in de dierentuin te bewonderen zijn.

De Ibis zie je overal

Zo hebben we veel plezier om een ibis, die vastbesloten is om etenswaren uit een vuilnisbak te vissen. De rand van die bak is echter glad en de vogel glijdt telkens uit. Maar haalt toch wel het een en ander uit de bak. Eromheen een hele kudde meeuwen, die zelf niks uit de bak kunnen halen (vanwege de vorm van de bak), maar wel dingen jatten die de ibis laat vallen.
Ze gaan zelfs met een aantal de ibis stressen, zodat hij het eten uit zijn bek laat vallen. Hilarisch.

De eerste eilanden

Na een ruime week verlaten we de haven om de eilanden langs de kust te gaan verkennen. Voor de kust van Mackay liggen eerst de St. Bees eilanden. Daar hangen we een nacht aan één van de gratis moorings. Het is erg rollerig en we gaan de volgende dag dan ook gelijk verder. Net weer op het open water zien we een humpback walvis met haar kalf zwemmen. We komen er dichtbij, al zorgen we er natuurlijk voor haar niet te storen. Even later nóg een moeder met kind. Ontroerend mooi.

we zien veel walvissen

We maken een mooie tocht langs verschillende eilandjes, waar we genieten van de prachtige natuur. Vaak kun je vanuit de ankerplaats walvissen zien zwemmen. Op een middag zien we iets drijven, wat op een grote boomstam o.i.d. lijkt. Na eens goed met de verrekijker gekeken te hebben, concluderen we dat het een walvis is. Maar ze ligt op haar zij. Ze ademt wel steeds. Een poos later zien we ineens een tweede spuit: duidelijk kleiner en op een andere plek langs haar lichaam. We hebben de geboorte van een humpback meegemaakt! Even later zwemmen moeder en kind rustig verder.

Airlie Beach en autorit
Er komt een periode van harde wind aan. We besluiten om naar Airlie beach te varen. Hier kun je bij de zuidoostelijke wind goed beschut liggen. De plek is het walhalla voor het toerisme. Normaal gesproken is het hier enorm druk met backpackers, maar het is nu nog vrij rustig. De grenzen zijn nog niet zo lang open. Het is een plaatsje met veel horeca, maar ook supermarkten enzovoort.

Ook is er een groot, gratis openlucht zwembad en natuurlijk strand. En in de haven kunnen we ons gas laten vullen en wassen, ook al liggen we niet in de marina. Ze hadden geen plaats voor ons, al hebben ze 520 ligplaatsen! Er liggen verschillende chartervloten en boten voor toeristische tochten. Buiten de marina liggen ook vele boten op anker. Airlie beach is de uitvalsbasis voor de Whitsundays; een zeer populaire eilandengroep voor de kust. The place to be. En dan zijn er ook nog regatta's. Eerst vanuit Airlie beach zelf en een paar weken later vanuit Hamilton Island. Zeer grote publiekstrekkers.

We huren een dag een auto, om ook wat van het land te zien. Het valt ons op dat er uitgebreide velden met suikerriet staan. Dat hadden we hier niet verwacht. We hebben natuurlijk in Fiji veel suikerrietplantages gezien en weten dat Fiji een grote producent van suiker is. Maar hier staat minstens zoveel, denken we. Grappig om te zien dat iedereen een graantje mee wil pikken van de populariteit van de Whitsundays: zelfs ruim buiten het gebied komen we de naam tegen in reclame voor de bedrijven op die plek. Vakantieparken met “Whitsundays” in de naam, die er toch wel erg ver buiten liggen. Verder valt er niet veel te beleven.

De Whitsunday eilanden
Begin september vertrekken we voor een trip naar de Whitsunday eilanden. Zo varen we naar Sawmill bay( Cid harbour) en beklimmen we de top van de berg. Pittige tocht, maar wel de moeite waard.

De trail naar de top, veel stijging

waarschuwing op het strand aan het begin van de trail

Op de top

Het is goed rusten na die zware beklimming

Dan gaan we naar de Nara inlet van Hook Island. Dit is een prachtige plek, waar ook nog grottekeningen van de oorspronkelijke bewoners van Australië te zien zijn. We maken de wandeling en de foto, maar eerlijk gezegd zijn we er niet erg van onder de indruk.

Klauteren naar de grot, weer omhoog, pffffff

Later liggen we nog een keer in de Nara inlet, maar dan dieper in de baai. En hier krijgen we bezoek van brutale kaketoes. Op een ochtend zitten er zelfs vier op de voorpunt! We bezoeken verschillende plekken in de Whitsundays.

Kaketoes op ons schip

Op sommige plaatsen is het vrij druk; dan zijn wij weer snel weg. Er zijn public moorings waar je 2 uur(!) aan mag hangen; daarna word je geacht weer te vertrekken. Geeft wel aan hoe druk het er normaal is. In de butterfly bay hangen we ook aan zo’n gratis mooring, maar blijven we er ook gedurende de nacht; evenals de meeste boten overigens. Daar snorkelen we voor het eerst weer een keer mooi. Een andere populaire plek viel ons nogal tegen: geen vergelijking met Fiji! Maar in de butterfly bay heb je redelijk mooi koraal. Maar wat vooral opviel was het aantal giant clams! Nog niet echt heel groot, maar toch behoorlijk. En in allerlei kleuren: blauw, groen, goud bruin, enzovoort, super! Die zouden in Fiji allang opgegeten zijn.

Provianderen
We gaan terug naar Airlie beach, om verse groenten en dergelijke te kopen en weer een was te doen. Het is nu al een stuk drukker dan een paar weken geleden. Ik laat ook mijn haar weer een keertje knippen; hard nodig. De kapster vertelt dat de schoolvakantie begonnen is en dat die twee weken duurt. Ai, dat betekent veel charterboten en toeristische dagtochten in de Whitsundays, ergo: herrie en drukte. Daar zijn wij geen fan van.

Australie heeft behalve gevaarlijke dieren ook gevaarlijke bomen

Wegwezen dus! We besluiten meer naar de noordelijke eilandjes van de Whitsundays te varen. Dat is een goede gok, want het is hier veel minder druk. Toch wel bijzonder dat bijna alle boten op dezelfde ankerplaatsen willen liggen.

Naar het noorden
Bij het binnenvaren van een baai zien we manta’s zwemmen. Wat zijn het toch een prachtige dieren! Later komt er een grote maanvis onder ons schip bivakkeren. De plek is vanaf nu zijn of haar eigendom. Een andere maanvis wordt nietsontziend weggejaagd. Een broodkapje is hap, slik, weg.

Zó grappig. We genieten van deze eilandjes. Wandelen over het strand en zien zelfs kleine pijlstaartroggen “stofzuigen” vlakbij het strand. De natuur is prachtig in dit gebied.

Vervolg komt in een volgend blog …......