We zijn op de Kaap Verdische eilanden

We zijn op de Kaap Verdische eilanden.

Op dit moment (3 december)  zijn we in Mindelo op het eiland Sao Vincente, we hebben hier internet en kunnen dus de blog updaten.

We hebben op de Canarische eilanden, de tocht naar Kaap Verdië en op onze tochten tussen de Kaap Verdische eilanden de motor niet gebruikt, we hebben alles kunnen zeilen, een waar genoegen.

Vanuit Lanzarote zijn we naar Tenerife gevaren en een aantal dagen in de hoofdstad gelegen. Met een gehuurde auto hebben we het eiland bekeken, in het noorden mooie berglandschappen met geweldige uitzichten en in het zuiden bijzonder steile hellingen en fantastische vergezichten.

De alpen mogen jaloers zijn op de haarspeldbochten en steilheid van de bergen. In Tenerife hebben we ook nog in de baai “Abona” gelegen en daarna enkele dagen in de baai “little cove”. Die laatste baai was erg bijzonder, je had het idee dat je in the middle of nowhere zat althans ver van de beschaving. Op de hellingen waren kleine zelfgemaakte hutjes waar een hippie cultuur heerste en vrijwel iedereen nudist was. Het strand in de baai was wit zand hetgeen bijzonder is op deze vulkanische eilanden.

Vanuit Tenerife zijn we naar het eiland Gomera gevaren, een mooi lieflijk eiland. Op weg naar het eiland hebben we nog twee pilotwhales (kleinste walvissoort, circa 5 meter lang) naast de boot gehad. We hebben ook daar in de hoofdstad gelegen en in een baai. In de hoofdstad vond Anneke het nodig een drankje buiten de kaart te bestellen, ze vroeg “ijskoffie”, dat was geen probleem, toen de bestelling kwam kreeg ze een kopje espresso en een glas met ijsklontjes.

Anneke heeft de espresso maar bij de ijsklontjes gegooid en houdt nog steeds vol dat het best te drinken was.

Vanuit Gomera zijn we op pad gegaan naar de Kaap Verdische eilanden, het was een zeiltocht van zes etmalen. De eerste 16 uur zeer harde wind waarbij we het derde rif in het grootzeil hebben gestoken en toch nog tegen de 8 knoop snelheid hadden. Daarna 24 uur weinig wind, een snelheid van ongeveer drie knoop, na 250 mijl kwam de passaat goed door en hadden we gemiddeld tussen de 20 en 25 knoop wind. Die wind was nogal oostelijk, de harmattan, een wind vanaf het Afrikaanse continent die rood zand tot 600 mijl de oceaan op voert. Toen wij op het eiland Sal aankwamen leek het alsof er een koe op het dek geslacht was, alles was rood. We hebben met de dekwaspomp zout water opgepompt en het dek zo goed mogelijk ontdaan van rode kleur. Op dit moment zijn onze schoten en ander touwwerk nog steeds rood, ook de stagen, we moeten wachten op forse regenbuien of het touwwerk gaan wassen. Omdat het op deze eilanden vrijwel nooit regent zullen we nog enige tijd van de resterende rode kleur mogen genieten.

De grote  oceaantocht van zes dagen was bijzonder, mooie indrukwekkende golven, erg veel vliegende vissen, soms hele scholen tegelijk. Die beesten vliegen verder dan ik had gedacht. Iedere ochtend even een rondje over dek om vliegende vissen en kleine inktvissen van dek te halen en in zee te gooien. De temperatuur van het water schommelt tussen de 30 en 31 graden, de koelkast maakt overuren.

Op het eiland Sal aangekomen, voor anker in de plaats Pameira in het noorden, had je onmiddellijk het Afrikaanse gevoel. Heerlijk relaxed, mooie trotse mensen, uitstekende sfeer. En ja, de vrouwen dragen erg veel op hun hoofd, zelfs een aantal treetjes eieren zonder handen op het hoofd, dit zie je op al deze eilanden. Ook heb je op al deze eilanden “boatboys”, die letten tegen een kleine vergoeding op je bijboot als je aan wal bent. We zijn te voet (uiteraard) naar een plaats 5 KM verderop gelopen waar we hetzelfde heerlijke gevoel hadden. Een leuke bijzonderheid is dat je hier de bierviltjes op je glas legt in plaats van eronder, dat doe je om te vermijden dat de vliegen die hier volop aanwezig zijn in je bier terecht komen. Een dag of twee later zijn we met een taxibusje (een personenbusje waar in Nederland 8 mensen in mogen maar waar ze hier 16 mensen inproppen) naar de zuidelijke plaats St. Maria gegaan, wat een toeristenbende zonder sfeer, Benidorm kan daar nog iets van leren. Daar moet je naartoe als je een stukje strand wil met veel zon of als je wilt kitesurfen op de passaatwind. Het eiland Sal is een bijzonder droog eiland waar vrijwel geen groene begroeiing is.

Vanuit Sal zijn we naar het eiland Sao Nicolau gevaren, ook weer op anker, deze eilanden hebben geen jachthavens. Een heel bijzonder bergachtig eiland, de zuidkant kurkdroog zonder begroeiing en de noordkant erg groen met veel gewassen.

Zeldzaam, een foto van mij.

We zijn met een kleine vrachtauto in de laadbak van de zuid naar de noordkant gereden, een fantastisch landschap met bergketens en valleien zoals je die in sprookjes tegenkomt, leuke gehuchten enzovoorts. We hebben op Nicolau een dag of 4 gelegen en erg genoten.

Het volgende eiland was Santa Lucia, een klein onbewoond eiland waar we dachten te kunnen ankeren zonder tripline (een lijn aan de achterkant van je anker met een boeitje om je anker vlot te kunnen trekken als die ergens vast komt te zitten), hadden we niet moeten doen want het anker kwam klem te zitten in een richel  van rotssteen. Het leek een hopeloze situatie maar  achter ons lag een Spaans schip waar toevallig een vader en dochter “freedivers” waren, ze waren zo vriendelijk even 8 meter naar beneden te duiken om een touw aan het anker te knopen, voor hun een koud kunstje zonder loodgordel of iets dergelijks.

We zijn 2 december op het eiland Sao Vicente aangekomen in de plaats Mindelo. Op weg naar dit eiland erg veel dolfijnen gezien, een grote groep grijze bottlenoses en tientallen Spotted Atlantics om het schip. Er is een jachthaven waar we gebruik van maken, we willen hier een dag of 5 blijven. We gaan hier het eiland verkennen, provianderen en ons voorbereiden op de oversteek naar de Cariben/Antillen.

We hebben plots een tijdschema, een vreemd gevoel: onze dochter Femke komt van 9 januari tot 3 februari bij ons aan boord. De Cariben/Antillen leek ons een leuke bestemming voor haar, we gaan haar op het eiland Santa Lucia ontmoeten en dan een paar eilanden ten noorden daarvan met ons schip bezoeken zoals Martinique, Dominica, Guadeloupe. De eilanden ten zuiden van Santa Lucia zijn iets te crimineel om met Femke te reizen.

Wij gaan dus over een dag of 5 aan de oversteek beginnen die tenminste 2 weken zal duren, een spannende grote tocht en hopen voor kerst op Barbados aan te komen om daar zowel kerst als oud en nieuw te vieren. Ik verwacht vanuit Barbados ons blog weer te updaten.

Kleine update 13 nov 2015

Internet is bijzonder belabberd waar we nu zijn, 90 procent van de tijd geen internet en als die er wel is dermate traag dat je vaak uitgegooid wordt.

We zijn van Lanzarote naar Tenerife gevaren, daar een auto gehuurd en ons verwonderd over  het indrukwekkende landschap. In een haven en diverse mooie baaien gelegen.

Daarna zijn we naar Gomera gevaren waar we nu een aantal dagen zijn, erg mooi eiland.

Vandaag eind van de dag gaan we naar de Kaap Verdische eilanden, een week varen, dus een tijd geen berichten. Ik hoop dat we daar beter internet hebben en een fatsoenlijke update kunnen geven. Het zal wel even duren.

Groet, Heinze en Anneke.

We zijn op de Canarische eilanden aangekomen

We zijn op de Canarische eilanden aangekomen.

Goed, Rabat in Marokko. We vertellen niet alle belevenissen omdat we anders een boek moeten schrijven. Wat we niet verteld hebben over Tanger is dat er in de haven veel migranten zijn die naar Europa willen, ze bevinden zich op oude vissersschepen die achter onze boot lagen. Die migranten moesten van de plaats waar ze waren een 500 meter zwemmen naar de pier waar de Ferry naar Europa aanmeert, ze komen dan na 200 meter een pier tegen waar douane en politieboten liggen, die lui zien de migranten zwemmen maar doen niets, dat moeten de bewakers op de pier van de Ferry maar doen. Hoe triest ook er is toch een komisch element: als de duisternis invalt gaan ze zwemmen in groepjes van vier maar zwemmen is niet hun ding en 500 meter is ver. Een aantal was na 200 meter dermate uitgeput dat ze met veel moeite de pier nog konden beklimmen waar de politie en douane zetelt. Wij hebben dat met verwondering geobserveerd vanaf ons schip.

Een ander opvallend iets is dat in Marokko erg veel katten en kittens zijn, de Marokkanen zijn erg vriendelijk voor die dieren en voeren ze. Wij hebben dat in iedere haven van Marokko gezien.

Na de kant van Sale zijn we ook Rabat gaan verkennen, een bijzondere stad met een mooi fort en indrukwekkende medina. Wel is het daar erg smerig maar daar moet je mee leren leven.

De pleinen en gebouwen, het mausoleum etc. allemaal erg indrukwekkend. We wilden ook met ons schip naar Mohammedia en Casablanca maar omdat met name Casablanca geen jachthaven heeft (al 20 jaar in renovatie) en geen jachten accepteert was dat niet mogelijk. We zijn daarom per trein vanuit Rabat naar Casablanca gereisd, wederom genoten van sfeer, cultuur en uiteraard de enorme Moskee van Hassan V bezocht.

Het weer was flink in de war, in plaats van de gebruikelijk NO wind was die steeds vanuit zuid of zuidwest en ook nog met forse kracht. Wij zijn daarom een week in Rabat gebleven. Daarna zag ik een weergat waarbij wij van de 5 dagen naar de Canarische eilanden maar een uur of zes tegen 30 tot 35 knoop wind in hoefden te varen, dus vertrokken wij vol goede moed. Na een aantal uren werd ik erg ziek, koud, rillen en een bijzondere stoelgang. Anneke volgde enige uren later, waarschijnlijk het gevolg van voedsel hygiëne (in de medina’s gegeten waar het eten met de handen op borden wordt gelegd en theekopjes niet worden afgewassen maar met een vuile doek worden “schoongemaakt”). Daarom hebben wij de steven gewend en zijn we na een etmaal varen El Jadida aangelopen, door dat te doen wisten we dat we tenminste vier dagen daar moesten blijven vanwege de harde wind uit het zuid/zuidwesten. Bij harde wind uit die richting is die kust tot aan Tanger gevaarlijk met een swell van zes tot twaalf meter. De vissers in El Jadida zijn dan ook vier dagen lang niet uitgevaren en wij hebben in die haven dus vier dagen voor anker gelegen. Het gaf ons de gelegenheid weer enigszins gezond te worden en het stadje te ontdekken. Marokko: de pilot zei dat je overal bier en wijn kunt krijgen, vergeet het maar, tijden zijn veranderd, we hebben twee weken geen druppel gedronken omdat onze voorraad op was en aanvullen onmogelijk is.

Het weer bleef in de war, er lag een depressie bij Madeira met een doorsnee van 900NM die ook het weer op de Canarische eilanden negatief beïnvloedde, daardoor een met name uit de zuid staande wind waar wij 3 tot 4 etmalen tegenin moesten varen. We zijn uitgevaren met die wind omdat naarmate de tijd voortschrijdt je meer stormachtige winden uit de zuid kunt verwachten (normaliter pas half november maar dit jaar al voor half oktober).  De Canarische eilanden hebben het flink voor hun kiezen gekregen, met name Las Palmas op Gran Canaria rond 21 oktober: enorme hoosbuien, kolkende water en modderstromen in de stad, schepen zoek en een in zee neergestorte SAR helikopter waar tot op heden niets van is vernomen. Onze reis van Marokko naar de eilanden had ook de nodige “foute” wind, we zijn dan ook een tijdje gaan “bijliggen”. Wel leuk is dat wij erg veel vogeltjes (kanaries)aan boord kregen van allerlei kleuren die blijkbaar met de foute wind van de eilanden afgeblazen werden, ze hadden een duidelijk voorkeur om in de boot te gaan, gezien de wind begrijpelijk. Wel hebben we een overleden vogeltje over boord moeten zetten, gestorven aan uitputting.

Uiteindelijk zijn we aangekomen op Lanzarote en zijn we in de marina Rubicon gaan liggen: heerlijk, lekker schoon en jezelf wentelen in ouderwets toeristische verwennerij. We hebben twee dagen een auto gehuurd om het vulkanische eiland te verkennen, er is best veel te zien. We zijn hier nu vier dagen en we gaan overmorgen (zaterdag 31 oktober) naar Tenerife. We zullen een aantal dagen op Tenerife blijven (steden en baaien) en vervolgens de eilandjes Gomera en La Palma bezoeken. Daarna gaan we een week varen om de Kaap Verdische eilanden te bereiken. Gran Canaria bezoeken zit er niet in omdat die vol ligt met schepen voor de “Arc 2015”.

Eerste vier plaatjes Rabat, de bootjes "El Jadida", vogeltje op weg naar Canaries, Anneke in Taxandria outfit naar Canaries toen weer redelijk was, laatste foto is zoutwinning op Lanzarote.

 

In Marokko aangekomen

In Marokko aangekomen.

Na Lagos hebben we een aantal dagen heerlijk voor anker bij Alvor gelegen, het plan was om vanuit daar naar Marokko te varen. Dus op een vroege ochtend anker op en met half eb het gebied/delta verlaten, helaas liepen we aan de grond en moesten we een aantal uren wachten op hoger water. Bij echt laag water zagen we de groene ton achter de zandbank liggen in plaats van ervoor “shifting sands”, dat verklaarde ons aan de grond lopen. Gezien de wind die buiten stond (kracht en richting) zijn  we na een paar mijltjes voor anker gegaan bij Portimao, een toeristische stad in de Algarve met zijn typische rotskust.

De wind bleef wat ongunstig en we zijn daarom vanuit Portimao naar Cadiz gevaren, een tochtje van 120NM. Cadiz is een van de oudste steden van Spanje, daar te zijn was een aangename verrassing: cultuur; fantastische straten, pleinen en gebouwen; goede sfeer; mooie parken; zeer historisch.

We hebben van de dagen in Cadiz erg genoten. Uiteindelijk vanuit Cadiz naar Tanger in Marokko gevaren.

Tanger was een ervaring met gemengde gevoelens, de stad heeft alleen een visserijhaven die je goed kunt ruiken. Bij aankomst in die haven kam de politie mij per auto ophalen om op het bureau de bootpapieren en paspoorten door te nemen en de bootpapieren daar achter te laten (bij dat politiebureau de procedure). De “belangrijke” agent in kwestie was nogal sikkeneurig en liet mij duidelijk weten dat hij toch wel erg veel voor mij moest doen: hard werken. Door al die opmerkingen was het duidelijk dat hij een vergoeding van mij wenste voor het “harde werken”, ik heb dat niet gedaan en mocht daarom vanuit het politiebureau te voet terug naar het schip, een hele afstand. Toen we gingen uitklaren (vertrekken) moesten we uiteraard naar het politiebureau voor een “exit stempel” in het paspoort en de bootpapieren terug te krijgen. Ik had Anneke dit keer meegenomen en haar een beetje voorbereid op de te verwachten show, en ja, het bureau zou om 9 uur open zijn inclusief de aanwezigheid van de “belangrijke” agent. Hij was er dus niet en de andere agenten belden hem op waarop ze de telefoon aan mij gaven, de “belangrijke” agent wist te melden dat hij gisteren zo hard had gewerkt dat hij wat later kwam, na wat heen en weer gepraat zou hij na een halfuur komen. Hij kwam na een halfuur en liep duidelijk steunend en kreunend de trap op, ik zag de bui hangen van erg lange procedures en heb hem 20DH (circa 2 euro) gegeven voor het “op mijn bootpapieren passen” en hij bedankte mij voor het betalen van zijn ontbijt. Hij draaide om als een blad aan de boom en alles ging razendsnel, hij hoefde ook geen havenfacturen te zien. Tanger: het is een stad die je gezien moet hebben vanwege de Medina en de Kasbah maar wij waren niet onder de indruk.

Wij wisten dat in Marokko “bakhshisch” bestaat, het is niet omkopen maar wel iets geven voor een kleine dienst, een soort klein smeergeld waar Europeanen moeilijk mee om kunnen gaan. Soms wordt er om sigaretten gevraagd, soms om een vergoeding. Een leuk weetje is dat de overheid van Marokko recent nieuwe kledij voor officials heeft besteld zonder broekzakken, een creatieve manier om fout gedrag zoals van de agent in bovenstaand verhaal te verminderen. Ter info: in Tanger hebben we iemand circa 2 euro gegeven om op onze boot te passen, die doet dat dan ook maar het valt onder “bakhshisch”. Ieder rijtje vissersboten heeft een bewaker, er zijn veel rijtjes.

Na Tanger gingen we naar Asilah, geen “port of entry” dus mag je formeel niet van je boot af omdat je niet kunt inklaren. Asilah was een aangename verrassing, aardige douane en agenten die ons toestonden het stadje te bezoeken. Het was mooi weer en er waren buitengewoon veel mensen op straat, schoon, gemoedelijk en gezellig. De volgende ochtend nog naar de markt gegaan waar de minimale hoeveelheid die je moet kopen een kilo is, de prijzen voor een kilo: (10DH is circa 1 euro) tomaten 4DH, sperciebonen 2DH, wortels 2DH, aardappelen 2DH, paprika 2DH etc. Het getal 2DH (20 cent) kwam vaak voor, we hebben het getest met aubergines door te vragen wat één aubergine kost wat natuurlijk 2DH was, dat gold ook voor twee tot je over de eerste kilo ging want dan werd de prijs 4DH. Al met al erg vriendelijke prijzen waarmee we onze voorraad verse groenten fors hebben aangevuld om scheurbuik te voorkomen.

Larache was de volgende stad, een vieze stinkende enorm grote visserijhaven waar forse kakkerlakken op de kade en in de Medina lopen, ook de Medina is smerig. Ik durf het aantal vissersschepen niet te schatten maar het zijn er honderden. Ons schip lag afgemeerd als vijfde schip naast vier grote vissersschepen; om op de wal te komen, en in de avond in het pikkedonker weer op je schip, moet je over behoorlijk aapachtige kwaliteiten bezitten. Uiteraard in Larache weer de politie, douane en  havenautoriteiten, allen op een andere locatie. We blijven echt wel in conditie! In Larache zagen we erg veel katten en heel veel jonge katjes, ze worden door de gemeenschap goed behandeld en gevoerd, dat zagen we ook in Tanger en in de plaatsen die we na Larache bezochten, we hadden dat niet verwacht.

Vandaag ( 8 oktober) zijn we vanuit Larache in Rabat (hoofdstad van Marokko) aangekomen, we hebben een nachttochtje gemaakt. Om acht uur in de ochtend met te laag water voor de swell van 3 meter die er stond de rivier opgevaren en over de bar/drempel gesurfd op brekende golven, een gevaarlijk grapje dat we niet te vaak moeten doen, het is vragen om ellende. Op de drempel stonden mensen in wetsuits tot hun borst in het water op brekers te wachten, zij keken wat verbaasd toen wij langs suisden maar dat gold ook voor mij. Op de noordoever van de rivier ligt Sale en op de zuidoever Rabat, zustersteden. De liefhebber van piraten kan in Rabat en Sale zijn hart ophalen, de piraten van Sale zijn zeer berucht (ze voeren tot aan Ierland) met een hoogtepunt tussen 1620 en 1630 AC; het probleem van de piraten werd pas in 1910 opgelost. De historie van Sale/Rabat gaat duizenden jaren terug: Phoeniciers, Romeinen, enzovoorts, de geïnteresseerde moet maar eens iets van de rijke historie van deze zustersteden opzoeken.

De medina van Sale hebben we bezocht, die is verrassend groot met duizenden winkeltjes. Morgen gaan we een eerste verkenningstocht van een aantal uren door Rabat maken, ik denk dat we een dag of drie hier blijven. Dit is ook de eerste plaats in Marokko waar we toegang tot internet hebben, vandaar dat we het blog kunnen bijwerken. Na Rabat  willen we de volgende plaatsen aan de kust bezoeken: Mohammedia, Casablanca, El Jadida, ??Safi??, Essaouira en wellicht Agadir. Vanuit Agadir zijn qua windhoek de Canarische eilanden wat lastiger te bereiken, daar denken we nog even over na.

Bijna vergeten, gedurende de maanden dat we aan het reizen zijn hebben we nog niet aan de walstroom gelegen. Wij zijn fan van zonne-energie/lichtpanelen geworden, tot de volgende keer.

We varen weer

We varen weer

Zo, de boot is na een ruime week gerepareerd en we kunnen weer varen. De week in Lissabon was fantastisch, we kennen nu de stad van binnen en van buiten. Ik hoef niets over de stad te vertellen omdat er genoeg over te vinden is, uiteraard hebben we vele kilometers gelopen en avonturen beleefd.                   (Anneke bestudeert de lay-out van Lissabon)

Een tip die ik wel kwijt wil is dat als je bij Indiase mensen in een winkeltje een glas wijn bestelt je moet opletten. Anneke wilde een glas Vino Verde bestellen en moest zelf de fles aanwijzen, ze zei uitdrukkelijk “één glas” en natuurlijk beaamden zij dat ze het begrepen hadden. Wij gingen op het terras zitten, ik een glas bier en Anneke kreeg een fles wijn met één glas. Die fles moesten we betalen dus hebben we  er maar een tweede glas bij gevraagd. Ook hebben we erg genoten van ons diner in een lokaal Fado restaurant waar een 81 jaar oude dame een geweldige performance gaf in het Fado zingen begeleid door twee gitaristen, de lokale Pavarotti deed ook erg zijn best maar dat vonden wij minder geslaagd..

We zij na Lissabon nog twee nachten in Seixal gebleven (zuidkant van de rivier Tejo (Taag) en daarna naar de baai “Portinho de Arrabida” gevaren, volgens de pilot een van de mooiste baaien van Portugal. Dat het mooi is klopt, we zijn voor anker gegaan maar de  eerste nacht kregen we 25 knopen wind en de tweede nacht 35 knoop. Pas toen begreep ik dat de wind kwam door de geografische ligging (extreme landwind) en zijn we vertrokken, het anker is in ieder geval goed getest. Het is een bijzondere ervaring om half september in Adam en Eva kostuum te kunnen zeilen, je moet wel oppassen dat je op bepaalde plaatsen niet verbrandt.

We zijn vervolgens naar Sines gevaren, daar twee nachten blijven liggen en vervolgens naar de baai Arrifana. Die baai kun je alleen aandoen met matige wind en als de swell niet uit het westen komt, we hebben daar één nacht geankerd op 11 meter diep water (als je minder diep ankert weet je zeker dat je enorme golven hebt), een erg mooie baai waar veel gesurfd werd. Die baai wordt het “surfparadijs” genoemd vanwege de enorme golven, de pilot zei: “the surfing community knows where they can find waves”. Dat hebben we geweten, in de nacht rolde de swell de baai in en je rolde zowat uit je bed. Anneke klaagde maar haar vastbinden aan het bed is voor mij iets te kinky.

Vanuit Arrifana zijn we met fantastische wind naar Lagos (Algarve) gevaren en daar gisteren aangekomen. We gaan hier wat bekijken, de was doen en inkopen om een lange tijd westers voedsel en drank te kunnen nuttigen. We zijn van plan om even naar Valmor te gaan, vlakbij Lagos, en dan over te steken naar Marokko.

Het plan: de Marrokkaanse kust voor zo’n 500NM te volgen(de kust is veel langer), dan naar de Canarische eilanden en vervolgens naar de Kaap Verdische eilanden (die liggen 900NM ten zuiden van de Canaries). Omdat niet iedereen geografisch onderlegd is vind je hieronder een kaartje met afstanden. Één NM is circa 2KM (1,854KM). Op het kaartje is ieder streepje 60NM, dus van het getal 20 aan de rechterkant tot het getal 30 is 600NM. Lagos ligt net rechts van Cabo de Sao Vincente.

Na de Kaap Verdische eilanden hebben we het plan om over te steken naar Suriname, maar dan zijn we al in januari. We hebben er zin in en zullen de volgende keer vertellen wat we tot dan van Marokko vinden.

Terug in Lissabon, een bewogen tijd.

Terug in Lissabon. Ik had gedacht heerlijk met mijn dochter vanaf 17 augustus een week te kunnen zeilen en was lekker rustig op weg naar Lissabon, helaas mocht dat niet zo zijn. Op 12 augustus in de namiddag belde Anneke op dat de gezondheid van haar moeder snel achteruit ging en dat ik met spoed naar Amsterdam moest komen. Ik heb vervolgens de steven gewend en ben op de 13^de in de middag in Lissabon aangekomen. De 13^de is niet voor niets een ongeluksgetal want in de marina is er een schip met hoge snelheid dwars in mijn boot gevaren. De schade is het verfwerk, het potdeksel over een meter of 5 en de zeereling met scepters.

Gelukkig geen structurele schade zelfs geen deuk in het sterke stalen schip, maar dit kon ik er niet bij hebben. Via internet de verzekering geïnformeerd en het proces opgestart.

De 14^de ben ik naar Amsterdam gevlogen en de 18^de is de moeder van Anneke overleden. Daarna uiteraard een drukke en emotionele tijd, de crematie regelen en het huis leegmaken. Wel hebben wij in deze periode nog de gezellige Sixhaven bezocht en daar vrienden ontmoet, ook een dag genoten van Sail Amsterdam. Uiteindelijk konden wij 6 september naar Lissabon vliegen. De verzekering is nog steeds onduidelijk en omdat ik niet langer wilde wachten heb ik vandaag ( 9 september) de boot naar een werf in Lissabon gevaren en op de kant laten zetten voor de nodige reparaties, de inschatting is dat het een week gaat duren. Wij hebben voor één week een hotel geboekt in het centrum van Lissabon, op eigen kosten want de verzekering zei “het schip is niet onbewoonbaar”. Ja verzekeringen hebben altijd kleine grapjes om kosten te vermijden.

Het is natuurlijk geen straf om een week samen met Anneke in de mooie stad Lissabon te zijn, een klein dorp was vervelender geweest. Ik ben wat laat met het bijwerken van het blog maar vind dat je niet op internet kunt zetten dat je schip onbeheerd in Lissabon ligt. Ook had ik gehoopt wat meer en leukere dingen op ons blog te zetten, dat moet maar wachten tot de volgende keer. 

Portugal

In Bayona (Spanje) hebben we een aantal plezierige dagen doorgebracht, ook alle was is weer schoon.  Onze eerste haven in Portugal was Viano do Castello, een bijzonder stadje met weer veel cultuur en historie.

We hadden al verontrustende berichten ontvangen over de gezondheid van Anneke’s moeder, de gezondheid verslechterde dermate dat Anneke vanuit Viano do Castello op 3 augustus naar Amsterdam is gevlogen om haar moeder in de terminale fase te verzorgen. Gelukkig hebben we nu de tijd om dat te doen, de verwachting is dat Anneke een onbepaald aantal weken niet aan boord zal zijn.

Ik ben nu alleen aan boord en vaar langs de Portugese kust. Ik ben naar Leixoes gevaren, daar een aantal dagen gebleven, heb de mooie stad Porto bezocht 

en ga nu rustig richting Lissabon waar ik 16 augustus wil aankomen. Op 17 augustus komt mijn dochter mij een ruime week bezoeken, uiteraard gaan we dan Lissabon verkennen en vervolgens de kust ten zuiden van Lissabon met de boot bezoeken.

Het is wat saai aan boord maar ik geniet wel van het water en de plaatsen die ik bezoek. De volgende update zal eind augustus zijn.

We zijn in Bayona, de laatset plaats voor Portugal.

We zijn vandaag ( 30 juli) aan het eind van de dag in  Bayona aangekomen, de stad waar Columbus na zijn ontdekking van de nieuwe wereld weer voet aan land zette.

We zijn van Viveiro naar Ria de Cedeira gevaren en hebben daar twee nachten heerlijk voor anker gelegen en met onze bijboot de kust verkend. Ik heb daar onze bijboot een naam gegeven (NOK jr.) en vol gestempeld met ons boordstempel. Dat alles om de kans op diefstal te verkleinen. Voor de geïnteresseerden, onze motor voor de bijboot is een elektrische (Torqueedo 1003 met 500 Watt accu). We laden de accu overdag weer op via het zonnepaneel dus geen gedoe met benzine.

 

Voor de technici: ons hoofdanker is een Rocna van 40kg en ons tweede anker een grote Fortress met vloeien van 80cm.

Daarna zijn we naar Cornuna gevaren, een erg mooie oude binnenstad en daarbuiten mooie winkelstraten, echt een aanrader. We vielen daar met onze neus in de boter omdat er een midddeleeuws festival van een aantal dagen aan de gang was. Iedereen in gepaste kledij, honderden marktkraampjes, ridders te paard, muziek op straat, narren, vaandelzwaaiers etc.. Een geweldige tijd gehad.

Daarna twee dagen Ria de Camarinas waar we naar mijn mening teveel gewandeld hebben, wel een indrukwekkende vuurtoren op de kaap ( weer een wandeling van 15KM). Ja ik ben behoorlijk veel gewicht aan het verliezen. Daarna drie nachten voor anker in Ria de Muros bij het plaatsje Muros. Een leuk gezellig plaatsje, het weer was matig maar het is ook wel fijn om niet in de verzengende hitte te zitten.

Vanuit Muros zijn we met de bus naar Santiago de Compostela gegaan (een uur rijden), een zeer bekende bedevaartsplaats waar jaarlijks duizenden pelgrims te voet naartoe gaan. Wij dus per schip en bus. Deze plaats hoort op de “bucketlist” en het is indrukwekkend om de oude stad en met name de grote kathedraal te bezoeken. Het is leuk om op straat veel strompelende mensen te zien die eindelijk hun bestemming te voet bereiken. Bijzonder aan de kathedraal is dat er continue iemand het woord voert, die kathedraal bomvol pelgrims zit en er vele missen zijn in vele talen. Ook kun je in alle talen biechten, er zijn heel veel biechtstoelen waarop staat in welke taal je daar kunt biechten, er werd veel gebruik van gemaakt. Ik laat het hierbij omdat op internet genoeg te vinden is over deze stad.

Ik realiseer me eindelijk dat ik niet op vakantie ben maar een reis maak, een reis met bijzondere ervaringen. Genoeg gefilosofeerd. Het is wel opmerkelijk dat Anneke en ik het nog steeds erg goed met elkaar kunnen vinden, immers in ons werkzame leven zagen we elkaar veel te weinig en nu zitten we iedere dag op elkaars lip.

Vanuit Muros zijn we dus vandaag naar Bayona gevaren. we blijven daar in ieder geval twee nachten om ook de was te kunnen (laten) doen, als je jezelf gaat ruiken moet je oppassen. We zijn van plan om daarna de beschermde eilanden "Islas Cies" (waar je permit/vergunning voor moet hebben) aan te doen op anker en daarna Portugal in te varen.

We zijn in Spanje aaangekomen

Zo, we zijn in Viveiro in Noord Spanje aangekomen. We zijn eerst van uit de “abers” (estuary’s Noord Bretagne) naar Audriene (Zuid Bretagne) gevaren, een tocht van 55 NM. Die tocht was bij “Raz de Seine” heftig omdat we slack met 45 minuten hebben gemist en dus dat stuk bijzonder lastig water met tegenstroom en tegenwind  moesten nemen. Raz de Seine MOET met slack genomen worden anders is het een wasmachine met enorme golfopbouw, wij hebben bewust doorgezet

Donderdag 07:30 zijn we vertrokken om de Golf van Biscaye over te steken, zondag 19 juli rond het middaguur zijn we in Viveiro Noord Spanje aangekomen. Een tocht van ruim drie etmalen. De geplande afstand was circa 300NM maar we hebben 420NM gevaren, een omweg van ruim 100 mijl. Die omweg maakten we niet voor ons plezier maar was door de wind gedwongen, we zijn daardoor lang op het grensgebied van ondiep en diep water gebleven wat vervelende golven met zich meebracht op een scherp aandewindse koers (het water wordt van 4.000 meter binnen een tiental mijl 150 meter diep). Onze gevaren route kun je op onderstaande foto zien.

De golf heeft zijn reputatie waargemaakt voor zowel golven, veranderlijke wind als dolfijnen. Het was een waar dolfijnenfeest, een aantal keer een groep voor de boeg. Van de eerste ontmoeting met een groep dolfijnen die 10 minuten bij ons gebleven zijn heb ik onderstaande foto geplaatst. Anneke heeft een walvis voor de boeg gezien toen ik even sliep om uit te rusten voor de komende nacht, wat voor walvis vroeg ik waarop zijn “type Moby Dick” antwoordde.

Al met al hebben we bijzonder genoten van de oversteek maar waren blij aan de overkant te zijn vanwege vermoeidheid door continue onder  forse helling te varen en harde winden in de nacht (varen met een rif in het grootzeil, zonder kluiver maar  met kotterfok/stagfok).

Nu bijkomen in Viveiro, genieten van de sfeer, lekker eten en drinken en daarna voor anker in een Ria en later naar Coruna, kleine tochtjes, Viveiro-Coruna is maar 55 mijl.

Weer een update, 12 juli 2015

We hebben een goede zeilreis (klein reisje) gehad van Jersey naar Saint Malo. We kwamen daaraan met spring, je hebt dan een indrukwekkend verschil tussen hoog en laag water van 12 meter (bij neaps is het verschil 5 meter). St. Malo is een prachtig oud stadje. Daarna zijn we langs de noordkust van Bretagne gevaren en hebben allerlei leuke plaatsen aangedaan, de charme en oudheid spatten er vanaf.  De kust van Bretagne is indrukwekkend, veel rotspartijen in het water waar je terdege rekening mee moet houden met het varen, de Fransen zijn wat zuinig met kardinalen en boeien.
Momenteel (12 juli) liggen wij op de kop van Bretagne in "L'aber Warc'h". Morgen gaan we voor anker in een riviertje verderop en daarna maken wij ons op voor de oversteek naar Noord Spanje. Omdat de wind de komende 5 dagen ZW of ZZW is, is een plezierige oversteek naar Spanje gedurende die tijd niet mogelijk. Zolang de wind verkeerd staat verkennen wij de zuidkust van Bretagne. Windverwachting is aangepast, wij gaan 14 juli naar Audierne, daar provianderen en dan donderdag 16 juli de oversteek naarSpanje maken richting Santander. De volgende update is waarschijnlijk vanuit Spanje. Hieronder een foto van het stadje Roscoff en een foto van de typische kust van Bretagne.

Een kleine update

We zijn dus op woensdag 24 juni vertrokken, en zijn in IJmuiden blijven liggen om nog eens lekker te eten in die haven. Het was weer uitstekend.
Donderdag de touwtjes los met de bedoeling om een heel stuk te varen.Helaas kwam de wind uit de verkeerde hoek en was die ook nog eens zwak. We zijn na een nacht doorgevaren te hebben met teveel motoren in Ooostende aangekomen. Ik heb mijn broer gebeld (die in Belgie woont) die de volgende dag met zijn vrouw naar ons toe kwam. Het is een bijzonder gezellige dag geworden.
Na twee nachten Oostende de touwtjes weer los en door de wind gedwongen, wederom veel motoren, in Boulogne sur Mer aangekomen. Wij hebben toen besloten niet meer te motoren.
Omdat er eindelijk in de nacht van maandag op dinsdag wind uit het oosten was voorspeld, zijn we maandag vanuit Boulogne vertrokken met bestemming Jersey (kanaaleilanden), een trip van 200 NM. Nou, ons geduld is op de proef gesteld, vanwege de wind laverend naar de zuid Engelse kust waarna we vanaf 23:00 uur tot de volgemde dag 07:00 uur zonder wind hebben rondgedobberd (geen motor aan!). Daarna kwam er wind en konden we zuid-west naar Cap the Hague varen;, daar waren we de volgende nacht rond 02:30. Gelukkig net op tijd om de geweldige stroom rond die kaap ( 5 tot 7 knopen) mee te maken en de enorme wind die zo'n kaap bij zich heeft. Uiteindelijk zonder motoren Jersey bereikt ( drie dagen en twee nachten is best veel voor die afstand). We zij nu dus op Jersey en vannacht is de tweede nacht op Jersey.
Morgen. 3 juli, gaan we op weg naar St. Malo, een historische stad in Noord Frankrijk, een lastige tocht gezien de voorspelde wind en de enorme stromingen die in dit gebied voorkomen. We gaan weer voor zeilen zonder motoren, hoe lang het ook duurt.

We gaan!

Eindelijk.
Alle papieren die we moeten hebben zijn vrijdag 19 juni ontvangen. Omdat onze dochter op 21 juni 21 jaar geworden is wilden we dat nog bij ons thuis vieren.
Vandaag, 22 juni, onze oude teckel van 15 jaar aan onze dochter meegegeven, een emotioneel moment want gezien zijn leeftijd en gesteldheid hebben we die voor het laatst gezien.
Morgen, dinsdag 23 juni, gaan we naar de boot en op 24 juni vertrekken we dan echt. Helaas is de wind uit het zuid westen ons niet gunstig gezind maar we hebben alle tijd. De eerste trip op onze reis zal wel wat langer duren dan we wensen vanwege die vervelende wind, het is zoals het is.
Over twee weken maken we een update van waar we zijn, ik verwacht niet al te ver omdat de komende tien dagen in de zuidelijke Noordzee de wind uit het westen komt, de richting waar wij naartoe willen => de reis wordt twee keer zolang op dat traject.

Balen

Balen Balen Balen.

Vandaag 13 juni 2015 nog steeds niet begonnen aan de grote reis omdat we wachten op wat papieren van onze overheid die we persoonlijk in ontvangst moeten nemen. Die papieren hadden er al moeten zijn maar nu is de beste schatting ergens volgende week.

Wij zeilen nu in de omgeving van Nederland, dinsdag 16 juni maar even naar de Waddeneilanden. Zodra het bericht binnenkomt dat de papieren er zijn wenden wij de steven naar het zuiden. Wij zijn er helemaal klaar voor.

Het begin

Vandaag, 8 mei 2015,  hebben we een afscheidsfeest met familie en vrienden. We willen in mei met ons zeilschip vertrekken voor een wereldreis voor onbepaalde tijd. Wij zijn Anneke (53 jaar) en Heinze (55 jaar), gestopt met werken en niet van plan het arbeidzaam leven in de toekomst weer op te pakken. De naam van het schip is NOK, dat betekent genoeg in de Scandinavische taal. Het is een Baltic Rose, een sterk stalen schip dat 23 ton weegt, een ontwerp van Bekebrede.

 

We hebben de intentie een aantal rondjes om de wereld te varen om zoveel mogelijk landen te bezoeken. We beginnen bij het begin.

 

Als eerste willen we heel rustig afzakken naar Portugal, nog even genieten van de Engelse en Franse kusten. Lekker eten en genieten. Daarna de mooie Spaanse en Portugese baaien (Ria's) verkennen, ankeren en natuurlijk Lissabon bezoeken. In Lissabon plannen we het tempo en vervolg van het eerste deel van de reis. Het voorlopige plan is om via Marokko naar de Canarische eilanden te varen, dan naar Gambia, daarna naar de Kaapverdische eilanden en midden November de oceaan over te steken naar Suriname. In Suriname gaan we de keus maken of wij naar het zuiden gaan of naar het Caribisch gebied. Het vooruitzicht om zonder tijdsdruk met ons schip te varen is nog onwerkelijk en fantastisch.